Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၁၉)

အပိုင်း (၁၉)

“မင်း… ငါ့ကိုပြောနေတာလား?” ရှောင်ယင် ရုတ်တရက်ကြီး လှည့်မေးလိုက်တော့သည်။ သူ့ရဲ့ခရမ်းရောင် မျက်ဝန်းတစ်စုံမှာ အရာအားလုံးကိုမီးလောင်တိုက်သွင်းနိုင်တဲ့ အမျက်ဒေါသမီးလျှံတွေ တလိမ့်လိမ့်တက်နေသယောင်။

သူ ဟွားကျူ့ယွီကိုကြည့်ရင်း ရုတ်တရက် ဆွံ့အသွား၏။

ခုနတုန်းကပဲ ကျယ်လောင်စွာကြိမ်းမောင်းပြီး စားပွဲကိုထုရိုက်လိုက်တဲ့သူက လက်ရှိမှာ သူမ,ထုရိုက်လိုက်တဲ့ စားပွဲပေါ်မှာပဲထိုင်ကာ ခေါင်းလေးကိုနောက်သို့ တိမ်းစောင်းရင်း လက်ဖက်ရည်သောက်လို့နေ၏။ ဒါက ရိုင်းစိုင်းတဲ့အပြုအမှုတစ်မျိုးပဲ၊ သို့သော် သူမ ပြုလုပ်တဲ့အချိန်မှာတော့ ရိုင်းစိုင်းမှုလေးတစ်စက်တောင် ရှိမနေခဲ့ဘူး၊ ထိုအစား ခမ်းနားကြီးကျယ်မှုမျိုးကိုသာ ပြသလို့နေ၏။ သွယ်လျတဲ့သူမရဲ့လည်တိုင်ဖြူလေးဟာ လှပတဲ့စက်ပိုင်းခြမ်းလေးလို နောက်သို့အနည်းငယ်တိမ်းစောင်းသွားပြီး ညှို့ယူဖမ်းစားတဲ့အငွေ့အသက်လေးကို ထုတ်လွှင့်လျက်ရှိသည်။

ဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ဒီတဲအိမ်ထဲမှာ သူထိုင်မြန်းနေတဲ့နဂါးထိုင်ခုံကလွဲပြီး တစ်ခြားထိုင်ခုံတစ်ခုံမှမရှိဘူး၊ သို့သော်လည်း သူမ စားပွဲပေါ်မှာ မထိုင်သင့်ဘူးလေ။ ဒါ့အပြင် ထိုလက်ဖက်ရည်က အစေခံမလေး သူ့အတွက် အထူးတလှယ် ပြင်ဆင်ပေးထားတာ။ အဲ့ဒါက ဒီနွေဦးမှာ လူသိများကျော်ကြားလှတဲ့အဖိုးတန်လက်ဖက်ခြောက်ဖြစ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သောက်သုံးသင့်တာ။ သူမကတော့ ဘယ်လိုများ ခွက်လိုက်မော့ပစ်နိုင်ရတာလဲ?

ဟွားကျူ့ယွီ အရမ်းကိုရေဆာနေခဲ့တာ။ မြင်းရဲ့နောက်ကနေ ညတစ်ဝက်လုံးနီးပါးပြေးလာရတဲ့သူတိုင်း ဒီလိုဆာနေကြမှာပဲ။ ဒါ့အပြင် ဒီနေ့ည သူမ အသက်ရှင်နိုင်ပါ့မလားတောင် မသိတော့ဘူး။ သူမ အရင်တုန်းကလို နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး ရို့ကျိုးတဲ့အသွင်အပြင်ကို ဟန်ဆောင်ထိန်းထားစရာမလိုတော့ဘူး။ သူမ ဟန်ဆောင်နေရတာလည်း ပန်းလှပြီ။ ကျောက်စိမ်းဖြူခွက်လေးကို စားပွဲပေါ် အသာအယာပြန်ချပြီး တိုးတိုးလေးဆိုမိ၏၊ “မဆိုးဘူးပဲ လက်ဖက်ခြောက်က တကယ်ကောင်းလွန်းတယ် ဒါပေမဲ့ ကျိုနည်းတော့မမှန်သေးဘူး လက်ဖက်ခြောက်ရဲ့ ပင်ကိုရနံ့လေးတောင် လျော့ပါးသွားတယ် ကျွန်မတို့တောင်ပိုင်းရဲ့ကျိုနည်းကတော့ တကယ့်ကိုစနစ်ကျပြီး ထူးခြားလွန်းတယ်”