Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Δέκατο Έβδομο

Ένας μήνας αργότερα

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι προετοιμασίες για τον γάμο του Φάνη και της Νικολέτας και όλα όσα σχεδιάζαμε, πήγαν περίπατο. Έξαλλη η Νικολέτα, με την ανακοίνωση του lockdown, το πήρε απόφαση και μετέφερε τα πάντα για του χρόνου τον Δεκέμβρη, μιας και θέλει να παντρευτεί χειμώνα, όπως είπε.

Αυτό όμως δεν μας σταμάτησε απ' το να κάνουμε μια μικρή «μυστική» μάζωξη για τους αρραβώνες τους, στο σπίτι τους.

«Που είναι οι βλαμμένοι με τις βέρες;» ξεφυσάει έξαλλη η Νικολέτα.

«Φαγώθηκες, εδώ τις έχω!» μουρμουράει η Κυριακή, μπαίνοντας μες το σπίτι. Ο Αδάμ με πλησιάζει με ένα χαζό χαμόγελο και ορκίζομαι, αν με ρωτήσει τι μήνυμα έστειλα για να έρθω, θα τον κλωτσήσω!

«Τι μήνυμα έστειλες για να έρθεις, μικρή παράνομη βαλεριάνα;» όπως ορκίστηκα, με ένα μεγάλο χαμόγελο, κλωτσαω το γόνατο του. Εκείνος αμέσως μαζεύεται, πιάνοντάς το.

«Τι κλωτσάς μωρή;» παραπονιέται.

«Τυχερός είσαι που αστόχησε κιόλας.» χασκογελάει και ο κουμπάρος. Προσπαθώ να αγνοήσω την ύπαρξη του, κυριολεκτικά δεν γυρίζω καν να τον κοιτάξω. Γέρνει δίπλα μου και βάζει την τούρτα που έφερε στο ψυγείο, όσο εγώ απαντάω αδιάφορα στον Ορέστη.

«Γεια σου και 'σένα, Βάλλυ.» απ' τον τόνο του καταλαβαίνει κανείς πως είναι περισσότερο μετανιωμένος, παρά ειρωνικός και προκλητικός.

Παρ' όλο που καταφέρνει να με προκαλέσει με μεγάλη επιτυχία, χωρίς να προσπαθήσει καν!

«Γεια σου Γιώργο.» απαντάω αδιάφορα και φεύγω αμέσως για το σαλόνι. Πέρα από τα κορίτσια και τον Άγγελο, δεν ξέρει κανείς τι συνέβη μεταξύ μας την τελευταία φορά που βρεθήκαμε και σκοπεύω να παραμείνει έτσι αυτό.

Είχα να τον δω από την μέρα που έκανε τα γενέθλια του και έκτοτε δεν είχε ενόχλησε ο ένας τον άλλον. Βοήθησε ιδιαίτερα η δουλειά μου, οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας και το γεγονός πως σοφά δεν πηγαίναμε και οι δύο στις μαζωξεις που κάναμε. Σε αυτές που κάναμε στο σπίτι μου σαφέστατα δεν ήταν καλεσμένος και σε αυτές που κάνανε τα παιδιά στο σπίτι της Κυριακής ή του Φανή και της Νικολέτας, είτε δεν πήγαινα είτε πήγαινα αφού έχει φύγει ή αν έχει πει σίγουρα ότι δεν θα έρθει.

Κάπως έτσι κυλούσε η μεταξύ μας κατάσταση και η ανακούφιση μου είναι αρκετά μεγάλη. Δεν αντέχω να τον βλέπω, πόσο μάλλον να συνυπάρχω μαζί του αρμονικά στον ίδιο χώρο. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω σε αυτόν τον ένα μήνα, ωστόσο αν δεν ήταν η χαρά των παιδιών, από καμιά φωτογραφία στο Instagram θα με έβλεπε και πολύ θα του ήταν!