RuH Hastası || Texting

*46*

       -(Beyza'nın Ağzından❤)-

          "Bu yaptığın yasak olan bir hareket. Ayrıca neden girme gereği duydun ki?"

          "Başlayacağım yasaklarına... Ben bile korktum burada... Anaaamm! Her yerde ben... Daha doğrusu biz."

           Etrafa bakındığımda her yer aynalar ile örtülmüştü. Kendimi yere bırakıp tavandaki aynadan kendime bakmaya başladım. Az sonra Berat'ta kendini olduğu yere, ortaya bıraktı.

          "Neden böyle davranıyorsun?" Sessizliği yırtıp geçen sorusu ile bakışlarımı ona çevirdim, ne için böyle bir soru sormuştu?

           "Anlamadım!"

           "Neden bana uzak davranıyorsun?" Sorduğu soru kahkaha atmama neden olmuştu. Ne saçmalıyor, kendisi benden uzak dur dememiş miydi?

          Ben kahkaha atınca anlamaz bakışlarla bana bakmaya başladı. Kendimi durdurunca gayet ciddi bir surat ifadesi ve ses tonu ile konuşmaya başladım.

         "Güzel... Evet deseydin sana şunu söyleyecektim; Dünya ve Güneş ne kadar uzaksa birbirine, sende benden o kadar uzak dur, demiştin bana bir ara. Hatırladın mı, bilmiyorum ama böyle bir diyalog geçmişti aramızda! Kalbimi kırdıktan sonra karşıma geçip istediğin gibi davranmamı mı bekliyorsun? Birgün benden uzak dur diyorsun sonra gelip 'neden bana uzak davranıyorsun?' diye soruyorsun. Sorunun cevabı sende, Berat."

         "Yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum, özür dilerim."

         "Sen geçen derste yazdığın senaryoda 'özür dilemek ile her şey eskiye dönmez, dönse bile kalp eskisi gibi heves etmez!' diye bir cümle kullanmıştın ve en çok o kısım beğenilmişti. Bende en çok o kısmı beğenmiştim."

         "İnsan isterse yapılan en büyük hataları bile görmezden gelebilir, diyende sensin, Beyza."

         "Neden böyle yapıyorsun, Berat?"
         "Sadece aramız bozuk kalsın istemiyorum."

          "Haa! Gönlün rahat olsun o zaman, benim elimde olmadan affediyorum insanları. Değmeyecek o kadar insana müsamaha gösterdim ki, sonrasında ise her defasında pişman oldum. Kimseye gereğinden fazla müsamaha göstermeyeceksin bu hayatta, bunu her defasında en sert şekilde çarptı yüzüme bu hayat... En güvenen bendim hep ama meğer yanımdakiler yalnızca işleri bitene kadar güveniyormuş gibi davranıyorlardı bana... Arkamdan işler çeviriliyor ve anlamayacağımı zannediyorlar ama ben her şeyin farkında olan ama sus, sessiz kalan insanlardandım... O kadar şeye anlayış gösteren ben senin yaptığına mı takılacağım? Önemli değil ve değilsiniz!"

          "Beyza!"

          "Efendim!"

            İsmimi tereddütle söylemişti, sanki bir şey söylemesi gerekiyor ama söylemek istemiyor gibiydi. Bir nevi ikilemdeydi.

            "Sana bir şey söylemem gerekiyor!"

            "Dinliyorum."

             "Şey... Ben... Geçen..."

             "Süre doldu, çıkabilirsiniz." Kapı açılmış ve görevli adam sürenin dolduğunu söyleniyordu.

             "Tamam, bir saniye! Berat, evet devam et."

             "Çok şey değil ya, sonra söylerim."

            Ayağa kalkmam için elini uzattığında tutup kalktım. Ah be görevli adam! Neden geldin ki? Kim bilir ne söyleyecekti!

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
SELAM. SONUNDA BEN GELDİM. NASILSINIZ? NASIL GİDİYOR?

*Nasıl buldunuz bölümüüüüü?

*Berat ve Beyza hakkında neler düşünüyorsunuz?

*Aralarında geçen konuşmalara neler diyorsunuz?

*Konuşmalarda birbirlerinin yazdıkları senaryolardan örnek vermelerine ne diyorsunuz?

*Beyza haklı mı?

*Berat neden düşüncesini değiştirdi?
(Beyza ile arasını düzeltmek konusunda!)

*Şarkıyı nasıl buldunuz?
(Bölümü yazarken dinlediğim şarkı, sizlerle tekrar hatırlayalım şarkıyı.)

*Berat sonda ne diyecekti?

*Bir sonraki bölümde neler olabilir?

❤❤❤Kendinize çok iyi ve cici bakın. Sizleri kocaman seviyor ve öpüyorum...
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘😘

⭐Sonraki bölüm Eda'nın ağzından devam edecek.⭐

❤❤❤