Anubis en de terugkeer van Sibuna. (VERVOLG)

Hoofdstuk 66: Het Verleden.

Patricia opent haar ogen,en voelt dat ze op de vloer ligt. Ook hoort ze vage stemmen die steeds steeds harder, en feller klinken. Ze staat op,maar haar lichaam voelt heel zwaar aan. Toch probeert ze zichzelf op te tillen,door zich met haar handen op de grond te zetten en zich om omhoog te worstelen. (Ondertussen kun je het nummer:"Photograph." Luisteren van Ed Sheeran.) Als ze eenmaal staat,realiseert ze zich dat ze in haar ouderlijk huis staat. Alles om haar heen ziet ze wazig,haar zicht is alleen gefocust op haar moeder en vader die gelukkig over de wieg gebogen staan. Patricia loopt stap voor stap naar hen toe ,kijkt in de wieg en ziet zichzelf dan liggen. Even kijkt ze vluchtig naar de gezichten van haar ouders,zo gelukkig. Zo blij en verliefd. Patricia tovert een glimlach op haar gezicht. Ze loopt door naar de andere kamer,daar ziet ze haar zus en broer gelukkig en blij met elkaar spelen en ook zijzelf speelt. Haar ouders staan er weer met een gelukkig gezicht bij. Even blijft ze vol verbazing staan,deze gebeurtenis kan ze zich helemaal niet meer herinneren. Alleen dat haar ouders alsmaar ruzie bleven maken. En dan veranderd haar beeld ineens in twee ruziënde ouders ,met haar als kleine Patricia tussen de twee in ,beschermend over haar broer en zus.  Ze ziet dan de paniek in haar eigen ogen van haar als kleine Patricia. Haar vader kijkt naar haar en reikt zijn hand naar haar toe, en opdat moment roept haar moeder: 'STOP!' Opeens schrikt Patricia wakker en ligt ze in haar eigen bed met Jeroen naast haar.  'Liefje? waarom schreeuwde je zo?' Patricia probeert zich weer in de realiteit te krijgen en kijkt Jeroen met paniekerig ogen aan. 'Euh...i..ik had een nachtmerrie,denk ik.' Stamelt ze. Jeroen geeft haar ondertussen een glas water om bij te komen. Patricia neemt een slok ,tijdens de slok die ze neemt,denkt ze opeens aan Lotte.  'Waar is Lotte? ik moet naar..'  Patricia wordt onrustig en wil naar Lotte gaan,maar Jeroen probeert haar tegen te houden.  'Liefje,die ligt veilig in haar bedje.'  Patricia gaat geruststellend terug zitten. Jeroen heeft daarnet proberen te bellen met haar Psycholoog,maar hij nam gek genoeg niet op.  'Schat,nog iets. ik probeerde daarjuist naar je Psycholoog te bellen,maar gek genoeg neemt hij niet op. Werkt hij vandaag wel?'  Patricia kijkt Jeroen met grote kwade ogen aan.  'Wat heb jij gedaan?!' Roept ze boos.  'Sjjt! Lotte slaapt.' Fluistert Jeroen.  'Waarom bel jij met mij Psycholoog? hij heeft trouwens zwijgplicht.'  Fluistert Patricia boos.   'Ik wilde hem gewoon vragen of hij vooruitgang ziet bij jou,verder niks,' Verdedigt Jeroen zich.  'Twijfel je daaraan ,dan? Jeroen, de gesprekken doen me echt goed.Ik ben alleen heel moe. En door veel naar de Psycholoog te gaan,krijg ik het beetje het gevoel dat ik Lotte laat vallen.' Verzint Patricia ter plekke.  'Oké,maar schat? jij laat Lotte niet in de steek door voor jezelf naar die gesprekken te gaan. Lotte is alleen maar trots op haar mama. En ik ook,ik merk dat je meer naar Lotte toe groeit. En je bent een goeie moeder.' Jeroen pakt haar vast ,om haar dan een kus op d'r hoofd te geven. Patricia glimlacht naar hem.  'Ik hou van jullie.' Zegt ze.  'Wij van jou.' Jeroen knuffelt haar. 

Fabian is thuis,alleen. Twee dagen geleden zou eigenlijk de mooiste dag van zijn leven moeten worden,maar dat viel in duigen ,omdat de liefde van zijn leven hem bedroog met zijn beste vriend. Hij loopt naar de keuken,opent de koelkast en haalt er een fles bier uit. Hij loopt dan terug naar de bank en gaat onderuit zitten.  Hij denkt terug aan Amber en de kus. Die betekende niet veel voor hem,alleen Nienke is alles voor hem. Maar is Nienke nu echt verliefd op Appie? wat ziet ze überhaupt in hem? Appie houdt van horror,bloed,detective gedoe en Nienke is daar te lief voor en vindt het ook doodeng. Fabian neemt ongeïnteresseerd een slok van zijn bier,zet de tv aan en zapt wat in het rond. Hij kijkt op zijn mobiel, gaat naar zijn contacten en al scrollend komt hij de naam van Nienke tegen. Even twijfelt hij,maar blokkeert haar nummer dan voorgoed uit zijn mobiel en ook die van Appie. Hij haalt een diepe bibberende zucht en kijkt verder tv. Wordt dit zijn leven nu?

Appie en Nienke hebben besloten om een weekend naar zee te gaan. Nienke heeft alles ingepakt en ook Appie is klaar voor vertrek.  'Zullen we nog wat gaan luchen en dan vertrekken?' Stelt Nienke aan hem voor. Appie stemt ermee in. Ze dekken de tafel en gaan lunchen. Na de lunch,stappen ze in de auto en rijden naar Zeeland. Nienke haalt haar mobiel uit haar tas en besluit Fabian een appje te sturen,maar dan komt ze erachter dat ze geblokkeerd is. Ze belt hem op maar het nummer is niet in gebruik.  'Schat? wie bel je?' Vraagt Appie,die ziet dat Nienke bezig is met haar mobiel.  'Ik probeer Fabian te bereiken,maar..hij heeft mij geblokkeerd.' Nienke is neergeslagen. Appie ziet het en legt lief zijn hand op haar been.  'We kunnen hem beter even met rust laten,Nien. Het is niet niks wat...wat er tussen ons is gebeurd. We hebben hem flink gekwetst. Ik baal er ook van. niet van jou,maar dat we door,wat we voor elkaar voelen,de mensen om ons heen daarvoor pijn hebben gedaan. Daar baal ik van.' Zegt Appie.  'Ik snap je helemaal,Schat. dat heb ik ook. maar ik hou van je.' Antwoordt Nienke oprecht.  'Ik van jou.' Appie geeft haar een zoen.  'Ik laat je echt nooit meer gaan.' Appie heeft zijn hand op haar wang en kijkt haar verliefd aan.  'Ik jou niet.' Nienke laat haar voorhoofd tegen de zijne rusten.