Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၃၅)

အပိုင်း (၃၅)

နက်ပြာရောင်ကောင်းကင်ယံမှာ ငွေရောင်လမင်းကြီး ထွန်းလင်းလျက်ရှိသည်။ လရောင်အောက်မှာ ကန္တာရက အဆုံးမရှိတော့တဲ့ပုံပဲဖြစ်သည်။ မိုးကောင်းကင်နဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီးကြားက အရာအားလုံးဟာလည်း တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၏။ သူမရဲ့မြင်းခွာသံတစ်ခုတည်းကသာ ဆူညံလို့နေသည်။

တိတ်ဆိတ်ပြီး လူသူကင်းမဲ့ကာ အထီးကျန်လွန်းလှ၏။

၅လပိုင်းဝင်လုနီးပါး ဖြစ်နေတာတောင်မှ အေးစက်တဲ့မြောက်ပိုင်းမှာ ညအချိန်ရောက်သွားတာနဲ့ အလွန်အမင်း အေးခဲလို့နေတုန်းပဲ။ ညလေပြေလေးက ညှိုးနွမ်းနေတဲ့မြက်ခင်းစိမ်းပြင်ကိုဖြတ်သန်းပြီး သူမရဲ့နားရွက်လေးတွေဆီ သတင်းစကားပေးပို့လို့နေသည်။

ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် အအေးဒဏ်ခံနိုင်မယ့်အင်္ကျီတစ်ထည်မှ ဝတ်ဆင်မထားခဲ့ဘူး။ သူမရဲ့ဇာစ်မြစ် ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားမှာကို ကြိုတင်တားဆီးထားဖို့အတွက် သံချပ်ကာနဲ့ မျက်နှာဖုံးကို သူမ အစောကြီးကတည်းက စွန့်ပစ်လိုက်ပြီးဖြစ်သည်။ ပိုးသားလိုလှပတဲ့သူမရဲ့ဆံနွယ်တွေက လေပြေထဲမှာ ပြန့်ကြဲနေရင်း သူမဝတ်ဆင်ထားတဲ့ အင်္ကျီဖြူလေးမှာ ကြက်သွေးရောင်သွေးတွေစွန်းထင်းလို့နေသည်။ သူမက ငွေရောင်မျက်နှာဖုံးနဲ့အာဆူးရာဆိုတာကို တစ်ယောက်တစ်လေမှတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး။

၂ရက်လောက်ကြာသွားပြီးနောက် လိုက်လံဖမ်းဆီးသူတစ်ယောက်မှမရှိတော့ဘူး။ ဟွားကျူ့ယွီတစ်ယောက် အနောက်နယ်စပ်(ရှီးကျန်း)၏နယ်မြေအနေအထားကို လွန်စွာမှရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေတာမို့ သူမရဲ့ရှေ့က တောအုပ်လေးကိုကျော်လိုက်တာနဲ့ မြောက်ပိုင်းဆီရောက်မယ်ဆိုတာကို သိလို့နေ၏။ အဲ့ဆီရောက်ရင် သိုးထိန်းတွေဆီက အနွေးထည်တောင်းခံလို့ရနိုင်တယ်။

တကယ်တော့ ဟွားကျူ့ယွီ မြောက်ပိုင်းမြို့တော်ဆီ ဒီလောက်မြန်မြန်ပြန်ဖို့ တွေးမထားခဲ့မိဘူး။

အရင်နေ့က တောင်ပိုင်းမြို့တော်ဆီပြန်လာဖို့အတွက် ရှောင်ယင်၏တောင်းဆိုချက်ကို သဘောတူခဲ့ရတာက မလွှဲသာမရှောင်သာပဲဖြစ်သည်။ ရှောင်ယင်ကလည်း သူကိုယ်တိုင်က အရမ်းကိုမောက်မာတဲ့သူဖြစ်လေတော့ သူမရဲ့အကူအညီကိုရယူဖို့ အမှန်ပဲကြံစည်မထားခဲ့ဘူး။ သူ မလုပ်နိုင်တဲ့အရာ ဘာများရှိလိမ့်မလဲ? ကွာခြားသွားမှာဆိုလို့ ကြာချိန်ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ (နှေးတာနဲ့မြန်တာ)