Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Τρίτο

Σάββατο πρωί και η μέρα με βρίσκει να περπατάω στην Ερμού, κρατώντας στο ένα χέρι μια χάρτινη σακούλα με ένα φόρεμα που πιθανότατα δεν θα φορέσω τώρα σύντομα και έναν καφέ στο άλλο.

Μπορεί να γίνεται ο κακός χαμός τώρα που άνοιξαν όλα και έληξαν τα μέτρα, αλλά δεν πτοούμαι.

Βλέπω πιο κάτω τη κολλητή μου, ψηλή και περιποιημένη όπως πάντα, να με περιμένει στη πλατεία που έχουμε κανονίσει τη συνάντησή μας. Όταν με βλέπει, με αγκαλιάζει προσεκτικά, προσπαθώντας να μην έρθουμε τόσο σε επαφή, παρ' όλο που μπαινοβγαίνει κάθε τόσο σπίτι μου.

«Γιατί πηγές χωρίς εμένα;!» μουρμουράει, ενώ ταυτόχρονα έχει ήδη ανοίξει τη τσάντα της και μου βάζει αντισηπτικό στα χέρια.

«Καλημέρα και σε'σένα, Αλεξ μου.» απαντάω απλά. Εκείνη φυσικά με αγκαλιάζει ξανά, φωνάζοντάς μου στο αυτί τη καλημέρα της.

«Που θα πάμε; Έχεις πάρει ήδη καφέ!» παραπονιέται.

«Εσύ δεν πίνεις καν καφέ.» σχολιάζω αδιάφορα. Δεν έχω πολύ όρεξη σήμερα. Είναι μια περίεργη μίξη βαρεμάρας και ενώ ταυτόχρονα θέλω απεγνωσμένα να κάνω πράγματα, θέλω εξίσου να κάτσω σπίτι και να τρώω βλακειες, βλέποντας σειρές.

«Θα έπινα χυμό, αυτό είναι το πρόβλημα σου;» κάνει δήθεν θιγμένη. Ωστόσο γρήγορα με παρατηρεί «Τι σου συμβαίνει;» μπαίνει κατευθείαν στο θέμα.

«Πεινάω, γι' αυτό αποφάσισε που θες να κάτσουμε.» ψεύδομαι. Της αφήνω ένα μικρό χαμόγελο που φυσικά δεν την πείθει. Όπως και να' χει, αποφασίζει να το αφήσει...για την ώρα.

Χωρίς πολλή σκέψη, καταλήγουμε στο στέκι μας και λίγη ώρα μετά ένα burger βρίσκεται μπροστά από την Άλεξ ενώ εγώ παίζω με τις πατάτες που συνοδεύουν το φιλέτο μου. Η κολλητή μου φυσικά και το έχει παρατηρήσει, αλλά ποντάρει στο ότι θα εκραγώ από στιγμή σε στιγμή, όπως κάνω συνήθως. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να έρθει...

«Εντάξει, αυτός είναι πολύ χρόνος ακόμη και για 'σένα. Τι έγινε, Βαλ μου;» δεν απαντάω και αυτό σαν να της δίνει τροφή για σκέψη «Μήπως φταίει ο καβγάς που είχες τις προάλλες με τον Κώστα; Είναι συνηθισμένοι αυτοί σας οι καβγάδες, αγάπη μου. Όλοι ξέρουμε πόσο συμπαθεί τον Μιχάλη και πως λειτουργεί ο Κώστας όταν θέλει να σου δείξει κάτι που είναι μπροστά σου αλλά εσύ αρνείσαι να το δεις...» αν νομίζει ότι κάπως βοηθάει στα νεύρα και τη θλίψη μου αυτή τη στιγμή, κάνει μεγάλο λάθος.