«Καλημέρα.» ακούω βραχνή τη φωνή του απ' την άλλη άκρη της γραμμής.
«Καλημέρα. Εγώ λογικά σε κάνα μισάωρο θα είμαι έτοιμη. Θα πάμε με το δικό σου ή το δικό μου;» προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μην δείξω πόσο με επηρεάζει η αγουροξυπνημενη φωνή του...
«Θα έρθω να σε πάρω σε μισή ώρα μαξ.» λέει «Πες στα παιδιά αν είναι να βρεθούμε σε 'σένα.» καλά, θα πετάξει και θα έρθει;
Δεν δίνω ωστόσο σημασία «Εντάξει, θα σε περιμένω, φιλιά. » λέω γλυκά.
«Παντού.» λέει πονηρά, κλείνοντας το μου στα μούτρα, υποθέτω για να μην προλάβω να τον βρίσω.
Δεν θα το έκανα!
Τεντωνομαι στο κρεβάτι μου αλλά ταυτόχρονα κοιτάζω και δίπλα μου, έκπληκτη που έχω όντως το κρεβάτι δικό μου εδώ και δύο εβδομάδες!
Οχι πως θα με πείραζε ιδιαίτερα αν το μοιραζομουν με τον Γιώργο που και που...
Τιναζω το κεφάλι μου πέρα-δώθε για να διώξω τις σκέψεις μου, αποφασιζοντας πως ήρθε η ώρα να κάνω ένα ντουζ και να ετοιμαστώ.
Εν τω μεταξύ εγώ αγχώνομαι, λες και δεν θα περιμένουμε τον Βαγγέλη πόση ώρα! Ελπίζω στην ύπαρξη της Κατερίνας!
Βγαίνω απ' το ντουζ λίγο μετά τις 9 και ενώ θα έπρεπε να τρομάξω, δεν βλεφαρίζω καν.
«Αν διανοηθώ πως έχεις αντικλείδι, θα σε σκοτώσω.» αγριοκοιτάζω τον Αδάμ.
«Μπαίνω όπως μπαίνει και ο Γιώργος.» λέει ειρωνικά. Με τη μόνη διαφορά πως ο Γιώργος ξέρει που είναι το αντικλείδι μου ενώ ο Αδάμ όχι!
«Εγώ άνοιξα!» φωνάζει η αδερφή μου από μέσα.
«Το αγόρι σου κάθεται και με κοζαρει ενώ φοράω μόνο το μπουρνούζι μου.»
Ο Αδάμ στριφογυριζει τα μάτια του «Παρ' τον, χάρη θα μου κάνεις!»
Ο Αδάμ γυρίζει θιγμενος προς το σαλόνι «Μωρη!» μουρμουράει, πηγαίνοντας προς τη κοπέλα του.
Μπαίνω στο δωμάτιό μου και κλειδώνω, μην κάνει την εμφάνιση του πάλι ο Αδαμόπουλος!
Φοράω ένα τζιν καμπάνα, ένα λεπτό μπλουζάκι και τα sneakers μου και αποφασίζω να βαφτω στο σαλόνι, ελπίζοντας πως το ηλιθιο ζεύγος μου έφερε καφέ.
Ευτυχώς στο τραπεζάκι του σαλονιού υπάρχουν τρεις καφέδες. Αγνοώ το ζευγαράκι που γλωσσοφιλιεται και κάθομαι πιο 'κει -μακριά από τα μικρόβιά τους-ξεκινώντας να βαφομαι. Αντιηλιακό με χρώμα, λίγο μάσκαρα και ένα lip gloss και πολύ είναι!
YOU ARE READING
Υποσχέσεις
Teen FictionΠόσες φορές, αλήθεια, σου έχει συμβεί να συναντήσεις έναν άνθρωπο και να είναι λες και γνωρίζεστε χρόνια; Οι ζωές σας έμοιαζαν σαν δυο παράλληλες γραμμές. Δεν γίνεται, αποκλείεται να σου πέρασε απαρατήρητος, είναι τόσο όμορφος! Μην νομίζεις όμως, δ...