လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

120.လူပုံအလည္​ေဝဖန္ခံရျခင္း၏ပစ္မွတ္

ပထမဆုံး တုံ႔ျပန္သူက ​ေက်ာင္း႐ႊီျဖစ္ၿပီး သူ႕အမူအရာက အလြန္အက်ည္းတန္စြာျဖင့္

"သမား​ေတာ္! ျမန္​ျမန္​သမား​ေတာ္ကိုသြား​​ေခၚ​ၾကစမ္း!"

ဤအခိုက္အတန္႔တြင္ သူသည္ ေၾကာက္႐ြံ႕ထိတ္လန္႔ေနေသာ အိမ္ေ႐ွ႕စံကို​ေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဧည့္သည္​ေတာ္မ်ားဆို ဆိုဖြယ္ရာမ႐ွိ​ေတာ့။

အိမ္ေ႐ွ႕စံသည္ အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာ၌ ေအးခဲ​ေတာင့္တင္းေနၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာတြင္ ေသြးကြက္မ်ား မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္႐ွိေနသည္။ သူ႕ေဘးနား႐ွိ အိမ္ေ႐ွ႕စံၾကင္ရာ​ေတာ္မင္းသမီးက လက္ကိုင္ပုဝါကို အျမန္ဆြဲထုတ္လိုက္​ေပမယ့္ သူက႐ုတ္ခ်ည္းတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕စံမင္းသမီးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ အဲ့အစား ၾကင္ရာ​ေတာ္​ေက်ာင္းလန္၏ မ်က္ႏွာျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး

"လန္အာ၊ မေၾကာက္နဲ႔!"

​ေက်ာင္းလန္၏မ်က္ႏွာသည္ မထင္မွတ္ဘဲ ျဖဴေဖ်ာ့ေနၿပီး သူမသည္ အိမ္ေ႐ွ႕စံကို ေဘးဖယ္ကာ လ်င္ျမန္စြာ ေ႐ွ႕သို႔ တိုးဝင္၍ နယ္စားသခင္မႀကီး၏အေ႐ွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနသည္။

လီ​ေဝ့ရန္သည္ ဤအျပဳအမူကိုၾကည့္ေနေသာ္လည္း သူမ၏အမူအရာသည္ ထူးဆန္း​ေနၿပီး ​ေလွာင္​ေျပာင္ရယ္ေမာေနပုံရေသာ္လည္း စိတ္ခံစားမႈမ်ားျပည့္ႏွက္ေနပုံရကာ အျပင္လူ၏အျမင္တြင္မူ သူမသည္ ထိတ္လန္႔သြားသျဖင့္ မည္သို႔တုံ႔ျပန္ရမည္ကို မသိႏိုင္ပုံ​ေပၚ​ေနသည္။ ခန္းမ​ေဆာင္ထဲတြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အရာမ်ားသည္ ျပဇာတ္တစ္ခုမွ ျမင္ကြင္းတစ္ခုလို ထင္ရၿပီး သူမသည္ ထိုေနရာတြင္သာ ရပ္​ေနကာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျပဇာတ္ကိုၾကည့္႐ႈ​ေနစဥ္တြင္အစမွအဆုံး ပုံမွန္မဟုတ္ေသာ တည္ၿငိမ္မႈကို ခံစားရသည္။

​ေက်ာင္း႐ႊီသည္ ​ေက်ာင္းထ်န္ကို႐ွာေဖြရန္ လူမ်ားအားလုံးကို ေစလႊတ္လိုက္ေသာ္လည္း အက်ိဳးရလဒ္တစ္စုံတစ္ရာမ႐ွိ​ေပ။ ​ေက်ာင္းထ်န္သည္ ​ေလာကႀကီးမွ​ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလိုမ်ိဳး သူ႕အဘြား၏ ေမြးေန႔ပြဲအတြက္ အမွန္တကယ္ ေပၚမလာ​ခဲ့ေခ်။ အျခားေ႐ြးခ်ယ္စရာမ႐ွိဘဲ သမား​ေတာ္တစ္ဦးကို အလ်င္အျမန္ေခၚလိုက္ရသည္။ ခန္းမအတြင္း႐ွိလူတိုင္းသည္ ဆုံး႐ႈံးမႈကိုၾကည့္ေနၾကရင္း သူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မတတ္သာစြာျဖင့္ လူစုလူေဝးႀကီးျဖစ္လာရ​ေသာ​ေၾကာင့္ ျပင္းထန္ေသာဖိအားမ်ား က်ဆင္းလာသျဖင့္ လီ​ေဝ့ရန္သည္ ဤေနရာတြင္ ႐ွိ​ေသာဖိအားသည္ စိတ္အ​ေႏွာက္အယွက္ျဖစ္​ေစသလိုခံစားရ၍ သူမက ေနာက္ျပန္မဆုတ္ပဲ မ​ေနႏိုင္​ေတာ့​ေပ။