Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Δέκατο Τρίτο

Σηκώνομαι απρόθυμα με κατεύθυνση το μπάνιο. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει, το στομάχι μου ανακατεύεται. Ωστόσο βγαίνοντας από το δωμάτιο, αρχίζει να μου λείπει το ροχαλητό του μαλάκα φίλου μου στο αυτί μου.

«Το πιο ακριβό, όλα για την κουμπάρα μου.» λέει με ένα μεγάλο χαμόγελο.

«Σε ξυπνήσαμε;» λέει η αδερφή μου. Από την έκφραση της, πρέπει να μοιάζω πως παθαίνω εγκεφαλικό ή κάτι τέτοιο. Γνέφω καταφατικά, τι άλλο κάνω με τις μαλακίες που με ρωτάει; «Συζητάμε για τον γάμο.» προσπαθεί να ακουστεί αδιάφορη.

«Καλημέρα, Βάλλυ.» μου χαμογελάει ο Γιώργος, αράζοντας πίσω στον καναπέ. «Φαίνεσαι κομμάτια.» παρατηρεί με ένα μισό χαμόγελο, το οποίο όμως δεν φτάνει στα μάτια του.

«Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.» ειρωνεύομαι. Αγνοείται ο κύριος μια εβδομάδα και θα μας την πει κιόλας για το πως δείχνουμε! Εκείνος φυσικά και καταλαβαίνει την ειρωνεία μου, ωστόσο δεν αφήνει την ειρωνεία μου να επηρεάσει αυτή την υποτιθέμενη χαλαρή και αδιάφορη στάση του. Θέλω να ουρλιάξω, να ζητήσω τον λόγο που βρίσκεται εδώ, ωστόσο ξέρω πως δεν έχω αρκετά καλό λόγο ώστε να το κάνω.

Εξάλλου μου το είπαν, ήρθε για να μιλήσουν για τα του γάμου...

«Καφέ;» κάνει σαν να μην το ειρωνεύτηκα μόλις, πιάνοντας το κινητό του στα χέρια του.

«Σε ευχαριστώ, αλλά θα φτιάξω μόνη μου.» τον γειώνω. Για λίγο σκαλώνει, το χαμόγελο στα χείλη του γίνεται μια λεπτή γραμμή στα χείλη του με ένα έντονο συνοφρύωμα στο μέτωπό του να το συνοδεύει.

«Είναι λίγο γκρινιάρα όταν ξυπνάει, δεν είναι κάτι.» προσπαθεί να με υπερασπιστεί η Κυριακή, γελώντας κάπως άβολα.

«Δεν θα το 'λεγα...» γέρνει μπροστά, μπλέκοντας τα δάχτυλά του. Τα φέρνει στο πρόσωπό του, ένα πονηρό χαμόγελο αχνοφαίνεται στα χείλη του. Είμαι έτοιμη να τον βρίσω, ειλικρινά κάνω ένα βήμα μπροστά, όμως ευτυχώς για εκείνον, δεν είμαστε μόνοι μας!

«Πήγαινε πλύσου λίγο και θα βάλω εγώ την καφετιέρα, να τον έχεις έτοιμο.» πετάγεται η αδερφή μου, κοιτώντας με απολογητικά.

Σάμπως φταίει κι αυτή; Ήταν μια έκπληξη και για τις δυο μας ο ερχομός του. Τώρα ευχάριστη, δυσάρεστη, θα φανεί στο χειροκρότημα!

Χαμογελάω άκρως ξινισμένα στον άνδρα απέναντί μου και ευχαριστώ την αδερφή μου, προτού κλειστώ στο μπάνιο. Κοιτάζομαι στο καθρέφτη και κάπως ανατριχιάζω, σαφέστατα δυσάρεστα, στην όψη μου. Το ανεξίτηλο κραγίον καλά κρατεί στο περίγραμμα των χειλιών μου, η μασκάρα μου έχει τρέξει από τα μάτια μου, το ίδιο και η σκιά μου, κυριολεκτικά μοιάζω σαν ένα πάντα με κραγιόν! Κουνάω το κεφάλι μου πέρα-δώθε, ντρέπομαι λίγο που με είδε σε τέτοια χάλια, αλλά αμέσως θυμάμαι πως είχε την επιλογή να είναι μαζί μας χθες, και δεν το έκανε.