Zaman : Dizi başlamadan önce işte. Kahraman hayatta, Yamaç Sena'yı tanımıyor yani o derece.
Yamaç sahnede kendini kaptırıp şarkıyı söylemeye devam ederken bardaki tüm gözlerin onda olduğunun farkındaydı. Gözlerini coşan insanların üzerinde gezdirdi. Yamaç'a aşık gözlerle bakan kızlar, onları etkilemeye boşa kürek çeken erkekler, kavga eden sevgililer... Ve yine o adam.
Yamaç gözlerini ona kilitledi şarkısını söylerken. Esmer adam gülümseyip her gelişinde söylediği viski bardağını kaldırdı yavaşça. Yamaç gözlerini kaçırınca adam da içkisinden bir yudum alıp onu izlemeye devam etti bar taburesinden. Hiç sıkılmıyordu onun sahneye çıkıp şarkı söylemesini dinlemekten.
Yamaç'ın o gece söyleyeceği son şarkı da bitince insanlar alkışlamaya başlamıştı. Yamaç selam verdi ve gitarını çıkartıp desteğine koydu. Yamaç sahneden atlayarak indi ve insan kalabalığından geçerek bara vardı. Oraya gidene kadar gözlerini esmerden çekmemişti. Esmer de bilmiş hafif bir gülümseyle ona bakıyordu. Sanki ikisi de gözlerini ilk kim kaçıracak diye bir yarışa girmişlerdi.
Yamaç ellerini barın masasına koyana kadar bakışlarını kaçırmamıştı. O adam da... Yamaç barmene bakıp şarkı söylemekten kurumuş dudaklarını yaladı. "Bir bira." Esmer ona bakmaya devam ediyordu. Yamaç birasını alınca esmerin yanına oturdu ve bakışma yarışlarına devam etti.
Esmer adam kırmızı gömleği ve onun üstündeki siyah yeleğin içinde gerinip alt dudağını yaladı. Yamaç gözlerini o ıslak dudaklara kaydırmamak için kendini tuttu. Bu yarışı kaybetmek istemiyordu. Yamaç birasından cesaret için büyük büyük yudumlar alırken karşısındaki adam sakindi. Sanki öylesine geldiği bir barda, öylesine birinin karşısında, öylesine içki içiyordu. Dünya umurunda değil gibiydi. Sırf ona daha yakın olmak için birbirlerini ezen kızlar vardı bu barda ama adam kendisine gösterilen ilgiyi sanki her gün sahip olduğu bir şeymiş gibi sallamıyordu.
Yamaç, karşısındaki adamın bir hamlede bulunmasını beklerken adam bardağını bitirmiş, cebinden içtiği içkinin ederinden fazla para çıkartıp masaya bıraktı. Oturduğu sandalyenin sırtına astığı siyah ceketini aldı. Yamaç'a gülümsedikten sonra omuzlarını birbirine değdirdi ve boğuk sesiyle "Pardon." dedi.
Adam gittikten sonra taburesini döndürüp onu ardından bakmıştı. Adam merdivenleri çıkıp merdivenlerin bittiğini köşede Yamaç'a bakıp göz kırpmıştı. Adamın çıkıştan ziyade lavaboya gittiğini gören Yamaç bunun bir işaret olduğunu anlamış ve hemen sandalyeseinden kalkmıştı.
Yamaç neredeyse koşa koşa merdivenleri çıkmış ve adamın ardından lavaboya girmişti. Adam ona bakıyordu. Yamaç "Selam." dedi. Adam gülümsedi. "Selam." Yamaç ona adım adım yaklaşıp "Kaç gündür buraya geliyorsun. Çıkışta falan görüyorum seni." dedi. Adam başını salladı. "Evet. Güzel bir mekan." Yamaç omzunu silkti. "Şarkıları beğendin mi?" Adam dudaklarını büzüp Yamaç'ın tüm dikkatini dağıtırken "Pek sayılmaz." dedi. "Benim tarzım değiller."
Yamaç ile artık burun burnalardı. Yamaç bakışlarını arsızca adamın dudaklarında gezdirip "Şarkıları beğenmediysen neden dinliyorsun?" dedi. Adam "Şarkıcıyı beğeniyorum." dedi. Yamaç sanki bu sözleri bekliyormuş gibi adamın yanaklarını tutmuş ve dudaklarını birleştirmişti.
Adam onu belinden yakalayıp kendine bastırmış ve Yamaç'ın sırtını duvara yapıştırmıştı. Yamaç, adamın sıcak ve uzun parmaklarını tişörtünün altında hissedebiliyordu. Tenine değen ten onu kavuruyor ve daha fazlasını arzulamasına neden oluyordu. Yamaç dayanamayıp adamın sakallarını okşayan ellerini önce boynuna sonra da göğsüne indirdi.
