Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Τριακοστό Πρώτο

Δύο εβδομάδες νωρίτερα...

«Δεν ερχόμαστε κουκλαρα μου, τι δεν καταλαβαίνεις;!» πετάγεται ο Γιώργος, φροντίζοντας να χώσει τη μούρη του μπροστά από την οθόνη του κινητού μου. Η Αλεξ στριφογυριζει τα μάτια της.

«Συνοδινε, δεν μίλησα σε εσένα!»

«Ήρθαμε πέρυσι ρε κούκλα μου Κουφονησια, να πήγαινες αλλού φέτος!» φλερτάρει με το μπινελίκι κι αυτός.

«Άκου, Γιώργο μου, γιατί μάλλον κάπου έχεις χάσει την ουσία.» έχει πάρει αυτό το ύφος που παίρνει όταν είναι έτοιμη να πετάξει τεράστια μαλακια.

«Η οποία είναι;» ρωτάει αυτός με σηκωμένο το φρύδι του. Το μάτια μου ταξιδεύουν από τον ημίγυμνο άνδρα μπροστά μου στα μπλε παντζούρια και στη θάλασσα που απλώνεται μπροστά μας.

Η Ικαρία είναι πανέμορφη! Είμαι σίγουρα μια πολύ τυχερή γυναίκα αυτή τη στιγμή!

Σηκώνω το χέρι μου στην πλάτη του και χαϊδεύω απαλά τα ανεπαίσθητα σημάδια. Εκείνος γυρίζει και μου ρίχνει ένα κοφτό βλέμμα, σαν να με μαλώνει που κάνω τέτοιες σκέψεις ενώ μιλάμε με την κολλητή μου.

«Εγώ Συνοδινε θα είμαι η κουμπάρα στον γάμο και άμα ο γαμπρός δεν τα πάει καλά μαζί μου, ίσως να ξεχάσω να φέρω τη νύφη στην εκκλησία!» άλλη τρελή μας βρήκε από εδώ.

«Δεν θα τολμούσε ποτέ η κουμπάρα να μου παίξει τέτοια πουστια.» της χαμογελάει πονηρά. Δεν την ξέρεις καλά την Αλεξ, δύσμοιρε Γιώργο.

«Προκάλεσέ με λίγο ακόμα και θα το ανακαλύψεις από στόρι καθώς θα χορεύει με έναν στριπερ στην Ίμπιζα, θα τον πηδηξει το βράδυ και θα σου φορτώσει το παιδί του.» εν τω μεταξύ γυρίζει και με αγριοκοιτάζει ο ηλιθιος, με την Αλεξ να μου χαμογελάει πονηρά μέσα απ' την οθόνη του κινητού μου.

«Εγώ τι φταίω τώρα;» λέω άκρως πελαγωμενη.

«Θα με απατούσες με στριπερ;» έχει σουφρωσει φρύδια και ματιά, σαν να το έχει κάνει ήδη εικόνα.

«Γιατί θα σε παντρευτώ για να σε πειράζει;» λέω το αυτονόητο. Αυτό δείχνει να τον νευριάζει περισσότερο. Με αγνοεί, γυρίζοντας προς την κολλητή μου.

«Αν έχει μεγαλύτερο πουλί από εμένα αυτός, ίσως να την συγχωρήσω.» χρειάζεται να ρίξω σφαλιάρα στο πρόσωπό μου για να χωνέψω όσο γίνεται την απάντησή του.

«Έχεις μεγάλη καρδιά ρε Συνοδινε!» τον πειράζει η ηλιθια. Εκείνος σηκώνει αδιάφορα το χέρι του, σαν να μην είναι κάτι, γυρίζοντας προς το μέρος μου.