လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

66.1.ကိုယ့္​ေသတြင္းကိုယ္တူး

လီခ်န္းလဲ့သည္ သူမ၏ျခံဝန္းသို႔ျပန္လာၿပီး​ေနာက္ တန္႐ွင္းအားဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ တိတ္တဆိတ္ေမးျမန္းရန္ ခိုင္း​ေစလိုက္သည္။ တန္႐ွင္းျပန္လာေသာအခါ လီခ်န္းလဲ့က မ​ေစာင့္ႏိုင္​ေတာ့ပဲ

“သူတို႔ဘာေျပာၾကလဲ” ဟုေမး​​ေတာ့သည္။

တန္႐ွင္းက

“ဒီအ​ေစခံက သမား​ေတာ္၇ေယာက္၊ ၈ေယာက္​ေလာက္ကိုေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔အားလုံး​​​က အခ်င္းမွာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ႐ွိသလို မိန္းက​ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အလွကိုလည္းအာဟာရျဖည့္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး အတည္ျပဳ​ေပးၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ နန္းေတာ္ထဲက မယ္မယ္မိဖုရားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဒါကိုစားသုံးၾကပါတယ္တဲ့။ ၾကည့္ရတာ​ေတာ့ ပၪၥမသခင္မ​​ေလးေျပာခဲ့တဲ့စကားကမွားပုံမရပါဘူး"

လီခ်န္းလဲ့သည္ ေဆးဖက္ဆိုင္ရာစာအုပ္မ်ားတြင္ယခင္ကျမင္ဖူးခဲ့​ေသာ္လည္း ​ေနာက္ဆုံး​ေတာ့ ထိုသို႔ေသြးထြက္သံယိုအရာမ်ားကို သူမကပုံမွန္မဟုတ္ ႐ြံမုန္းဖြယ္ေကာင္းတယ္ဟုခံစားခဲ့ရသည္။ ယခု​ေတာ့လီခ်န္း႐ွီက ဒါကိုသူမရဲ႕အလွအပအတြက္ အာဟာရျဖည့္ရန္သုံးစြဲေနသည္ကိုျမင္မိ​ေတာ့ ဒီေသြးေဆာင္မႈကို မတြန္းလွန္ႏိုင္ျဖစ္​ေနရသည္။

ထိုညတြင္လီခ်န္းလဲ့သည္ ႐ႊမ္ယု​ေကာအ​ေဆာင္ဆီသို႔တိတ္တဆိတ္သြားခဲ့သည္။ လီခ်န္း႐ွီသည္ဧည့္ခန္း​ေဆာင္တစ္ခုတြင္ထိုင္ေနသည္။ အ​ေစခံတစ္ဦးသည္ ဗန္းတစ္ခုကိုေဘးသို႔သယ္လာၿပီးသူမ၏အနားသို႔ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ ဗန္း​ေပၚတြင္ေသးငယ္ေသာပန္းကန္တစ္လုံး႐ွိ​ေနသည္။ ထုံးစံအတိုင္းပင္ လီခ်န္း႐ွီကခြက္ရဲ႕အဖုံးကိုမကာ ဂ႐ုတစိုက္စား​ေန​ေတာ့သည္။

လီခ်န္းလဲ့သည္ ထူးဆန္းေသာရနံ႔တစ္ခုကိုခံစားမိသျဖင့္ တံခါးဝမွတဆင့္အသာ​ေလး ေလွ်ာက္လာမိသည္။

ဤစြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအနံ႔သည္ လတ္ဆတ္ေသာ ေသြး၏အရိပ္အႁမြက္ပင္ျဖစ္သည္။ လီခ်န္းလဲ့သည္ သူမ၏ႏွာေခါင္းကိုအလိုလိုပိတ္လိုက္မိေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳံးလ်က္ဆံပင္ကိုသပ္ကာ

"ညီမ​ေလးက အဲ့တာကို စား​ေနတာလား" ဟုေျပာလိုက္သည္။

လီခ်န္း႐ွီသည္ လီခ်န္းလဲ့ကိုျမင္သည္ႏွင့္ စား​ေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး သူမကိုႏႈတ္ဆက္ရန္ခ်က္ခ်င္းမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။