Anubis en de terugkeer van Sibuna. (VERVOLG)

Hoofdstuk 99

Amber is thuis aangekomen maar compleet van haar kaart stapt ze binnen. Na dat appje van Appie is ze wat van slag. Want,wat moet ze hier nu mee? Hij vroeg aan haar of zij ervoor kon zorgen dat hij zijn ongeboren kind geboren zou zien worden. En niks tegen Fabian en zeker niks tegen Nienke wilde zeggen. Ze stapt ondertussen de woonkamer binnen waar Fabian bezig is met het eten.  'Hey,liefje.' Hij geeft haar een kus op haar wang en merkt niks van haar afwezigheid. Amber legt haar tas op de tafel en gaat zitten.  'Schat? Gaat het wel?' Pas als hij zich tot haar richt ziet hij haar bedrukte gezicht.  'Hé? Ja,ja. Het gaat wel.'  Fabian geeft haar wat drinken en gaat tegenover haar zitten.  'Weet je het zeker?'   'Fabian,ik..het was gewoon te druk op het werk.' Ze buigt zich over de tafel heen om hem vol op de mond te zoenen,opdat moment komt Nienke terug van haar zwangerschaps- Yoga en ziet het net gebeuren. Even komt een golf van jaloezie over heel haar lichaam heen. Het feit dat zij en Fabian bijna hadden gezoend daarstraks is ze nog steeds niet vergeten even,uit een reflex laat ze deur van de woonkamer per ongeluk hard dichtvallen waardoor Fabian en Amber schrikken.  'Hey,Nien! waar kom jij vandaan?' Vraagt Amber .  'Yoga.' Zegt ze wat koeltjes.  Ze voelt dat Fabian haar blijft aanstaren waardoor zij zich ongemakkelijk voelt.   'Hoe was het?'   'Goed.Wat eten we?'   Ze richt zich dan tot Fabian om geen argwaan te wekken.   'Lekker.' Lacht Fabian wat ongemakkelijk.  'Wat jij maakt is altijd lekker,schat.'  Amber zoent hem weer en kijkt dan in de pannen. Fabian en Nienke kijken elkaar aan met enige verlangen naar elkaar.  'Laten we...dat van daarstraks alsjeblieft vergeten,oké?' Fluistert hij dan in Nienkes oor.  'Dat lijkt me een goed plan.' Antwoordt Nienke wat standvastig en gaan aan tafel zitten. Amber gaat bij haar zitten.  'En ben je al opzoek naar een huurhuisje?' Vraagt ze,alsof ze Nienke al weg wil hebben.   'Nee,nog niet. Eerst die bevalling overleven.' Antwoordt Nienke.  'Als je onze hulp nodig hebt,wij zijn hier.'  Nienke geeft haar beste vriendin een knuffel.   'Ik ben jullie eeuwig dankbaar,Am.' Zegt ze met een kleine snik in haar stem.  Amber wrijft over haar rug.  Opeens krijgt Amber een app binnen. Met haar hart in de keel opent ze het,weer een appje van Appie:  'Ik ga misschien ,als het kind geboren is een DNA-test aanvragen.'    Amber slikt even en zucht. Nienke is het niet ontgaan dat Amber wat verslagen naar haar mobiel staart.  'Am? is er iets?' Hoort ze haar beste vriendin vragen. Moet ze het haar toch niet vertellen? Wat Appie van plan is met haar ongeboren kind zonder enig overleg met haar zelf?  Maar als ze het Nienke verteld dat Appie zijn kind geboren wil zien worden,zal ze het verbieden wat ergens ook wel logisch is. Eerst liet hij het afweten de vader van haar ongeboren kind te zijn en nu opeens wil hij zijn verantwoordelijkheid er voor nemen. Maar anderzijds,heeft hij ook recht op zijn kind te zien geboren worden.   'Amber?'   'Nee,een stom bericht van een collega waar ik niks mee kan.' Lacht ze snel.  'Ow,oke.' Nienke begint de tafel te dekken,terwijl Amber vol twijfel zit nu. Moet ze Appie stiekem laten komen wanneer het zover is? 

Een paar maanden later is Nienke 9 maanden zwanger en kan het dus elk moment gebeuren. Ze zit op de bank ,ongeduldig af te wachten. Ook Amber en Fabian,vooral Fabian houden haar constant en strak in de gaten.  'Hoe voel je je?' Vraagt hij continu ,tot het irritante toe.  'Fabian,het gaat goed. Ik voel nog niks. Anders sla ik wel alarm of hoor je het van zelf wel.' Stelt ze hem gerust. Als hij is gerust gesteld,gaat hij door waar hij mee bezig was. Maar toch houdt hij haar stiekem in het oog,je weet maar nooit. 

Patricia is nu thuis aan het herstellen en moet het voorlopig nog rustig aan doen van de dokters. Ze ligt dan ook op de bank en wordt in de watten gelegd door haar liefdevolle gezin. Jeroen is het meest bezorgd en blijft ook continu bij haar in de buurt,ook heeft hij een paar weken vrij genomen om bij haar in de buurt te blijven. Wat Patricia liever niet had,maar ze kon hem niet overtuigen ,noch overhalen. Jeroen heeft nu een lekkere smoothie en lunch klaar gemaakt voor haar .  'Liefje,dit had toch niet gehoeven?' Lacht ze om hoe aandoenlijk hij bezig is voor haar.  'Schat,jij moet voldoende vitamine binnen krijgen.' Antwoordt Jeroen streng en zet alles op tafel. Patricia kijkt weer met een bezorgde en een wat vreemd gevoel naar haar mobiel en belt naar haar vader. Sinds ze weer thuis is,heeft ze nog niks van hem gehoord. Hun band is wel wat verbeterd,beter dan ooit zou ze nu kunnen zeggen.  'Weer voicemail...'  Gefrustreerd drukt ze af.  'Van wie?'   'Pa. Heb jij nog iets van hem gehoord?'  Vraagt ze aan Jeroen die tot haar grote teleurstelling zijn hoofd schudt.  'Ik moet naar hem toe.' Ze staat op,totdat Jeroen haar tegenhoudt.  'Niet alleen.'   'Jeroen,ik ben voorzichtig.'  Ze kijkt hem oprecht aan,en Jeroen laat haar gaan. Ze rijdt als een gek de straat uit. Onderweg haalt ze de meest vreselijke dingen in haar hoofd wat er met Willem gebeurd zou zijn. Dit is niks voor hem om helemaal niks van hem te laten horen. Zeker niet nu het weer na lange tijd zo goed gaat tussen de twee. Ze zijn zelfs van plan om met Willem op vakantie te gaan. Aangekomen bij zijn huis belt ze als een gek aan. Als hij na 10 minuten nog niet open doet,begint ze zich zorgen te maken en breekt de deur open.  'Pa?! Ben je thuis? Pa.....'  En wat ze dan aantreft...