Anubis en de terugkeer van Sibuna. (VERVOLG)

Hoofdstuk 29:"Toekomstplannen"

Patricia en Jeroen zijn thuis en ploffen op de bank neer. "Ben je moe?" Vraagt Jeroen als Patricia haar hoofd op zijn borst legt en zijn arm om haar heen slaat. "Ja. Ik ga naar bed." Patricia staat op , geeft Jeroen nog een kus en gaat naar boven. De volgende morgen zijn Jeroen en Patricia aan het ontbijten. "Schat?"  "Ja?"  "I..ik wil iets met je bespreken." Jeroen klinkt serieus.  "Kan dat vanavond? Ik moet werken." Patricia geeft hem een kus en vertrekt.  Jeroen zucht. Na het werk is Patricia weer thuis. "IK BEN ER WEER!" roept ze dan. "Hey!" Jeroen loopt op haar af en zoent haar. "Ik heb eindelijk vakantie!" Zegt Patricia blij. "Ik ook!" Antwoord Jeroen enthousiast.  "Zullen we een vakantie naar het buitenland boeken?" Stelt Patricia voor.  "Is goed. Maar schatje? Ik wil iets met je bespreken." Zegt Sven.  "We kunnen naar Ibiza gaan!" Patricia start de laptop op.  "Schat? Wil je even een paar minuten naar mij luisteren?" Jeroen legt de laptop weg , pakt haar beide handen vast en kijkt haar serieus aan.  "Wat is er?" Vraagt ze dan. "Ik..ik heb eens serieus eens zitten nadenken over ons en toen ik jou gisteren bezig zag met Rosemarie wist ik het helemaal zeker: Jij word de mama van mijn kinderen!" Patricia kijkt hem verbijsterd en met open mond aan. "Wat? Meen je dit?" Vraagt ze dan. Jeroen knikt. "Schat, ik...ik hou zoveel van je. En je bent zo geweldig met kinderen." Jeroen kijkt Patricia met een oprechte blik aan.  "Je meent dit serieus, he?" Merkt Patricia. Jeroen knikt. "Wow." Patricia is er stil van.  "Heb ik je ermee overvallen?" Vraagt Jeroen dan.  "Een beetje wel, ja." Zegt Patricia.  "Sorry. Ik had er niet over moeten beginnen." Jeroen klinkt teleurgesteld.  "Hey! Ik vind het juist leuk dat je een gezin met mij wil, schat. Echt waar, maar laten we eerlijk zijn dat we er nog te jong voor zijn." Antwoord Patricia.  "Misschien heb je gelijk. Laten we eerst nog van ons jonge leven genieten. Laten we naar Ibiza gaan!" Jeroen geeft Patricia een zoen en start de laptop op. Patricia kijkt glimlachend en gelukkig naar Jeroen.
•
Mick en Joyce:
"Welkom thuis, Rosemarie." Joyce zet de maxi-cosi op het salontafeltje en haalt Rosemarie eruit. "Dit is jou huis." Joyce laat Rosemarie de woonkamer zien. Mick is ondertussen met zijn mobiel bezig. "Mick? Kun je niet 5 minuten zonder dat ding?" Vraagt Joyce geïrriteerd.  "Dit is belangrijk." Zegt Mick zonder Joyce aan te kijken. "Euh...Rosemarie is net even iets belangrijker dan dat stomme mobieltje van je!" Joyce pakt zijn mobiel af en legt Rosemarie in zijn armen. "Joyce...."  "Leg haar maar in bed? Dan ga ik ook wat rusten." Joyce en Mick lopen naar boven. Mick kleed Rosemarie om en legt haar dan in haar wiegje die in hun kamer staat. Ook Joyce gaat in bed liggen.  "Joyce? Ik...ik moet iets vertellen." Zegt Mick. Hij gaat op het rand van het bed zitten.  "Mick? Wat is er?" Vraagt Joyce bang. Dan gaat zijn mobiel. Mick pakt zijn mobiel dat op het nachtkastje ligt. "Ik moet deze even opnemen." Dan ziet Joyce dat het zijn baas is die belt. "Mick? Zeg dat het niet waar is, he?!" Mick zucht, loopt naar de gang en neemt op.  "Ron, ik heb net een dochter...." "Dat kan mij niks verekken! als jij je sport-carierre niet serieus neemt, dan ben je ontslagen! Je hebt tot morgen om te beslissen." Ron hangt op. Mick zucht en staart even naar zijn mobiel. Dan loopt hij terug naar Joyce.  "En?" Joyce kijkt nogal nijdig.  "Euh.... Ron...hij heeft weer een belangrijk aanbod voor mij. Ik kan top-sporter worden in...."  Mick is opeens stil.  "Waar, Mick?" Joyce haar stem verkleind en trilt. Mick kijkt haar met betraande ogen aan.  "In Amerika." Zegt hij zacht. Joyce is een lange tijd stil.  "Als ik niet ga, ben ik mijn baan als top-sporter voor goed kwijt."  "En dat wil je absoluut niet, natuurlijk!" Zegt Joyce op een gekwetste toon. "Joyce....ik .."   "Wat is nu het allerbelangrijkste in je leven, Mick? Is dat die stomme sport van je? Of zijn Rosemarie en ik dat?! Want ik heb nu het idee dat wij dat niet zijn!" Roept Joyce overstuur. Mick zwijgt.  "Weet je? Ga maar, he? Kun je daar eens nadenken wie er nu echt belangrijk zijn in je leven!" Roept Joyce boos. Ze staat op en loopt naar beneden. Mick zucht, staat op en loopt naar de wieg waar Rosemarie in ligt te slapen. Hij glimlacht naar haar. "Wat ben ik toch trots op je. Jij bent mijn dochter.... waar...waar ik zoveel van hou en ik wil geen enkel moment van jou met mama missen." Joyce hoort wat Mick zegt en glimlacht. Dan belt Mick naar Ron. Even later komt Mick met een lach naar beneden en gaat naast Joyce zitten. "Wanneer ga je?" Vraagt Joyce.  "Niet."   "Wat?! Ben je ontslagen?"   "Nee. Ik heb zelf ontslag genomen. Ik ga een ander baantje zoeken, zodat ik dichterbij en veel meer bij mij gezin ben." Zegt Mick dan. "Is dat echt waar?" Joyce kan haar geluk niet op en knuffelt hem als hij ja knikt op haar vraag. "Ik hou van je!" Joyce zoent hem. "Ik van jou." Zegt Mick. 
•
Nienke en Fabian:
Nienke en Fabian hebben een kraam cadeau voor Joyce en Rosemarie gekocht en zijn nu onderweg naar Joyce en Mick. Ze bellen aan en worden binnen gelaten door de kraamhulp. Joyce en Mick zitten met Rosemarie boven. "Hey! Jullie zijn er!" Roept Joyce enthousiast en geeft hen een knuffel.  "Wat een schatje." Zegt Nienke. "Wil je haar vasthouden? Dan kan ik jou cadeau uitpakken." Joyce geeft Rosemarie aan Nienke en pakt haar cadeau uit.  "Awh! Haar eerste jurkje! Wat leuk!" Zegt Joyce lachend. Ook Mick lacht. "Dankjewel." Zegt Joyce tegen Nienke en Fabian.  "Dankje." Zegt Nienke. Op de een of andere manier voelt Mick de spanning die er hangt tussen Nienke en Fabian. "Faab? Zullen wij eens beneden een pintje pakken? Dan kunnen de dames hier verder kletsen." Mick neemt Fabian mee naar beneden. Dan komt de kraamhulp. "Zullen wij Rosemarie eens proberen de borst te geven?"  "Is goed." Antwoord Joyce en het lukt: Rosemarie drinkt uit de borst.  "Ik ben even de was doen.ls er iets is, roepen."  Joyce knikt en de kraamhulp loopt de kamer uit. "Hoe ging de bevalling? Ik hoorde namelijk dat jij en Patricia waren ontvoert door Rufus en Zeno?" Vraagt Nienke.  "Ja, maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Peet is mijn reddende engel geweest. En Rufus en Zeno zitten voorgoed in de cel." Antwoord Joyce opgelucht.  "Gelukkig." Nienke klinkt afwezig. "Gaat het wel met jou?" Vraagt Joyce.  "Euh... Fabian en ik hebben besloten.. om uit elkaar te gaan. Definitief." Vertelt Nienke dan. "Wat? Nien? Waarom?" Joyce kijkt haar geschrokken aan. Nienke slikt.  "We kregen... ruzie. Hi..hij heeft mij..."  Nienke slaat haar handen voor haar ogen en begint te snikken. Joyce haalt Rosemarie van de borst, laat haar een boertje doen, legt haar in de wieg en troost Nienke dan. "Hij heeft wat, Nien?" Vraagt Joyce dan.  "W..we kregen ruzie gisteren. Omdat...omdat ik vreemd ben gegaan met Jimmy. Maar , ik had het kortgeleden uitgemaakt met Jimmy omdat ik nog van Fabian hield. Dacht ik.... maar, ik ben van Jimmy gaan houden op de een of andere manier. En Fabian heeft gisteren per ongeluk een bericht gelezen van Jimmy naar mij, en toen was de hek van de dam en werd hij zo boos, dat hij mij sloeg." Nienke laat haar zij zien. Een grote blauwe plek. "Heeft Fabian dit gedaan?!" Joyce is stomverbaasd. Dan komen Mick en Fabian. "I..ik ga naar huis en pak mij spullen." Zegt Fabian dan tegen Nienke. "Ja. Doei." Nienke kijkt hem niet aan en slaat haar armen over elkaar. "Joyce, Mick. Tot snel."  Fabian werpt nog een blik naar Nienke en gaat.  "Nien? Heeft hij jou geslagen?" Vraagt Mick. Nienke laat haar zij zien waar de blauwe plek zit.  "Het is mijn stomme schuld! Ik had nooit vreemd moeten gaan met Jimmy..maar, het was en is sterker dan mezelf! Jimmy is echt een beter mens geworden." Zegt Nienke.  Joyce en Mick kijken elkaar met bezorgde blikken aan. Ze denken hetzelfde: was het wel Fabian die haar geslagen heeft? Of was het toch Jimmy die verantwoordelijk is voor haar blauwe plek op haar zij?