Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၅၄) ချစ်ခွင့်မရှိဘူး

အပိုင်း (၅၄) ချစ်ခွင့်မရှိဘူး

လမင်းကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး နူးညံ့တဲ့တိမ်စိုင်လေးတွေ မျောလွင့်လာတော့ ညဉ့်ကောင်းကင်ယံအတွင်းမှာ ပြန်လည်အနားယူလို့သွား၏။ မြက်ခင်းစိမ်းပြင်နဲ့ သစ်ပင်တွေဟာ အေးမြတဲ့ညလေပြေကြားမှာ ပင်လယ်ပြင်ပေါ်က လှိုင်းခွက်လေးသကဲ့သို့ ယိမ်းနွဲ့နေကြသည်။

မဟူရာညဉ့်ကောင်းကင်ယံအောက်မှာ ဟွားကျူ့ယွီဟာ ဝင်းလက်တောက်ပတဲ့ကြယ်လေးနဲ့သွားတူတယ်။

"ကျွန်မ သေသေချာချာ စဉ်းစားပြီးသွားပြီ၊ ရိန်းဝမ်သုန်းချန်ကျင်းရဲ့မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ကို လက်ခံလိုက်မယ်" ဟွားကျူ့ယွီ တိုးတိုးလေးဆိုရင်း အနောက်သို့လဲချကာ လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း ညဉ့်ကောင်းကင်ယံကို ကြည့်လိုက်တယ်။

သူမရဲ့ဘေးမှာထိုင်နေတဲ့ သွယ်လျလှသည့် ရှောင်ယင်၏ခပ်မြင့်မြင့်ပုံပန်းသဏ္ဍာန်က လရောင်အောက်မှာ ဝင်းလက်ပြီး၊ သူ၏မျက်နှာတစ်ခြမ်းကို အမှောင်ထုမှာပဲ ဖုံးကွယ်ထားတယ်။ ဟွားကျူ့ယွီ၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့် သူ ထိတ်လန့်သွားပြီး ဘေးသို့လှည့်ကာ သူမကိုစူးစိုက်ကြည့်လာ၏။ နက်ရှိုင်းတဲ့သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ ရှုပ်ထွေးတဲ့ခံစားချက်လေး ပေါ်ထွန်းလျက် ဒေါသနှင့်နာကျင်မှု၏အငွေ့အသက်တွေ ဝင်းလက်နေခဲ့သည်။

(ရားထို - ကောင်မလေး၊ မိန်းမငယ်လေး၊ ချစ်စနိုးခေါ်သည့်စကား)

"ရားထို မင်း တကယ်ပဲ သုန်းချန်ကျင်းကို လက်ထပ်ချင်တာလား? မင်း ငါ့ကို ဒီလိုပဲ ထားသွားတော့မှာလား? တုံ့ဆိုင်းမှုလေးတစ်စက်တောင် မရှိတော့ဘူးလား?" ခါးသီးတဲ့အငွေ့အသက်ပါဝင်နေတဲ့ အသံတိုးတိုးဖြင့် ရှောင်ယင် မေးလာခဲ့တယ်။

ဟွားကျူ့ယွီက သူ့ရဲ့ညီမလို့ သိသွားတဲ့အချိန်တည်းက သူ့ညီမလေးကို အမြဲခေါ်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်း နူးညံ့ပြီးရင်းနှီးမှုအပြည့်ရှိတဲ့အသံမျိုးနဲ့ သူမကို ရားထိုလို့ သူ စခေါ်လာခဲ့တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်တွေတုန်းကလည်း သူ မြက်ခင်းစိမ်းပြင်မှာ အမဲလိုက်တာပဲဖြစ်ဖြစ် မြင်းစီးတာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမကို သူနဲ့အတူ အမြဲခေါ်သွားလေ့ရှိတယ်။ သူမကို သူ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်၊ သူမကိုစိတ်ကျေနပ်စေဖို့ နည်းလမ်းတိုင်းလိုက်ရှာပြီး သူမကို ယုယစောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်။