Anubis en de terugkeer van Sibuna. (VERVOLG)

Hoofdstuk 76:Je hoort bij mij.

De harde buiken van Patricia eisen zijn tol. Ze ligt beroerd op de bank. Jeroen is werken,en ze heeft hem nog niks verteld over de harde buiken omdat het nog niks kan betekenen. Lotte is bij de kinderopvang ,dus Patricia is nu alleen thuis. Ze zapt wat rond en krijgt dorst. Ze staat voorzichtig op en gaat naar de keuken om drinken te pakken. Bij het lopen naar de koelkast,voelt ze een kleine pijnscheut en grijpt ze even naar haar buik. Dan lijkt de pijn al snel weer weggetrokken te zijn ,giet ze wat drinken voor zichzelf in en gaat terug op de bank zitten. Maar dan nemen de krampen alleen maar toe. Patricia staat op en beseft zich dat de bevalling begonnen is.  'Ah!' Roept Patricia  en op dat moment komt Jeroen binnen.  'Patries?'  Jeroen rent op haar af om zich over haar te ontfermen,maar Patricia duwt hem alleen maar weg.  'Zijn de weeën begonnen?' Patricia knikt,terwijl ze kermt van de pijn.  'Laat me je naar het ziekenhuis brengen?'   'Nee. Jeroen,ik moet ..ik moet dit alleen doen.' Patricia pakt haar spullen,maar dan komt er weer een wee en breken haar vliezen. Jeroen kan dit niet aanzien ,pakt haar koffer en tas en haar jas. Patricia kijkt hem aan.  'Laat mij je bijstaan,Patries? dit moet je niet alleen doen. Je bent niet voor niets naar mij gekomen.' Ze kan een lach niet onderdrukken en knikt dan. Jeroen en Patricia lopen naar de auto. Als ze in het ziekenhuis zijn en zich hebben aangemeld bij de balie,ligt Patricia in de bevallingskamer.  'Je hebt al 3 centimeter ontsluiting.' Vertelt de verloskundige aan Patricia.  'Oké.' Weer krijgt Patricia een wee ,onbewust pakt ze de hand van Jeroen beet en puft de wee weg. Jeroen staat haar bij en puft zachtjes met haar mee. Weer voelt het weer zo vertrouwd tussen hen. 'Ik kom over een uur weer kijken.' Dan zijn Jeroen en Patricia alleen.  'Gaat het?' Vraagt Jeroen lief. Patricia laat haar hoofd op het kussen rusten en knikt.  'Jeroen? bedankt,bedankt dat je toch mee bent gegaan.'  Jeroen glimlacht en streelt door haar haar.  'Patries,ik...ik hou van je.' Zegt Jeroen oprecht. Patricia kijkt hem aan.  'Ik hou van jou.'  Weer krijgt Patricia een wee en pakt Jeroen haar hand weer vast. Dan voelen ze zich allebei weer het dreamteam!  'We doen dit samen.' Antwoordt Jeroen. Patricia glimlacht door haar tranen heen en knikt. 

.

Nienke heeft vanavond stiekem afgesproken met Bart. Nu zijn Appie en Nienke op hun terras aan het lunchen. Nienke heeft alleen maar oog voor haar mobiel en lacht non-stop. Appie begint zich een beetje te irriteren.  'Liefje? met wie ben je aan het appen de hele tijd?' Vraagt hij.  'Ow,met die vriendin waarmee ik vanavond heb afgesproken.' Liegt Nienke.  Appie knikt. Weer richt Nienke zich op haar mobiel. Appie zijn irritatie wordt erger.  'Blijkbaar vind je je mobiel belangrijker dan je eigen vriend!' Appie staat op en ruimt de tafel al vast af. Nienke is verbaasd en gaat hem achterna.  'Dat is niet waar, Ap! waar slaat dat op? Ik moet haar toch terug antwoorden?' Verdedigt Nienke zichzelf.  'Je kunt toch even wachten met haar te antwoorden?'  Appie zucht.  Nienke merkt dat er geen fijne sfeer hangt en probeert het te sussen,door hem bij zijn nek te pakken. 'Schat,laten we hier alsjeblieft geen ruzie over maken? Daarvoor hou ik teveel van je.' Appie lacht en dan zoenen ze elkaar.   'Ik ook heel veel van jou.' Antwoordt hij lachend. 

.

Patricia is onder de douche gaan staan om haar weeën op te vangen. Jeroen is bij haar gaan staan en Patricia heeft haar hoofd op zijn borst laten rusten,terwijl Jeroen over haar rug wrijft. Patricia gaat recht zitten,want ze zit op een stoel onder de douche.  'Gaat het?' Patricia knikt.  Ze kijkt hem met een gelukkige blik aan. Wat is ze toch blij dat Jeroen bij haar is,dit kon ze anders nooit in haar eentje. Dan beseft ze zich dat dit de perfecte gelegenheid is om het hem te vertellen over de baby.  'Jeroen,i-ik wil je...'  Jeroen luistert aandachtig,maar dan krijgt Patricia weer een wee. 'Hmm..Weer een wee.' Patricia pakt dan allebei zijn handen beet en knijpt erin. Jeroen wrijft over de rug van haar handen en puft weer lief mee. Patricia opent tijdens het puffen haar ogen en hun ogen treffen elkaar.  Dan voelt ze de energie door heel haar lichaam en de oerkracht om te bevallen van dit kind ,hun kind.... Even later is de verloskunde er weer en vertelt aan Patricia dat ze mag gaan persen. Jeroen droogt haar af en ondersteunt haar naar het bed. Jeroen houdt nog steeds haar hand vast ,terwijl Patricia hem hoopvol aan kijkt en Jeroen haar aanmoedigt.  'Wij doen dit samen,weet je nog?' Patricia knikt ,perst een paar keer en dan is haar dochter geboren. De baby wordt op haar borst gelegd en wordt meteen schoongemaakt. Patricia kan alleen nog maar huilen van opluchting en geluk. Jeroen streelt over haar haar.  'Wat heb je het goed gedaan,liefje.'  Jeroen buigt voorover en geeft een kus op haar voorhoofd.  'Jeroen,i-ik stel je voor, Rachel Cornelissen. Jeroen,d-dit is jouw dochter.' Vertelt Patricia dan eindelijk aan Jeroen. Wat is ze toch opgelucht dat ze hem dit eindelijk kan vertellen,na die 9 maanden..Jeroen is verbijsterd,terwijl Patricia Rachel aan hem overhandigt.  'Echt?' Patricia knikt. 'Ze is jouw dochter,Jeroen.' Jeroen heeft Rachel in zijn armen en blijft bewonderd naar haar kijken en kan geen woord uitbrengen alleen de tranen.  'Dag lief klein meisje.'   'Maar? h-hoe...ik..ik kon jou toch...'  Jeroen is sprakeloos.  'I-ik had het nog eens uitgerekend en de dokter gebeld. Hij heeft een fout gemaakt. Schat,dit is echt ONZE dochter!' Zegt Patricia overtuigd. Jeroen begint te lachen en omhelst Patricia.  'Gelukkiger kan je mij niet maken,schat.'  En dan,zoenen ze elkaar.

Het is avond in Dubai ,Nienke staat voor de deur van Bart. Gek genoeg is ze niet eens zenuwachtig om na lange tijd weer met hem af te spreken. Het voelt als vanouds. De deur wordt open gedaan en daar staat Bart. Meteen begint Nienke weer te blozen en te glimlachen als ze hem ziet.  'Hey,kom binnen?' Bart nodigt haar uit om naar binnen te komen en Nienke accepteert de uitnodiging door naar binnen te lopen.  Bart neemt haar jas aan ,begeleid haar naar de woonkamer en schenkt een wijntje voor haar in.  'Dankje.' Bart is naast haar komen zitten. Binnen schemert het door het maanlicht. Nienke en Bart kijken zwijgzaam naar elkaar. Weer is er diezelfde blik weer,als 2 jaar terug toen ze elkaar ontmoette in het ziekenhuis. Weer is er datzelfde gevoel.  Bart streelt zacht over haar wang.  'Ik moet eerlijk met je zijn,Nien. I-ik heb dit eerlijk gezegt,gemist. Ik heb jou gemist.' Zegt Bart zacht met een zwoele stem. Nienke begint te blozen,voor de zoveelste keer,maar in haar achterhoofd denkt ze aan Appie. Is dit wel goed wat ze nu aan het doen is? Maar gek genoeg voelt het goed wat ze nu aan het doen is. Dit voelt gek genoeg beter dan goed. Nienke steunt met haar elleboog op de rugleuning en haar hand ondersteunt haar hoofd.  'I- ik heb eerlijk gezegd ook veel aan je gedacht.' Zegt ze eerlijk. Bart deinst een klein beetje terug en is verbaasd. 'Is het echt?' Nienke knikt.  Bart speelt sensueel met een pluk van haar haar en kijkt haar verleidelijk aan.  'Misschien moeten we er dan iets aan doen.'  Bart zijn gezicht komt dichterbij en wil haar zoenen. Nienke gaat er bijna in mee,maar wijst dan af.  'I-ik kan dit niet doen,Bart. Het is beter als ik ga.' Nienke staat op en gaat naar huis. Dit was het stomste wat ze ooit kon doen. Maar waarom voelde het dan zo goed tussen hem en haar? Het lijkt wel of ze weer van hem begint te houden. Even schrikt ze van de gedachte dat ze weer van Bart houdt. Maar Appie dan?