Gangster HIGH University

chapter 54

Cherry POV

Maaga naman ako nakauwi ng Hapon dahil wala ng Pinagawa ang mga guro kaya nag pasya akong Lumisan nalang sa Eskwelahan....nakakabagot ang mga Araw na'to hindi kona alam ang gagawin.

Ngayon ay narito ako sa harapan ng kwarto ni kuya vill. Nais kong alamin ang Lahat kasi hindi kona kinakaya...

"K..Kuya V-vill. Can w..we talk--" nauutal kong Sabi habang nanatiling nakatayo sa pintuan ng kanyang silid.

Madilim ang Buong kwarto niya. May mga pinagbago rin hindi kagaya ng mga nakaraang nakatulog ako rito ng unang beses.

Nakatayo ito sa kanyang Balcony at Alam kong naninigarilyo ito pero mabilis niya naman iyong Tinapon sa basurahan at Nakapamulsang humarap sakin.

"Not now, Cherry. Leave." Malamig na sabi nito kaya Mahigpit ang Naging hawak ko sa Bottle ng Milo ko.

"P..pero--"

"Kung Iniisip mo ang mga nangyayari sa mga nag daang araw...wala na akong pakelam don. Must leave my room. I don't need To explain anything...Hindi ko kasalanan kung nasasaktan ka--"

"Pero Nasasaktan rin ako sa Pinapakita mo!!! Nasasaktan ako Kuya..k-kasi..hindi mo manlang maiparamdam sakin na Isa kang nakakatandang kapatid sa'kin! Kahit konting paraan hindi mo magawa!! Masakit sakin na dinedeny ako!! Lalo Kana!! kasi kuya kita!!---"

"Shut the fuck up CHERRY!!! I don't fucking care for anything and For anyone!! Now! Leave my Room! Get out!!" Galit na sabi nito at matalim ang titig sakin kaya unti unti Akong napaatras at napayukom ng Kamao.

Mabilis ko siyang tinalikuran at saka dumeretso sa Kwarto at nanghihinang napaupo sa kama at napatingin nalang sa balcony na bukas.

Masiyado na akong maraming iniisip. Masiyado narin Masakit Sakin ang ang mga pinapakita nila...Mas malala sila ngayon kesa ng unang araw ko sa pasukan. Ibang iba ang pinapakita nilang akto. Pero aware naman ako na ganun talaga sila...pero parang ako pa ang Naninibago... syempre Totoo Naman iyon. Pero Sobra na sila...parang wala kaming pinagsamahan.

Ayaw kung iniwanan ang mundo na masakit ang dibdib. May mga plano narin akong wag susuko at Mag pagkalas. Pumayag narin ako sa operasyon para Sakanila pero heto ako ngayon.....nagdadalawang isip ulit.

No. I will continue the Operation.

Hindi dahil sa isang lalaki. Hihina na'ko At lalong hindi dahil sa lalaking minahal ko...Hindi nako papayag sa operasyon? Tsk. Hindi siya Kawalan.

Gusto Kopa maranasan ang magkaroon ng sariling pamilya at mahalin ng tunay na lalaki na kayang tapatan ang pagmamahal ko. Hindi katulad ng ibang kababaihan na sila lang ang nagmamahal at nag papaka martir dahil mahal nila ang Isang tao.

Hindi ko kakayanin iyon....Hindi.

_

"Mag rereview Lang po ako, mom" Sabi ko habang nakatingin lang sa librong binabasa ko.

"Okay, okay. But if you're Hungry' Sabihin molang. Ipagluluto kita, okay?" Sabi nito sakin kaya tumango lang ako.

Nandito ako sa Sala, Bahay nila mom at dad. Second house'.

"I'm gonna Asked, my little cherry...why did you come here huh? Wala bang naiwan sa bahay niyo..?" It was dad.

May Hawak itong kape habang nakaupo sa harapan ko at Naka dekwatro. Nanatili akong tahimik habang ako'y nakaupo sa Sahig na May Malambot na carpet na gawa sa Balahibo ng Hayop.

"U-uhm..Ah. i-i just want to, dad." Nauutal kong sabi at binalik ang tingin sa libro.

Naiwan naman ng bahay sila kuya at Mamaya pa ang balik nila mommy sa Bahay dahil May Inaasikaso pa ang mg ito sa kompanya. Pinayagan naman ako makaalis kaya dali dali akong Pumunta dito dahil Namimiss korin ang mga Tinuring kong unang Magulang. Hindi nga lang alam ni kuya vill......hindi na importante pa iyon. Wala naman siyang pake sakin.

"You're lying, Sweatheart. Namumugto ang mga mata mo. Why huh? " Nag aalalang sabi ni mom sa mababang tono at Tumabi sakin sa pag upo habang inaangat ang muka ko.

Nag tama ang tingin namin kaya nginitian kolang ito kaya napabusangot siya. I want to show a Smile Para hindi sila mag alala. Hindi nila kailangan problemahin ang problema ko... Ayaw ako silang mag alala.

"Nagawa mopang tumawa huh?" Nagbabanta nitong sabi pero kalaunan ay pareho kaming natawa..

"I'm okay. " Sabi ko na kinatango niya bago pinisil ang Pisngi ko kaya Napangiti nalang ako at hinalikan siya sa Pisngi rin.

"I love you!!!" Sabi ko at Sumiksik sa tabi niya habang nakayakap.

Binaba ko ang libro sa mababang lamesa na nasa harap ko at mas hinigpitan ang yakap kay mom

Ramdam ko itong natigilan ito Saka Unti unting Hinaplos ang Buhok ko, kaya napapikit ako sa Mas hinigpitan ang yakap rito.

Author's POV

Natigilan ang inang si Charry habang Nakayakap sa anak na si Cherry habang nakatitig sa asawa niya.

Napangiti siya ng mapait. Alam niyang May problema ang bata pero hindi nito magawang mag sabi. Nakakapagtaka rin ang Biglaan nitong Ginawa. Sanay siya na sweet ang bata pero Alam niyang May dinadamdam ang ito.

She was Longing for her parents.

Nakaramdam ng Inis ng konti si Charry dahil dun. Hindi manlang nila mabigyan ng pansin ang Kanilang anak na si Cherry. Kung tutuusin ay mas naging magulang pa sila Kesa sa tunay na magulang ng bata.

Ramdam niyang Nakatulog na si Cherry habang nakahiga ito sa lap niya habang yakap yakap ang Paboritong Katabi niya sa Gabi na Snorlax.

"Hon, hindi man lang nila mabigyan ng pansin ang bata. Kung May karapatan lang tayong bawiin siya ay gagawin kona...Mas naging magulang pa tayo kesa sa tunay niyang magulang...nasaksaktan rin naman ang bata. Sanay siya sa May attention pagdating satin. Alam kong kailangan niya sila pero satin siya Tumatakbo para Humingi ng lakas" naiiyak na sabi ng inang si Charry habang hinahaplos ang buhok ng Dalagang mahimbing ang tulog at halatang pagod na pagod at kulang sa tulog.

"I'm wishing for to That, Charry. Kung maibabalik lang ang nakaraan ay Matagal na Siguro tayong Nakaalis dito at hindi nila Makikilala ang bata. Naibalik natin siya pero Kulang naman ang pinaparamdam nila sa anak natin." Seryosong sabi ni Jesto habang Nakatingin sa Kawalan at Mariing Pinikit ang mga mata at hinilot ang noo.

Gusto niyang magalit at Pumatay ng tao dahil sa Inis. Hindi niya gusto ang nangyayari sa anak niya ngayon kahit na Nagkukunwari itong walang problema.

"Binawi pa nila ang anak ko, kung iyan lang naman ang kaya nilang ibigay. Kulang na kulang. I couldn't help but to Think. How worthless they are for my daughter??"

"My daughter needs a parent like you, Charry...she needs us. Ilalayo natin ang anak natin dito. Hindi ko kayang hindi nila bigyan ng pansin ang bata. Gusto ko siyang ibalik sa puder natin. Pack the things...we will continue to Live on New York. Doon ko pagagalingin ang anak natin. Walang kwenta ang tunay niyang pamilya. Wala silang Kaalam alam na nahihirapan ang bata. Sakin lumaki ang bata...kaya alam ko kung May problema iyan." Seryosong sabi ni Jesto at mabilis na tumayo at tumungo sa Itaas.

Nanatili naman tahimik si Charry at hinahaplos ang Buhok ng anak. Nasasaktan siya para rito. Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin ng kanyang asawa kung ano ang pagagalingin ni Jesto..

Do my Little cherry was a Sick??

"Omy ghod...my Little cherry" hindi makapaniwalang sabi ni Charry habang Nakatingin sa anak niyang natutulog.

She realized what her husband say.

Kahit hindi ito tunay na anak ay lumaki naman ito sakanila kaya Parang May Lukso ng dugo parin...alam nila kung pano ito magsinungaling kagaya ng ginawa nito kanina.

"My daughter need a support but Her own family couldn't gave any Attention for her that's why she's running back here...for Needing a Parent can help her and To fight for Her life. "

"They are all worthless"

__

Vote