လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

58.ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲ

လီခ်န္းလဲ့သည္ လွပ​ေသာအခင္းေပၚတြင္ ဖ်ားနာစြာလွဲ​ေနရင္း သူမ၏မ်က္ႏွာကိုလက္ကိုင္ပုဝါႏွင့္ဖုံးအုပ္ထားသည္။

ပထမသခင္မသည္ အလ်င္အျမန္လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး ေဒါသထြက္စြာျဖင့္ေအာ္လိုက္သည္။

"ထစမ္း"

လီခ်န္းလဲ့သည္ အံ့အားသင့္သြားၿပီး သတိလက္လြတ္ ထထိုင္လိုက္သျဖင့္ ပထမသခင္မက လက္ကိုေျမႇာက္ကာ သူမ၏ပါးအား႐ိုက္ခ်လိုက္သည္။

လီခ်န္းလဲ့၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ လက္ဝါးရာကကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီးေပၚလာၿပီး သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကျပဴးလာကာ ပထမသခင္မကို မယုံႏိုင္ဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

"႐ႈံး​ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ မင္းကအ႐ႈံးသမားေကာင္းျဖစ္ရမယ္။ ဒီလိုအျပဳအမူေတြမလုပ္စမ္းနဲ႔"

ပထမသခင္မ၏အသံသည္ ေရခဲကဲ့သို႔ ေအးစက္​ေနသည္။

လီခ်န္းလဲ့သည္ သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ပူေလာင္နာက်င္မႈကိုသာခံစားရၿပီး ခ်က္ခ်င္းမ်က္ရည္မ်ားပိုးပိုး​ေပါက္​ေပါက္စီးက်လာသည္။

"အေမ! အဲ့​ေကာင္မက သမီးကိုဥာဏ္ဆင္သြားတယ္! သူမက သမီးကို ​ေထာင္​ေခ်ာက္ဆင္တယ္! အ​ေမက သမီးအတြက္တရားမွ်တမႈရ​ေအာင္မလုပ္​ေပးႏိုင္တာထားပါ​ေတာ့။ အ​ေမကသမီးကို ႐ိုက္​ေနတယ္! "

"မင္း အခုထိ သ​ေဘာမ​ေပါက္ေသးဘူးလား! "

ပထမသခင္မက​ေအာ္ျပန္တယ္။

"ဒူးေထာက္စမ္း!"

လီခ်န္းလဲ့က အံ့ၾသသြားၿပီး ဒူးမေထာက္ခ်င္​ေထာက္ခ်င္ ​ေထာက္လိုက္သည္။

"မင္းငယ္႐ြယ္စဥ္ကတည္းက ငါ့မွာမင္းကိုလက္ထဲမွာဥထားၿပီး မင္းကိုေကာင္းကင္ကလမင္းကို​ေတာင္​ေပးဖို႔ရည္႐ြယ္ခဲ့တာ။ မင္းကို နဂါး​ေပၚကိုတက္ ဇာမဏီအျဖစ္တက္လွမ္းႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္႐ုံနဲ႔တင္ မင္းရဲ႕အစ္ကိုႀကီးထက္မင္းကို ငါကပိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားထားတာ"

ပထမသခင္မက စကားေျပာေလေလ သူမပိုေဒါသျဖစ္လာေလေလပင္

"မင္းက ဒီေလာက္မိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူကထင္ပါ့မလဲ။ သူတစ္ပါးကတြင္းတူးတာကိုၾကည့္ၿပီး မင္းအဲဒါကိုတည့္တည့္ခုန္ခ်မိရင္ေတာင္ ငါမင္းကိုအျပစ္မတင္ပါဘူး။ မင္းျပဳတ္က်သြားရင္ ျပန္ထၿပီးတက္​ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းကတြင္းထဲမွာပဲလွဲ​ေနၿပီး အမွားကို သင္ခန္းစာမယူတတ္ဘူး။ မင္းကေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္​ေန​ေတာ့ ငါ့ရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြအားလုံးက မင္းေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားရၿပီ! "