RuH Hastası || Texting

*74*

      şarkıyı açacağınız yeri belirttim... ❤😘

Keyifli okumalar... 🌟🌟🌟

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

           "Bence bugün yaşadıklarımız yeterli, bünye fazlasını kaldıracak durumda değil artık." Kaan isyanla konuşunca, Nur koluna sarılıp öylece durdu.

          "Evlere dağılıp dinlenmek iyi olacak, saatte geç oldu." Doruk'un sözleri üzerine dudak büküp Aras'a döndüm.

           "Özür dil..." Sözlerimi tamamlamaya izin vermeyen, dudaklarıma bir anda çöken baskı ile yerime çivilendim. Çenemi yukarı kaldırıp gözlerine bakmamı sağlayınca şaşkın gözlerle ona bakıyordum, birazda utançla. Kimse bizi görmemişti, Aras'ın vücudu önümüzü kapatmıştı ama utanmıştım.

        "Şştthh! Ben gece boyunca kaç defa 'bir daha bu sözleri duymayayım' diye uyardım, güzelim?" Kafamı yere eğip boğazımı temizledim.

          "Aras... Ben... Yani suçlu hissediyorum... O yüzden..."

          "Tamam, suçlu falan değilsin. Geçelim ama bu konuyu... Ben özür dilerim."

            "Neden?"

            "Öpmemden rahatsız olmuş olabilirsin, güzelim. Normal karşılarım..."

             "Aras sen..." Bu defa sesimi kesen baskı değil, Berat'tı.

             "Gençler, iki dakika bana bakar mısınız?" Hepimiz ona doğru dönünce yüzüne serserice bir gülümseme yerleştirdi...

            O an beklemediğimiz şekilde Beyza'nın elini tuttu ve Beyza bir şey söylemedi, yalnızca gülümsedi. Hemde Berat'ın gözlerinin içine bakarak.

            "Biz artık... sevgiliyiz."

            "What? Ne ara lan? Biz burada neciyiz? Niye en sonda haberimiz oluyor? Burnumuzun dibinde sevgili oldunuz ve haberimiz olmadı. Lanet olsun kafama." Nur sorduğu sorular ile hepimizin duygularına tercüman olmuştu.

           "Karakolda oldu..."

           "Farklı bir başlangıç." Doruk'un sözleri ile anlaşmış gibi hepimiz üzerlerine koştuk ve aynı anda koca bir yumak oluşturduk...

              Tebrik faslı bittikten sonra evlerimize dağılmıştık. Kaan yarın için bize bir sürpriz hazırladığını söyleyince plan yapmadan ayrılmıştık. Eve geldiğimiz gibi odalarımıza dağılıp yataklarımıza attık kendimizi.

        ********

     "Piknik falan mı yapacağız?" Aras önünde durduğumuz ve kalabalık olan parka bakıp sorusunu yöneltince Kaan göz kırptı. Bir şeyler olacaktı ama ne?

           Kaan, Nur'un elinden tuttu ve önümüzden giriş yaptılar. Adım atmamız ile yükselen müzik sesi ile etrafa bakındım. Kutlama vardı!

         Kaan basamakları çıkıp mikrofonun başına geçti. Bizde karşısında duracak şekilde durduk.

           "Bu kutlamayı düzenlemek benim fikrim değildi... Yardım istendi benden ve bende yardım etmek istedim. Sevgilim şarkı söylemeyi çok seviyor, benim onu sevdiğim gibi... Bugün, birkaç şarkıyı kendisi sizlere söyleyecek... Bundan önce ona bir hediye vermek istiyorum." İyide kim yardım istedi ki ve neden Kaan'dan? Arkadan gelen bir çocuğun getirdiği gitarı eline alan Kaan, Nur'a döndü.