Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၂၃) စစ်ချင်း

အပိုင်း (၂၃) စစ်ချင်း

ကိုယ်လုပ်တော်နှစ်ယောက်လုံးဟာ အစပိုင်းတုန်းက ဟွားကျူ့ယွီကို သတိမပြုမိကြပေမဲ့ ပိုင်မာ့ပုရန်ပြောတာကိုလည်းကြားရော သူတို့ရဲ့အကြည့်တွေကို ရှောင်ယင့်ဆီကနေ သူမဆီ ရွှေ့လာခဲ့တယ်။

ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် နေဝင်ဆည်းဆာကိုကျောပေးကာရပ်နေတာမို့ အလင်းရောင်တွေကြောင့် ရှုပ်ထွေးတဲ့အမူအယာဖြစ်လို့နေပေမဲ့ တကယ်တမ်းကျတော့ သူမ လုံးဝကိုခံစားချက်ကင်းမဲ့နေခဲ့တာ။ မင်္ဂလာပွဲတုန်းက သူမ ကောဇောနီမှာလျှောက်လှမ်းခဲ့တဲ့အချိန်လေးမှာ ဒီလိုမျိုးစိုက်ကြည့်ခံရတာကို ရုတ်တရက် သတိရလို့သွား၏။ သူမရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ ရုတ်တရက် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ရှောင်ယင် ဟွားကျူ့ယွီကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးဆိုလေ၏၊ “မယ်တော် သူမက အစေခံမလေးတစ်ယောက်ပါ”

ပိုင်မာ့ဖုရန်၏မျက်လုံးတစ်စုံဟာ စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာနဲ့ ငွေရောင်လင်းလက်လို့သွား၏။ သို့သော်ငြားလည်း သူမ ဘာမှမေးမလာဘဲ ခေါင်းလေးအသာအယာညိမ့်ပြီးနောက် အိမ်တော်ဆီသို့လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

ရှောင်ယင်၏ကိုယ်လုပ်တော်တွေဟာလည်း ဟွားကျူ့ယွီက အစေခံမလေးတစ်ယောက်သာသာဖြစ်ပြီး အစေခံအဝတ်အစားတွေဝတ်ဆင်ထားတာကိုတွေ့တော့ စိတ်သက်သာရစွာပြုံးပြလာကြပြီး ရှောင်ယင်နှင့် ပိုင်မာ့ဖုရန်နောက်သို့သာ လိုက်သွားကြတော့သည်။

ဟွားကျူ့ယွီလည်း လူတစ်စုရဲ့နောက်မှ လိုက်ပါကာ ရှောင်ယင်၏အိမ်တော်အတွင်း ဝင်ရောက်ခဲ့တယ်။

ညက အတော်လေးမှောင်နေပြီဖြစ်သော်ငြားလည်း အိမ်တော်တစ်ခုလုံးဟာ မီးအိမ်တွေရဲ့အလင်းရောင်နှင့် ထွန်းလင်းတောက်ပနေ၏။ ပိုင်မာ့ဖုရန်က ရှောင်ယင်ပြန်ရောက်လာတဲ့အတွက် ဧည့်ခံကြိုဆိုပွဲတစ်ခု ပြင်ဆင်ထားမှန်း သိသာလှ၏။

ခြံဝင်းတစ်ခုကိုဖြတ်ကာ ကြီးမားတဲ့အိမ်တော်တစ်ခုဆီသို့ ဟွားကျူ့ယွီကို ဟွေရွှယ် ဦးဆောင်ခေါ်သွားလေသည်။ တံခါးပေါက်ဝမှာတော့ “ချင်အန်းနန်းဆောင်”ဆိုတဲ့စာသားကို ထွင်းထုထား၏။