RuH Hastası || Texting

*ÖZEL BÖLÜM*

         SELAAAAAAAAAAMMMMMM.
BEN GELDİM. RUH HASTASI'NIN 1. ÖZEL BÖLÜMÜ İLE GERİ GELDİM, EVET EVET.

'NASILSINIZ' FASLINA BÖLÜMÜN SONUNDA GELECEĞİM, SİZLERİ ÇOK ÖZLEDİM BEYA.

KEYİFLİ OKUMALAR...♥♥♥

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

           "Ya siyah kıyafetlerden bari bugün vazgeç be. Bak ben ne güzel pembe elbise giydim."

           "Nur, ben pembe, turuncu... giyemem. Sevmiyorum o renk giysileri. Siyah, beyaz, gri renkli her şey çok daha güzel."

          Nur, bıkkın bir şekilde kafasını iki yana salladı ve aynaya döndü.
 
          Ne mi oluyordu? Ihım ıhım! Bugün benim kınam var ve kızlar bunun için hazırlanıyorlardı. Aradan tamı tamına iki yıl geçmişti ve ailelerimiz öğrenmişti, okul bitince de kına, nişan, düğün vs. halledilecekti.

          Diğerlerinin neler yaptığını anlatayım size hemen. Doruk ve Defne nişanlanmışlardı. Yaklaşık iki ay önce ve gayette mutluydular.

        Nur ve Kaan... Sizi şaşırtacak olabilirim ama onlarda bir ay önce evlenmişlerdi. Düğünleri Istanbul'da olmuştu ve her şey Nur'un isteği üzerine düzenlenmiş, gerçekleşmişti.

           Beyza ve Berat ise bıraktığımız gibi... Hiçbir hareketlenme yoktu. Beyza evlenmek istemiyordu, en azından şimdilik diye düşünüyorum ama Berat ısrar ettikçe ediyordu. Sonuç yine aynı.

          "Eda sana diyorum!" Defne'nin bana seslenmesi ile kendime geldim.

          "Ha! Dalmışım, ne diyordun sen?"

          "Kuaföre gidiyoruz, haydi. Bak geç kalacağız, he."

         Kendi kınasına geç kalan gelin... Komik!

         Bahçeye inmiş Aras'ın yanına doğru ilerlerken kardeşim Öznur koluma girip kulağıma yanaştı.

         "Abla, enişte nasıl bakıyor sana, baksana." dedi kıkırdayarak. Kafamı öylece durmuş, bize bakan Aras'a çevirdim. O bana, ben ona öylece bakıyorduk. Sanki o an zaman durmuş, hepimiz olduğumuz yerde öylece kalmıştık, demek isterdim ama tabii ki öyle bir şey olmadı! Nur diğer koluma girip hızla Aras'ın yanına ilerlemeye başladı.

         Arabaya binince Aras şoför koltuğuna oturup bana döndü. Yüzünde yumuşak bir ifade vardı, gözlerime bakıyor ve öylece durmak istiyor gibiydi.

          "Iııııı... Şey... Bakışmanızı bölüyorum ama geç kalıyoruz." Öznur arkadan konuşmak istemeyen ancak hatırlatmak zorunda olduğunu belli eden sesle konuştuğunda Aras gülerek önüne döndü ve arabayı hareket ettirmeye başladı.

    ****************
 

       'Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar.
Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar.
Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler,
Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler,
Annesinin birtanesini hor görmesinler,
Annesinin birtanesini hor görmesinler.

Uçan da kuşlara malum olsun
Ben annemi özledim
Hem annemi hem babamı
Ben köyümü özledim.'