လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

11.​ေပါ့ပါး​ေသာအျပစ္ဒဏ္ျဖင့္ သတိ​ေပး

လီ​​ေ႐ွာင္ရန္သည္အသက္သိပ္မႀကီး​ေသး​ေပ။ သူ၏ဆံပင္သည္ နက္​ေမွာင္ၿပီးျမင့္ျမင့္ထုံးထားကာ အရာ႐ွိဦးထုပ္အဝါ​ေရာင္ကိုေဆာင္းထားသည္။ ဆံပင္ေအာက္၌က်ယ္ျပန္႔​ေသာနဖူးႏွင့္႐ွည္လ်ားေသာမ်က္ခုံး၊ တင္းမာစြာၾကည့္ေနေသာမ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္သူ႕ပါးစပ္ကိုအနည္းငယ္​​ေစ့ထားပုံမွာအလြန္တည္ၾကည္​သည္။ လီ​ေဝ့ရန္သည္သူ႕ကိုသက္ေတာင့္သက္သာ႐ွိေသာပုံစံျဖင့္ရယ္ေမာသည္ကိုေတြ႕ရခဲသည္။ အနည္းဆုံးတစ္ခါမွ​ေတာင္ သူရယ္ေမာတာကိုသူမတစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့​ေပ။

လီေဝ့ရန္သည္သူမ၏ေခါင္းကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းငုံ႔လိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္ဝန္း႐ွိခံစားခ်က္မ်ားကိုဖုံးကြယ္လိုက္သည္။ သူမအ​ေနနဲ႔ လီ​ေ႐ွာင္ရန္၏ အသံကိုေနာက္ဆုံးၾကားခဲ့မိတာကဘယ္ႏွစ္ႏွစ္​ေတာင္႐ွိၿပီလဲပဲ။

ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ပထမသခင္မျဖစ္သည့္​ေက်ာင္း႐ွီ ၏စိုးရိမ္ပူပန္သံကထြက္​ေပၚလာသည္။

"ခ်န္းလဲ့၊ သမီးဘာျဖစ္သြားရတာလဲ?"

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူမသည္လီခ်န္းလဲ့ကိုသူမ၏အနီးသို႔ဆြဲလိုက္ၿပီး သမီးျဖစ္သူတြင္တစ္ခုခုမွားယြင္းမႈ႐ွိမ႐ွိကိုစိုးရိမ္ကာ ေခါင္းစ​ေျခဆုံးအထိေသေသခ်ာခ်ာစစ္ေဆးလိုက္သည္။ သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားတြင္ျဖစ္​ေပၚ​ေန​​ေသာ စိတ္မခ်မ္းမသာမႈႏွင့္ စိုးရိမ္မႈမ်ားကို​ေတာ့မဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ေခ်။

လီခ်န္းလဲ့၏မ်က္လုံးမ်ားသည္နီရဲလာၿပီး သနားစရာေကာင္း​ပုံ​ေပါက္​ေနသည္။ သူမက ​ေက်ာင္း႐ွီရဲ႕အ၀တ္ေတြကိုဆြဲၿပီး

"​ေမေမ၊ အရမ္းေအးတာပဲ"

​ေက်ာင္း႐ွီသည္သူမ၏ဝတ္႐ုံျခဳံထည္ကိုအလ်င္အျမန္ဖယ္႐ွားလိုက္ၿပီး လီခ်န္းလဲ့၏ ကိုယ္​ေပၚ၌လႊမ္းျခဳံ​ေပးလိုက္သည္။ ခ်န္းလဲ့ရဲ႕လက္ေတြကိုကိုင္ၿပီးသူမက

"အိုက္ယား..၊ သမီးရဲ႕လက္​ေလးေတြအရမ္းေအးတာပဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ?"

သူမကလွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး လီေဝ့ရန္​ေပၚတြင္မူ စူးစူးဝါးဝါးအၾကည့္မ်ားရပ္သြားသည္။

လီ​ေ႐ွာင္ရန္သည္ သူ၏မ်က္ခုံးမ်ားကိုပင့္တင္လိုက္သည္။ သူ႕မ်က္လုံးႏွင့္အသံသည္ ေအးစက္မႈႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ အေျခအေန အေၾကာင္းအရာအားလုံးကိုသိပုံရသည့္ လ်င္ျမန္​​ေသာမ်က္လုံးမ်ိဳးပင္။