လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

15.လ်ိဳ႕ဝွက္ၾကံစည္ အ​ေကာက္ၾကံ

ပထမသခင္မက သူမ၏ဖူအန္ယြမ္အ​ေဆာင္ဆီသို႔ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ၿပီး သူမရဲ႕လက္ဖက္ရည္ကို စိတ္မခ်မ္းသာစြာေသာက္လိုက္သည္။

"လီေဝ့ရန္ဆိုတဲ့ အ႐ိုင္းအစိုင္း​မေလး! သူမက ပိုေတာင္အတင့္ရဲလာတယ္။ သူမကဘယ္လိုမ်ား ေမ​ေမ့ကို အတိုက္အခံလုပ္ဝံ့တာလဲ!"

လီခ်န္း႐ွီက မေက်နပ္ခ်က္​ေတြျပည့္​ေနၿပီး စိတ္မ႐ွည္စြာေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။

ပထမသခင္မသည္ သူမ၏မ်က္လုံးေထာင့္ေစာင္းက​ေန လီခ်န္း႐ွီကိုပင့္ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာမွမေျပာေပ။

"ပၪၥမညီမ​ေလး၊ တတိယညီမအေၾကာင္း ညီမ​ေလးဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ။ ဒါက အလြန္မေလးစားရာက်တယ္​ေလကြယ္"

လီခ်န္းလဲ့က သူမ၏မ်က္ခုံးမ်ားကိုပင့္တင္လိုက္သည္။ သူမ၏စိတ္ထဲတြင္လည္း လီေဝ့ရန္ကို သင္ခန္းစာတစ္ခု၊ ႏွစ္ခုေလာက္ ေပးသင့္သည္ဟုထင္ေသာ္လည္း အျခားသူမ်ားေ႐ွ႕တြင္မူ သူမ၏ၾကင္နာသနားတတ္ေသာ ႏူးညံ့တဲ့ပုံရိပ္ကိုကာကြယ္ခ်င္ေသးသည္။

လီခ်န္း႐ွီက ေဒါသတႀကီးႏွင့္

"မမႀကီး၊ ေမေမက သူမရဲ႕ေနာက္ခံအ​ေၾကာင္းကိုစုံစမ္းဖို႔ အစ္မကိုေျပာဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ေျပာ​ေတာ့ သူမကအရည္အခ်င္းမ႐ွိတဲ့ သူရဲေဘာေၾကာင္ေလးဆိုၿပီး၊ အခုသူမကို ၾကည့္စမ္းပါဦး။ သူမကလိမၼာပါးနပ္႐ုံတင္မကဘဲ င​ေၾကာက္လုံးလုံး​ေတာင္မဟုတ္ျပန္ဘူး။ စုံစမ္းထားတာနဲ႔တစ္ခုမွလည္းမတူဘူး"

ပထမသခင္မသည္ ခ်န္း႐ွီကိုေဒါသတႀကီးႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး

"ခ်န္း႐ွီ၊ မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲ?" ဟုေမးလိုက္သည္။

ခ်န္း႐ွီက ပထမသခင္မကိုၾကည့္ၿပီးႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႔ျပန္ေျဖသည္က

"ေမ​ေမ၊ သမီးျမင္ရတဲ့အတိုင္းဆို ေနာက္ဆုံးေတာ့ သမီးတို႔ေစလႊတ္ခဲ့တဲ့ အ​ေစခံက သူ႕အရည္အခ်င္းေတြကိုျပဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီမလား"

ပထမသခင္မသည္ ခဏတာရပ္တန္႔​ေနၿပီးမွ က်ယ္ေလာင္စြာရယ္ေမာလိုက္သည္။

"မင္း မွန္တယ္"

ခ်န္း႐ွီ၏မ်က္လုံးမ်ားမွ အမူအရာသည္ ေအးစက္ေသာအသြင္သို႔ေျပာင္းသြားသည္။