Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Ενδέκατο

«Τα αποτελέσματα του rapid πότε βγαίνουν;» με παίρνει η Κυριακή να με ρωτήσει για εκατοστή φορά αυτή τη μέρα.

«Θα μου στείλουν είπαν το απόγευμα τα αποτελέσματα. Σταμάτα πια, με αγχώνεις!» παραπονιέμαι.

«Εγώ φταίω, ηλιθια, που νοιάζομαι για 'σένα.» μουρμουράει.

«Κάνε μια βουτιά και για εμένα και άσε με, με την αρρώστια μου.» φυσάω την μύτη, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι πιθανότατα την κούφανα.

«Βαλερια, ακούγεσαι χάλια όμως.» ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο πως έχω δεύτερη γραμμή και δεν κοιτάζω καν, γνωρίζοντας πως είναι η μαμά μου.

«Έχει έρθει;» ρωτάω, ρωτώντας την ερώτηση που τριγυρίζει εδώ και ώρες στο μυαλό μου.

«Όχι.» απαντάει τόσο κοφτά που ξέρω ήδη πως είναι κάποιος από τα αγόρια δίπλα της.

«Θα έρθει;»

«Μπα μωρέ, όχι.» απαντάει αδιάφορα, για να μην δώσει στόχο.

«Με τον Φάνη μίλησε ε;»

«Ναι ρε γαμωτο!» παραπονιέται τώρα η Νικολέτα, που πιθανότατα είχε βάλει το αυτί της δίπλα στο τηλέφωνο.

Με τον Φάνη βρήκε να μιλήσει κι αυτός! Να μην μπορούμε να ψαρέψουμε τα άλλα τα βλαμμένα, να μάθουμε γιατί δεν ήρθε, αν ρώτησε γιατί δεν πήγα...

Έχουμε να μιλήσουμε μια εβδομάδα. Από την μέρα που χώρισε οριστικά με την δικιά του, πράγμα που μου είπε η Νικολέτα φυσικά, μιας και ξέφυγε από τον Φάνη, είναι κάπως...αλλού.

Έχω δύο μέρες τώρα που έχω 40 πυρετό, βήχω όσο δεν πάει, δεν έχω όρεξη για τίποτα. Χθες πήγα και έκανα το μοριακό τεστ, ωστόσο θα βγει αύριο από ό,τι μου είπαν. Οι δικοί μου εννοείται με έπρηξαν να κάνω ένα rapid για αρχή, μπας και δείξει τίποτα.
Θεώρησα πως είναι παντελώς άχρηστο σε αυτή τη φάση, αλλά δεν ήθελα να τους ταράξω κι άλλο. Η μάνα μου ήρθε σήμερα το πρωί με διπλή μάσκα και γάντια και μου άφησε κάτι μπωλ έξω από το σπίτι. Χρειάστηκε να φτάσει στο απέναντι διαμέρισμα απέξω για να καταφέρω να ανοίξω τη πόρτα και απλώς να με δει λίγο.

Εννοείται φορούσα και εγώ διπλή μάσκα.

Δεν ξέρω πως κατάφερε και συγκρατήθηκε να μην έρθει να με αγκαλιάσει, να ακουμπήσει το πρόσωπό μου για να δει πόσο ζέστη είμαι...

Ωστόσο της ζήτησα να φύγει για να ξαπλώσω. Είμαι ήδη αρκετά εξουθενωμένη για να βλέπω και τη μάνα μου να κλαίει λες και πεθαίνω.