Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၂၉)

အပိုင်း (၂၉)

“ရပ်လိုက်!” ရုတ်တရက် အေးစက်တဲ့အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ရှောင်ယင်၏ပင်တိုင်စံကိုယ်ရံတော် လျှိုဖုန်းနဲ့ ဟွေရွှယ်တို့ လျှောက်လှမ်းလာကြ၏။

ဓါးတွေအားလုံးကို ဓါးအိမ်ထဲပြန်ထည့်ရင်း အစောင့်တွေ ဆုတ်ခွာသွားကြသည်။

ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် ခြံဝန်းထဲမှာ မတ်မတ်ရပ်လို့နေရင်း သူမရဲ့ဓါးမှ သွေးတွေတစ်စက်ပြီးတစ်စက် စီးကျလာခဲ့တယ်။

သူမ မသိလိုက်သေးခင်မှာပဲ မိုးတွေရပ်သွားခဲ့ပြီ၊ မီးအိမ်တွေရဲ့ဖျော့တော့တော့အလင်းရောင်က ဟွားကျူ့ယွီအပေါ်မှာ ဝင်းလက်တောက်ပနေခဲ့တယ်။ သူမရဲ့ဝတ်ရုံလေးဟာ သွေးတွေနဲ့ဖုံးလွှမ်းနေပြီး ပိုးသားလိုနက်မှောင်တဲ့ ဆံနွယ်တွေကလည်း ဖွာလန်ကြဲနေပြီဖြစ်သည်။ သူမရဲ့မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာတော့ စိတ်ခံစားချက်အငွေ့သက်လေး တစ်စက်မှရှိမနေခဲ့ဘူး။ သူမရဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံဟာ ကြည့်မိသူအပေါင်းကို ရိုးတွင်းခြင်ဆီထဲထိစိမ့်ဝင်သွားစေမယ့် အအေးဓာတ်တစ်မျိုးနှင့် ပြည့်နှက်လို့နေ၏။

သူမ ဓါးကိုမြှောက်ပြီး ကော်ရစ်တာဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်းလှမ်းလိုက်တယ်။

“မင်း အရှင့်သားကိုတွေ့ချင်လို့လား?” လျှိုဖုန်းတစ်ယောက် လေးနက်တဲ့အသံနှင့် မေးလာ၏။

ဟွားကျူ့ယွီ သူ့ကိုတစ်ချက် လှည့်ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ ကော်ရစ်တာဆီသို့သာ ဆက်လျှောက်သွားတယ်။

“သန်းဟုန် မင်းဖြစ်နေတာလား?” ဟွေရွှယ်တစ်ယောက်ကတော့ သူမရဲ့ရှေ့ကအမျိုးသမီးကို ခုမှပဲ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ပြီး ဟွားကျူ့ယွီမှန်း သိလိုက်တော့သည်။ သူမ ထိတ်လန့်သွား၏။ သူမရဲ့အမြင်မှာတော့ ဟွားကျူ့ယွီဟာ ထိုက်ဇီနန်းဆောင်မှာ အတော်ကြာအောင်နေထိုင်ပြီးနောက်မှာ ခေါင်းမာနေလွန်းတာကလွဲ၍ စည်းကမ်းတွေကို လိုက်နာတဲ့အစေခံမလေးတစ်ယောက်ပဲဖြစ်သည်။ သို့သော်ငြားလည်း ယနေ့မှာတော့ ဟွားကျူ့ယွီဟာ သူမ ယခင်ကထင်မြင်ဖူးတဲ့အမြင်တွေနဲ့ လုံးဝကိုကွဲထွက်နေတော့သည်။