Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Εικοστό Δεύτερο

«Δεν το πιστεύω πως κάνατε μαζί καραντίνα, είναι τρελό!» λέει η Κυριακή εκστασιασιασμένη. Πολύ χαρούμενη είναι αυτή τώρα τελευταίο και δεν μου αρέσει αυτό!

«Έλα ντε, τι σύμπτωση να κολλήσετε όμως ε, ενώ σκοτωνόσασταν για πάνω από τέσσερις μήνες.» σχολιάζει πικρόχολα η Νικολέτα. Δεν έχει πιστέψει ούτε για ένα δευτερόλεπτο την ιστορία που της είπαμε.

«Εγώ πάλι δεν πιστεύω πως βλέπουμε το σπίτι του Συνοδινού.» πετάγεται και η κολλητή μου, πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ της.

Τα αγόρια απ' την άλλη είναι όλως παραδόξως υπερβολικά σιωπηλά. Ο Κώστας χαζεύει κάτι στο κινητό του, όπως πάντα, ο Αδάμ κοιτάζει το υπερπέραν αγνοώντας με, όπως κάνει μέρες τώρα.

Δεν μας τα λένε καλά τώρα τελευταία ο Αδάμ με την Κικο!

«Γιατί δεν το πιστεύεις;» γελάει ο Γιώργος. Ναι, γελά εσύ, δεν θέλει πολύ να σε διαολοστείλει η Αλεξ με αυτά που έχεις κάνει.

Μην ξεχνάμε, ήταν και στα γενέθλια του, έζησε όλα τα προσποιητά του μέλια!

«Ξέρω και 'γω, το έχεις λίγο στο αίμα σου να ζεις διπλή ζωή.» ο Γιάννης την σκουνταει να το βουλώσει, έντρομος σχεδόν ενώ εγώ πνίγομαι με το σάλιο μου.

Θα την σκοτώσω!

Το ζοντόβολο ωστόσο δεν πτοείται καθόλου, ίσα-ίσα, φαίνεται να το διασκεδάζει κιόλας! «Πάνε τώρα αυτά, χώρισα είπαμε.»

«Χώρισα και γλύτωσα.» μουρμουράει η Νικολέτα, κερδίζοντας ένα άγριο βλέμμα από τον αρραβωνιαστικό της.

«Τι;» ρωτάει μπερδεμένος ο κουμπάρος της καταστροφής. Μην ρωτάς και εσύ αγόρι μου!

«Χαρά Βέρρα, φοβερό τραγούδι.» πεταριζει και τα μάτια της για να το παίξει και αθώα περιστέρα.

Τώρα θα την μάθουμε νομίζει;!

«Κομματάρα, πλάκα πλάκα κάτι τέτοια άκουγα όταν χώρισα.» αστειεύεται

«Κοίτα να δεις που εμείς νομίζαμε ότι το είχες ρίξει στα βαριά!» τον κοροϊδεύει ο Άγγελος αυτή τη φορά.

Θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί, γίνεται;!

(έχω κλάψει!)

«Αφήστε τον μωρέ τον άνθρωπο, λες και μας αφορά τι κάνει στην ερωτική του ζωή.» κάνω αδιάφορα, με μάτια στο κινητό μου και καφέ στο χέρι, παίζοντας το αδιάφορη και χαλαρή.