Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Δέκατο Έκτο

«Καλή αρχή!» τσιριζει η κολλητή μου Σάββατο πρωί, μόλις ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου. Πέφτει στην αγκαλιά μου και την αγκαλιάζω και εγώ, ακόμη αποπροσανατολισμένη.

«Σ' ευχαριστώ πολύ!» μου είχε λείψει! Ξέρω ότι την είδα λίγο πριν μπει στρατό ο Βαγγέλης, όμως δεν παύει να έχει περάσει ένας μήνας από τότε!

«Γύρισα!» τσιριζει. Απομακρύνεται από την αγκαλιά μου και κάνει μια στροφή γύρω από τον εαυτό της. Μόνο τότε βλέπω τις βαλίτσες της, ήρθε κατευθείαν εδώ!

«Το βλέπουμε!» μουρμουράει ο Κωστής. Έμεινε χθες το βράδυ με το μηχανάκι του και πήγα και τον μάζεψα, οπότε έμεινε σε εμένα το βράδυ.

«Αι γαμήσου ρε, πρωί-πρωί!» απαντάει αμέσως η Αλεξ «Δες όμως ποιο σου έφερα!» ο Άγγελος πετάγεται από τις σκάλες με ένα τεράστιο χαμόγελο, ωστόσο δεν προλαβαίνω καν να κάνω ένα βήμα, ο Κώστας πέφτει πάνω του.

«Αγάπη μου, γύρισες!»

«Μαλλον δεν έλειψα αρκετά.» μουρμουράει ο φίλος μας έντρομος, με γουρλωμένα μάτια. Η Αλεξ τραβάει τον Κώστα πάνω από τον Άγγελο και του δείχνει τις βαλίτσες.

«Γίνε χρήσιμος και πήγαινε μέσα τα πράγματα του Αγγέλου.» τους κοιτάζω λίγο μπερδεμένη, το ίδιο και ο Κώστας που ωστόσο πηγαίνει τα πράγματα του Άγγελου στο σαλόνι μου.

«Γίνε, σε εκλιπαρώ, ο συγκατοίκους μου μέχρι να βρω σπίτι!» έχει πάρει και αυτό το κουταβισιο ύφος, πως γίνεται να του αρνηθείς; Όχι πως το είχα σκοπό εξάλλου, ο Άγγελος είναι ο πιο ήσυχος από την παρέα.

«Θα μαγειρεύεις.» το παίζω δύσκολη.

«Εννοείται, όποτε γυρίζεις από το σχολείο, θα έχεις κάτι να φας, στο υπόσχομαι.»

Ο Κώστας μπαίνει ανάμεσα μας «Καταλαβαίνεις ότι αυτό ακούστηκε λάθος, έτσι;» ο Άγγελος τον σπρώχνει μέσα και ακολουθώ τους τρελούς, κλείνοντας τη πόρτα πίσω μου.

«Δεν θα χρειαστεί ρε Αγγελουκο! Μυρίζομαι lockdown και διαδικτυακά.» έχω ξενερώσει όσο δεν λέγεται, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς...

«Αλίμονο που δεν θα μας έκλειναν όταν θα σε έπαιρναν αναπληρώτρια!» μουρμουράει ο Κώστας, αναφερόμενος φυσικά στην γκαντεμιά που με χτυπά αλύπητα.

«Θα στέλνω ότι πάω supermarket και θα έρχομαι σπίτι σου.» χασμουριέται ο Αδάμ «Θα φέρνω την κλασική μου σακούλα με τα μακαρόνια.»

«Και αυτό εδώ κοιμήθηκε;» λέει ο Άγγελος. Ο Αδάμ σταματά λίγο στην θέση του και μετά κοίταζει, λίγο πιο "ξύπνιος" αυτή τη φορά, τον Άγγελο και την Αλεξ.