RuH Hastası || Texting

*51*

-(DEFNE'NİN AĞZINDAN❤)-

"Nereye gidiyoruz, burası neresi?" diye sordum Doruk'a bakarak.

"Aşkım, sabırsız kuşum... Az sonra göreceksin. Sürpriz sonuçta."

Ellerimi birbirine bağlayıp arkaya yaslandım. Doruk bir şey yaparsa en güzelini yapar, bunu her defasında gösterdi bana ancak şu an gittiğimiz yol orman yoluydu! Önde Araslar'ın arabası arkada Nur, Kaan, Doruk ve ben olmaz üzere Kaan'ın arabasındaydı. Yolda normal olarak gelen geçen kimse yoktu ve bizim arabalardan başka araçta yoktu. Anlaşılan değişik bir sürpriz olacaktı.

"Defne! Ne oldu?" Kaan'ın sorusu ile düşünce balonunu patlatıp onlara katıldım.

"Nasıl bir sürpriz olabilir diye düşünüyorum. Ormana falan mı gidiyoruz? Ki yolun sonu orası görünüyor."

Sözlerimi un bana sarılması bir oldu. Saçlarıma küçük bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Yolun sonu orman değil, güzelim. Çok güzel şeyler bekliyor bizi."

"Sen yaparsan güzel olur, ona şüphem yok ama yol beni şaşırttı biraz."

"Defneciğim, Doruk düşünceli ve değişikliğe açık biri... Bunu unutma derim." Nur'un sözleri beni heyecanlandırırken Aras kendi kullandığı aracı sağa saptı. Ardından Kaan'da aynı yere döndürdü aracı...

Yolun sonunda orman yokmuş! Gördüğüm evle Doruk'a döndüm. Sessiz bir eve benziyordu. Aras, Eda, Berat ve Beyza arabadan inerken bizim araçta park edildi ve bizde çıktık. Doruk koluna girmem için kolunu uzatırken direkt koluna girdim.

Önde biz olmak üzere bahçenin kapısından içeri girdik. Tahmin ettiğim gibi içeri girmedik, arka taraftan dolanmaya başladık. Büyük ihtimalle arka tarafa gidecektik. Bizim arka bahçeye varmamız ile müzik sesinin yükselmesi bir oldu.

"Hoş geldiniiiiiiizzzz." Sesleri yükselmeye başladı. Birkaç sima geçen seferden tanıdık gelmişti.

"Abi bir an hiç gelmeyeceksiniz sandım! Etler, tavuklar, sucuklar, köfteler... Olmuş bir şekilde yenmeyi bekliyorlar!" Mangalın başındaki cool çocuk gözlüğünü çıkarıp konuşmasını yapınca şaşkınca Doruk'a döndüm.

"Nasıl ya?"

"Kızların yardımı ile kısa sürede anca bu kadar oldu!" Kollarımı boynuna dolayıp öylece durdum kısa süre sonra ellerini belimde hissettim.

"Barbekü partisini sevdiğini de öğrenmiş oldum."

"Senin olduğun her şeyi seviyorum, Doruk."

Ellerini yanaklarıma yerleştirip alnıma öpücük bıraktı.

"Eğlence başlasın o zaman." Yükselen sesle müzik sesi de arttı. Ben böyle biri ile sevgili olduğum için dünyanın en şanslı kızı olabilirim. Galiba yıllarca aşkta yüzümün gülmeme sebebim buymuş. Karşıma Doruk gibi düşünceli, sevgi dolu, bolca değer veren, beni mutlu etmek için her şeyi göze alan biri daha çıkamazdı. Şimdi çıktı karşıma ve çıkması ile hayatım daha da güzelleşti. Kendi elleri ile güzelleştirdi.

*Beni bi' ben bilir bide yağmurlar,
O bu kalbine değse korlar
Beni mutlu sanmasınlar
İçimden yüreğimi söküp aldılar.

Başkası dokunmasın aman,
O gözlere yandım yar,
Eller sana dokurken
Yapamam, yaşayamam.

İçimde var yangınlar,
Bi' tek suçlu sensin yar!
Ben 'seviyorum seni' dedikçe
Bastın kalbime közü aman.