Anubis en de terugkeer van Sibuna. (VERVOLG)

Hoofdstuk 67:De vader van Patricia

De nacht is aangebroken, Jeroen en Patricia liggen te slapen. Maar Lotte is heel de nacht onrustig ,dan begint ze uit het niets te krijsen. Opeens stopt het krijsen,Lotte wordt opeens uit haar bed gehaald en heen en weer gewiegd. Patricia is wakker geworden van haar gehuil ,is opgestaan en loopt richting haar kamertje. 'Meisje.wa...' Verbluft blijft ze staan. De persoon in kwestie draait zich om en heeft Lotte vast. Patricia wil dan roepen,maar er komt geen geluid uit. Ze probeert zich dan vooruit te bewegen ,alleen ze komt geen meter vooruit. Het voelt alsof haar benen van lood zijn. Opeens haalt de persoon zijn andere hand tevoorschijn,in die hand heeft hij een mes vast. Patricia begint dan geluidsloos te gillen,maar in werkelijkheid gilt ze heel het huis wakker,waardoor Jeroen rechtop in bed zit en haar wakker maakt. 'Patries?' Patricia wordt gillend wakker en gaat meteen recht zitten. En uit het niets begint ze te hyperventileren. Jeroen probeert haar kalm te krijgen maar Patricia is compleet van streek. 'Lotte,waar...waar is Lotte?!' Vraagt ze volledig in paniek en niet voor rede vatbaar. 'Schat,Lotte ligt veilig in haar bedje. Wordt jij eerst maar eens rustig?' Jeroen heeft Patricia nog nooit gezien en is ook wat onder de indruk. Patricia is in de tussen tijd ,dat Jeroen water voor haar is gaan halen,kalm geworden en drinkt het glas in een keer leeg. 'Liefje? had je nou een nachtmerrie?' Vraagt Jeroen,hij heeft zijn hand op haar rug laten rusten. Patricia staart voor zich uit. 'H-hij had...Lotte,ik moet even naar Lotte.' Patricia stapt uit bed,snelt naar de kamer van Lotte en haalt opgelucht adem als Lotte vredig slaapt in haar bedje. Ze geeft Lotte zacht een kusje en loopt terug naar bed. 'Ze slaapt nog.' Zegt Patricia opgelucht. Ze komt terug liggen naast Jeroen,die haar bezorgd aankijkt. 'Liefje? ik vroeg iets. had je nou een nachtmerrie?' Herhaalt Jeroen zijn vraag. 'Ja,maar ik wil die zo snel mogelijk vergeten. Truste.' Patricia geeft hem een kus en gaat liggen. Jeroen besluit ook om nog wat te gaan slapen,maar dan met ongerust gevoel.

Nienke en Appie hebben net een vakantie geboekt naar Dubai en pakken nu de koffers in. 'Heb je er zin in,schat?' Appie heeft de koffers mee naar beneden gebracht. Nienke knikt enthousiast. 'Heel erg. Ben toe aan wat vakantie.' Zegt ze blij. Appie gaat wat dichter tegen haar aan staan,slaat zijn arm om haar middel heen en zoent haar. 'Ik hou van je.' Zegt hij met oprechte stem. Nienke glimlacht. 'Ik ook van jou.' Nienke en Appie zoenen elkaar intens en vertrekken dan naar het vliegveld.

Jeroen en Lotte zijn beneden. Patricia is ook wakker geworden,heeft zich aangekleed en komt nu wat gehaast naar beneden. 'goeiemorgen,schat.Hoe is het nu?' Vraagt Jeroen. Patricia lijkt hem niet te horen,omdat ze druk bezig is met haar boterham te smeren. 'Liefje,ga toch zitten om rustig met ons te ontbijten?' 'Ik heb geen tijd. Ik ga nu naar de Psycholoog.' Patricia geeft Lotte en Jeroen snel een kus en is weg. 'Mama.' Lotte reikt haar armpjes. 'Mama is zo terug,schat. Kom? wij gaan jou luier verschonen.' Jeroen haalt Lotte uit het kinderstoeltje en loopt met haar naar boven. Patricia is aangekomen bij Patrick en zitten op zijn kantoor. 'Zo,wat is er zo dringend?' Vraagt Patrick. 'Ik heb vannacht over mijn vader gedroomd.' Vertelt Patricia,weer krijgt ze kippenvel. 'Interessant.' Patrick schrijft wat op in zijn notule-blok. 'Waar ging die droom precies over? wat zag je?' Patricia haalt even diep adem,en vertelt aan Patrick dat ze Lotte hoorde krijsen en huilen,ze er wakker van werd,opstond en zodra ze in de kamer van Lotte stond,zag ze haar vader in de kamer van Lotte met haar in zijn armen. En in zijn hand had hij een mes. '-Gelukkig was het maar een droom,maar wat nou als hij werkelijk voor mij neus zou staan?' Patricia klinkt wat paniekerig. 'Meestal is zo'n droom een latere verwerking van het verleden.Dat jij over je vader hebt gedroomd,wil alleen maar zeggen dat je de gebeurtenis van toen nu aan het verwerken bent.' Legt Patrick uit. Patricia knikt langzaam. Even is ze afwezig. Patrick bestudeerd haar en zijn blik stopt bij haar ogen. 'Is er nog iets?' (Ondertussen kun je luisteren naar:"Time." Van Jambo.) Haar blik dwaalt snel af ,stapt op hem af ,gaat op zijn schoot zitten en dan zoenen ze elkaar. 'Ik verlang zo naar je.' Hijgt ze. Patrick trekt al zoenend haar trui en bh uit ,tilt haar op ,laat haar op tafel zitten ,glijdt met zijn hand over haar bil en zoent haar vol passie verder. Patricia maakt zijn broek los,knielt dan op de grond om hem dan vervolgens te pijpen. Niet wetende dat haar mobiel afgaat. Het is Jeroen die haar probeert te bellen,maar hangt op. 'Z...ze neemt niet op. Wacht anders even binnen?' Jeroen laat degene die voor de deur stond,binnen. Zelf is hij van slag. Even later is Patricia terug,in gedachte loopt ze naar binnen,maar al snel wordt ze uit haar gedachte gehaald als ze ziet wie er op de bank zit. En het is niet Jeroen. 'Wat doe jij hier?!' Haar grootste nachtmerrie,waarvan ze hoopte dat het nooit werkelijkheid zou worden,staat nu in haar woonkamer,recht voor haar neus.

Fabian staat voor de deur van Nienke en Appie. Hij wil met ze praten,hij wil begrijpen waarom Nienke opeens van Appie is gaan houden,wat hij wel goed bij haar doet. Hij heeft al een aantal keer aangebeld,maar er doet niemand open. Hij kijkt door het raam naar binnen,maar het lijkt alsof er niemand binnen is. Hij besluit ze te bellen. 'Dit is de voicemail van Nienke. Op dit moment bevinden wij ons op Dubai ,lekker uitwaaien en genieten van elkaar. Spreek gerust iets in na de piep.' Als hij hoort dat ze naar Dubai zijn vertrokken ,haast hij zich zo snel mogelijk naar het vliegveld. Misschien zijn ze er nog. Op het vliegveld aangekomen,parkeert hij zijn auto asociaal voor de deur en sprint naar binnen. Haastig om zich heen kijkend ,zoekt hij naar Nienke en Appie. Dan ziet hij hen en roept. 'Nienke!' Hij rent op haar af en draait haar om. 'Fabian? wat doe jij hier? hoe weet jij...' 'Ga niet?' Fabian hijgt,maar zijn ogen kijken Nienke smekend aan,waardoor Nienke zich opeens weer ontzettend schuldig begint te voelen. 'Nien,ik...ik weet gewoon dat jij nog steeds van mij houdt,en wij horen gewoon bij elkaar. Dat weet jij ook. Nien,i-ik wil je niet kwijt. Jij bent mij alles,mij leven,ik wil oud worden,alleen met jou. Ik wil kleinkinderen,met jou. Ik wil alles,alleen maar met jou.' Fabian's ogen worden vochtig door de tranen. Nienke slikt en kijkt van hem naar Appie en weer terug. 'Nien,we moeten echt vertrekken.' Zegt Appie. Hij kijkt kwaad naar Fabian. 'Sorry Fabian.' Nienke draait Fabian de rug toe en loopt bij hem vandaan. Fabian stort in en begint hard te huilen.