Anubis en de terugkeer van Sibuna. (VERVOLG)

Hoofdstuk 26:"Nienke."

"Je wilde mij spreken?" Zegt Nienke dan. Ze loopt naar binnen, naar de woonkamer. Degene bij wie Nienke is, sluit de deur en stapt ook de woonkamer in. "Waarover wil je mij spreken?" Vraagt Nienke dan. "I...ik.. Ik heb er zoveel spijt van. Jij bent echt de enige voor mij." Nienke zucht. "Vergeef het me , alsjeblieft?" Hij legt zijn hand op haar wang. "Hou je van mij?" Vraagt Nienke dan. "Ja! Met heel mijn hart!" "Waarom deed je het dan?" Vraagt Nienke verontwaardigt. "I....ik weet het niet. Nien, ik heb er echt zoveel spijt van, echt waar! Geloof je mij?" Nienke twijfelt. "Nienke, jij bent het belangrijkste uit mij leven, ik....." Nienke grijpt hem opeens vast bij zijn achterhoofd en zoent hem dan vol op zijn mond. Jimmy zoent haar terug.

Iedereen is al naar huis en Mick en Joyce zijn alleen. Ze zitten op de bank. Joyce wrijft over haar buik. "Ik ben zo gelukkig, Mick." Zegt ze blij. Mick staart voor zich uit. "Mick?" Joyce kijkt hem aan. "He?" Antwoord Mick. "Wat is er?" "Euh... Joyce, i..ik moet iets zeggen. Ik heb gisteren met mijn baas gesproken en gezegt dat ik hier in Nederland wil blijven werken omdat wij nu een kind krijgen, maar..... als ik die klus in Engeland afzeg, ben ik mijn baan kwijt." Vertelt Mick. Joyce staat perplex. "Dus?" Vraagt ze met tranen in haar ogen die ze probeert weg te slikken. "Ik moet gaan, Joyce. Het spijt me." Joyce staat op en loopt de trap op. "Joyce! Loop nou niet weg?!" "IK RED HET WEL IN ME EENTJE! Rot lekker op naar dat Engeland van je!" Roept Joyce boos op de trap. "Wat bedoel je?" "Ik bedoel, dat ik ons kind wel alleen op de wereld zal zetten!" Joyce rent naar boven.

Nienke is terug thuis. "Hey! Waar ging jij opeens zo snel naar toe?" Vraagt Fabian dan. "Euh.... iemand had me nodig. Een vriendin." Liegt Nienke. "Wat ben je toch ook een schat, he?" Fabian zoent haar. Dan kijkt hij haar aan met een glimlach. "Gaat het wel?" Vraagt hij lachend. "Ja. Waarom zou het niet gaan?" Nienke lijkt nerveus. "Ik weet niet. Laat ook maar, schat. Maar wat vind je er van dat Joyce zwanger is?" Vraagt Fabian verder. "Ik vind het leuk voor ze. Ik ga even naar boven. Hoelaat eten we?" Vraagt Nienke. "6 uur." Antwoord Fabian. "Oke. Ik ga even douchen." Nienke loopt naar boven, eenmaal boven gaat ze op bed zitten en zucht eens diep. Ze heeft gewoon weer met Jimmy gezoend! Wat moet ze nou? En gaat ze nu vreemd? Ze is in de war.

Patricia en Jeroen zijn in de winkel om boodschappen te doen. Rufus en Zeno zijn nog steeds van de aardbodem verdwenen. Patricia is nog steeds bang dat Zeno en Rufus opeens kunnen opduiken. "Liefje? Is dit wat?" Jeroen houd een pakje sla vast. Patricia kijkt angstig om zich heen. "Liefje?" Jeroen kijkt naar haar. "Wat?" Vraagt Patricia dan , als ze merkt dat Jeroen naar haar kijkt.  "Wat is er? Je kijkt zo om je heen?" Vraagt Jeroen bezorgd.  "Euh... Rufus en Zeno. Ze zijn nog steeds niet opgepakt, stel dat ze...."  "hey? Kijk me eens aan?" Jeroen pakt haar bij haar beide polsen vast. "Er kan jou niks gebeuren, want ik ben bij je." Zegt hij dan lief. Patricia glimlacht. Jeroen weet haar ook altijd weer gerust te stellen.  "Ik hou van je." Zegt ze. "Ik van jou." Ze zoenen elkaar.  Dan gaan ze verder met boodschappen doen. Even later komen ze thuis en treffen ze Joyce aan. "Joyce? Wat is er?" Patricia ziet dat ze huilend op de stoep zit voor hun huis. Ze laat Joyce staan. "M..m..mick...h..hij.." Joyce komt amper uit haar woorden omdat ze zo overstuur is. Patricia omhelst haar.  "Laten we eerst maar eens naar binnen gaan." Jeroen doet de deur open en ze lopen met een huilende Joyce naar binnen. Joyce en Patricia gaan op de bank zitten en Jeroen haalt een glaasje water voor haar. Joyce neemt een slok van haar water. "Wat is er nou?" Vraagt Patricia.  "Mick.... ik vertelde aan hem dat ik zwanger ben, en hij zei dat hij een baan aangeboden heeft gekregen in Engeland voor 2 jaar. Maar hij wilde voor het gezin gaan. Maar net... hij vertelde dat hij met zijn baas gepraat had en hem vertelt had dat wij een kindje krijgen, maar als hij die baan in Engeland , waar hij 2 jaar lang mensen mag helpen met sporten, afslaat, word hij ontslagen!" Joyce begint te huilen. Patricia geeft haar een knuffel. Jeroen wrijft over haar been. "Maar? Hij gaat dus nu? En laat jou nu alleen?! Zwanger!" Vraagt Patricia boos. Joyce knikt. "Ik heb hem niet nodig! Ik voed ons kind alleen op! Als hij zo nodig voor Engeland kiest." Joyce droogt haar tranen. "Joyce, wij zijn er ook nog! Jeroen,Nienke,Fabian de hele groep! Wij laten jou niet vallen! Wij gaan je helpen." Zegt Patricia lief. "Echt?" Patricia knikt. Jeroen ook. Joyce geeft de twee een knuffel. "Bedankt!" Antwoord ze dan.  "Je bent nooit alleen, meid." Zegt Patricia. (Ondertussen kun je het nummer:"Keep Holding On." Luisteren van Avril Lavigne.) Joyce komt even later thuis en ziet dan de koffers van Mick staan. Dan komt Mick naar beneden met een sporttas. Joyce kijkt hem boos aan. "Ik ga." Zegt hij dan. "Ja. Veel plezier." Joyce loopt naar de woonkamer, maar Mick pakt haar pols beet. "Joyce? "  ze kijken elkaar aan. "Ga. Anders mis je je vliegtuig nog." Joyce rukt haar pols los , loopt de woonkamer in doet de deur dicht en gaat op de bank zitten en barst in huilen uit. Mick ziet haar huilen en vertrekt.  Joyce legt haar handen op haar buik en huilt door. Mick zit in het vliegtuig.