လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

77.2.ညသန္း​ေခါင္ႀကီး မီးအႀကီးအက်ယ္​ေလာင္

ပထမသခင္မကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ လီ​ေဝ့ရန္ကိုတည္ၾကည္ေလးနက္စြာၾကည့္ေနသည္။

လီေဝ့ရန္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္သူမ၏ႏွလုံးသားေအာက္ေျခမွစ၍စစ္မွန္ေသာအျပဳံးတစ္ခုႏွင့္ေအးစက္သြားသလိုပင္။

အထိန္း​ေတာ္လင္းကအ​ေရး​ႀကီးေလသံျဖင့္

“အခန္းေတြအားလုံးမီး႐ိႈ႕ခံရတယ္ဆို​ေတာ့ ဒီညကြၽန္မတို႔ဘာလုပ္ၾကမလဲဟင္”

ဆရာေတာ္ကခဏအခိုက္အတန္႔ေလာက္ ေတြး​ေတာစဥ္းစားၿပီး​ေနာက္

“ဒီေနာက္မွာအ​ေဆာင္ျခံဝင္းငယ္တစ္ခု႐ွိပါ​ေသးတယ္။ အဲ့ဒါကေသးႏုပ္ၿပီးနိမ့္က်တာ​ေၾကာင့္ သခင္မ​ေတြနဲ႔သခင္မ​ေလး​ေတြ အဆင္မ​ေျပျဖစ္မွာ​ေတာ့စိုးရိမ္မိတယ္”

ပထမသခင္မကေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ၿပီး

“ဘယ္သူမွ​ေတာ့ဒီလိုမျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါဘူး။  တည္းခိုဖို႔​ေနရာ႐ွိ​ေနတာကပဲ လုံေလာက္တာထက္ပိုေနေၾကာင္းပါ။ မဟုတ္ရင္လူတိုင္းညလယ္ေခါင္ႀကီးေတာင္ေပၚက​ေနဆင္းေနရပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေပမယ့္ အ​ေစခံ​ေတာ္​ေတာ္မ်ားမ်ားဒဏ္ရာရထားတာ​ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကသမား​ေတာ္ကိုျမန္ျမန္ဖိတ္ေခၚေပးလိမ့္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္မိ​ေၾကာင္းပါ ”

“ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္မွာသမား​ေတာ္႐ွိပါတယ္။ ဘုန္း​ႀကီးအခု​ေလးတင္ပဲသူ႕ကိုစကားပါးၿပီးပါၿပီ။ လီသခင္မေက်းဇူးျပဳၿပီးစိတ္ခ်လက္ခ်​ေနပါ” 

ဆရာေတာ္ကသူ၏လက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီကာက်န္႐ွိေနေသာပ်က္စီးယိုယြင္း​ေနသည့္ျခံဝင္းအားတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။

သို႔ေသာ္လည္းစီမံ​ေနရာခ်မႈမ်ားျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါအေရးႀကီးသည့္ကိစၥတစ္ခုေပၚလာသည္။

"ဘာေျပာတယ္? အခုလူသုံးေယာက္ကအခန္းတစ္ခန္းတည္းကိုခြဲသုံးရမွာလား?" 

လီခ်န္း႐ွီကတုန္လႈပ္စြာျဖင့္​​ေျပာသည္။

"ဟုတ္ပါတယ္။ သခင္မနဲ႔ ပထမသခင္မ​ေလးတို႔ကတစ္ခန္း၊ စတုတၱကိုယ္လုပ္​ေတာ္နဲ႔ နဝမကိုယ္လုပ္​ေတာ္တို႔ကတစ္ခန္း၊ ပၪၥမသခင္မေလးရယ္၊ စတုတၱသခင္မ​ေလးရယ္၊ တတိယသခင္မ​ေဘးရယ္ကတစ္ခန္းထဲမွာအနည္းဆုံးေတာ့တစ္ညအိပ္ရပါမယ္"