လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

31.အထက္စီးဆန္ကာ ဗိုလ္က်စိုးမိုး

ပိုင္က်ီကလွည့္ၿပီး လီ​ေဝ့ရန္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။

"မမ​ေလး၊ ခုနကဘာျဖစ္သြားတာလဲ?"

လီ​ေဝ့ရန္က ခပ္ျပတ္ျပတ္ျပန္​ေျဖတယ္။

"တစ္ေယာက္ေယာက္က ငါ့ကိုဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ခ်င္ေနတယ္"

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့မိုးကစဲသြားၿပီျဖစ္သည္။ လီေဝ့ရန္သည္ ​ေျဖာင့္တန္း​ေန​ေသာသက္တံ့ကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူမ၏မ်က္ဆံမ်ားကက်ံဳ႕သြားၿပီး အသံတိုး​ေလးျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။

“ငါသာ ​သူ႕ကိုအခုသတ္လိုက္ရင္ စိတ္ေက်နပ္စရာေကာင္းမွာျဖစ္​ေပမယ့္ မထင္မွတ္ပဲ သူ႕ကိုအသုံးခ်​လို႔ရ​​ေသးတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္​​​​ေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္တဲ့ဒီ​ေအာက္တန္းက်တဲ့လူ​ေတြကို ဓားတစ္ေထာင္နဲ႔ထိုးရရင္​​ေတာင္ ငါ့ရဲ႕​ေဒါသကိုျပယ္ဖို႔လုံေလာက္မယ္မထင္ဘူး"

ပိုင္က်ီက မတ္တပ္ရပ္​ေနတုန္းပင္။

လီေဝ့ရန္က သူမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး​ေနာက္ရယ္လိုက္ရင္းဆက္ၿပီး

"ငါတို႔ သြားၾကစို႔"

မိုးက ခုနတင္႐ြာသြားတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိုစြတ္ေသာေျမျပင္ေပၚက မိုးေရစက္မ်ား​ေပၚသို႔မီးအိမ္မွမီး​ေရာင္က ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနသည္။  ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို ေျမႀကီးသို႔ခ်လိုက္ေသာအခါအဝတ္မ်ားပါ စိုစြတ္သြားသည္ကိုေ႐ွာင္လႊဲရန္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ပိုင္က်ီက လီေဝ့ရန္ရဲ႕ ၀တ္႐ုံကိုကိုင္ထားဖို႔ပဲအာ႐ုံထားေန​ေသာ​ေၾကာင့္ တံခါးဝမွာေစာင့္ေနတဲ့ အထိန္း​ေတာ္ကို ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ရမည့္အစား အထိန္း​ေတာ္တစ္ႀကိမ္ထပ္မက​ေျပာ​ေသာစကားကို ထပ္ခါထပ္ခါဆန္းစစ္​ေနမိတယ္။

"ပထမသခင္မက ကြၽန္မတို႔အ​ေဆာင္ဝင္းကိုပိတ္ထားဖို႔​ေျပာလိုက္တယ္ ဟုတ္လား?"

တံခါးကိုေစာင့္ေနေသာ အထိန္း​ေတာ္က်န္းသည္ ပုံမွန္ေအးစက္ေသာေလသံျဖင့္ျပဳံးလိုက္ရင္း

"ဟုတ္ပါတယ္၊ ပထမသခင္မက ဝမ္းကြဲသခင္​ေလးတိုက္ခိုက္ခံရတာေၾကာင့္ ေစလႊတ္လိုက္တာပါ။ ဒီအ​ေဆာင္ဝင္းက​ေန ဘယ္သူ႕ကိုမွထြက္သြားခြင့္မျပဳပါဘူး"