Don't Look At Me

Chapter 54

"I don't want to go to their reunion dahil maiiwan ka dito. Also, nakakahiya sa parents mo kung umuwi ako ng nakainom." He said softly, makes my brain calmed.

"You can go there. Promise ka lang nasusunod sa curfew. 10:00 ng gabi ay nandito ka na sa bahay." That's my condition. Napangisi ako dahil nalaglag ang kanyang panga. What now? Hindi yata niya na-expect yun.

Umayos ako ng upo sa edge ng kama. Katabi niya ako. Magkaharap kami dahil sa pag-uusap namin. I wanted him to focus on what I'm telling him, all of my rants and etcetera.

"Didn't know na may pagkaganyan ka pala. Demanding and bossy." Pinanningkitan ko siya ng mata. "I knew you were bossy— yet I love it though. Plus ang super strict."

"Ano?"

"Nothing." Pagmaang-mangan niya.

Hindi ko masyadong narinig ang sinabi niyang yun dahil ang liit ng boses niya.

"Just do what I say Loren. Hindi kita pinagbabawalan okay?"

"No. I'm not going there. Dito lang ako para kasama kita. Anyway, why are we arguing that nonsense reunion? Diba may lakad tayo mamaya? Bili tayo ng fishball at barbeque ha." Paano ako makaka-hindi sa sobrang lambing ng boses niya?

Para siyang bata na lumambitin sa braso ko. He sniffed my neck and kissed my eyelids tapos ay yumakap sa akin ng mahigpit.

Pagdating ng alas kwatro ay umalis kami sa bahay. Hindi kami nakapagpaalam kina Mama dahil umalis sila sa bahay. Tulog kaming dalawa ni Loren— syempre sa kabilang kwarto siya natulog. Bawal pa kaming magkatabi. Hindi pa alam nina Mama na palaging natutulog si Loren sa apartment ko.

Bumili kami ng maiinom pagkatapos naming kumain sa tabing-dagat. Totoo nga na maganda na yung beach dito sa El Paso at inayos na rin sa wakas. Sayang kung hindi nila inayos, hindi pa naman pinagsasawaan ng mga turista ang beach. Lalo na at white sand pa. Matapos kumain ay pinanuod lang namin ni Loren ang pagsuko ng araw sa kadiliman. This is one of the memory that I'll always remember. I will treasure this memory.

Pagdaan ng lilac na kulay sa langit ay hudyat na ng malapit ng dumilim. It's 6:19 already. Nasa kotse lang kaming dalawa— sa hood. Nakaupo at nakatanaw sa palubog na araw. Nasa likod ko si Loren at ako naman ay nakasandal sa kanyang katawan. I never dreamt about this day to happened. Akala ko ay magiging single ako habang-buhay. May manliligaw ako pero iba yung motives nila. Ayaw ko ng ganun. Yung katawan lang ang habol. Yun lang kasi ang gusto nila sa akin kaya hindi ako nagmadaling magkajowa.

Ang laki ng araw kapag papalubog na. Siguro ay hindi talaga kita kapag nasa taas. Loren's breath kept fanning on my hair. Yung natural na hangin ay malamig sa balat.

"I don't know what you're thinking now but I hope it's not about that reunion. Ayokong pag-usapan yun dahil magiging ugat lang yun ng pag-aaway nating dalawa. Let's just savor this time. Ayokong may iba kang iniisip na masama na sa pag-uwi natin ay magbabago na naman ang loob mo."

"I'm not thinking about your reunion. I'm just thinking about our future. Paano kaya kapag may anak na tayo. Pupunta pa ba tayo dito?"

Napakagat ako sa aking pisngi para pigilan ang pag-iinit ng aking mukha. Bakit kaya yun ang naisip ko agad? We're still in boyfriend-girlfriend stage. Kung suswertehin ay mapupunta sa husband-wife stage. Lalo lang nag-init ang mukha ko sa mga katangahan na naisip ko. I've been waiting for that day to come. Sana ay maging smooth yung pagsasama namin ni Loren. I heard his sexy chuckle vibrated upon my back. Malamig ang kanyang daliri nang ginamit niya ito para iangat ang baba ko.

"I like it when you're considering having kids with me. It makes me so proud that I found you early but it's sad to say I didn't meet you earlier."

"Dahil hindi pa tayo pwede noon. Siguro ay may purpose talaga si God kung bakit tayo hindi nagkita dito sa El Paso." Sagot ko.