လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

136.1.အိမ္​ေထာင္ဖက္

မင္းသားတစ္ပါးတြင္ သူ႕ကိုယ္ပိုင္စစ္သည္၅ေသာင္း႐ွိ​ေနမယ္ဆိုတာက မေမွ်ာ္လင့္ထား​ေသာအရာျဖစ္ၿပီး ထိုအရာသည္ တာ့လီျပည္တြင္ လုံးဝစိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္​ေသာအရာတည္း။ ထိုစကားကိုၾကားၿပီးေနာက္ လီေဝ့ရန္သည္ ထိုမင္းသားကို ေနာက္ထပ္ အနည္းငယ္မၾကည့္မိဖို႔မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

"တကယ္ဆို​ေနာ္ မိခင္မ်ိဳး႐ိုးရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈမ႐ွိတဲ့ ၁၆ႏွစ္သားမင္းသားက ေဝးလံေခါင္သီတဲ့ စစ္ေဘးေ႐ွာင္ျပည္တြင္းမွာဆို စြန္႔ပစ္ခံထားရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားေနသား။ ဒါေပမယ့္ တို႔အေဖက​ေတာ့ သူက တျခားသူေတြနဲ႔မတူဘဲ၊ မို​ေဖ့ျပည္မွာ သူ႕အဆင့္အတန္းျမင့္လြန္းတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက မိုေဖ့ျပည္ရဲ႕ ပထမမင္းသားကိုေတာင္ လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ဝွက္ အစားထိုးခဲ့တယ္တဲ့။ သူက တကယ္ကို အစြမ္းထက္တဲ့ပုံပဲ!" ဟု စုန္႔ယန္ကြၽင္းသည္ လီေဝ့ရန္က စိတ္ဝင္တစားျဖစ္​ေနပုံကိုျမင္​ေတာ့ တိုးညႇင္းေသာအသံျဖင့္ ဆက္ေျပာလာသည္။

တိုးတိုးတိတ္တိတ္ တီးတိုးေလးဆိုေနတဲ့ ပြဲၾကည့္စင္ျမင့္ေအာက္က မိန္းမပ်ိဳေတြအတြက္ ဘာမွကန္႔သတ္မထားဘူး။ စင္ျမင့္ေပၚ၌ ဧကရာဇ္မင္းသည္လည္း လီယြမ္ဟန္႔ကို ၾကည့္႐ႈေနသည္။ 

"စတုတၳမင္းသား၊ တာ့လီရဲ႕ ခရီးသြားကုန္သည္ေတြက မိုေဖ့ကိုျဖတ္သန္းသြားတဲ့အခါ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္အေႏွာက္အယွက္ေတြ႐ွိေနတယ္လို႔ ငါကိုယ္​ေတာ္ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒါအမွန္ပဲလား?"

လီယြမ့္ဟန္က တည္ၿငိမ္စြာျဖင့္ အလ်င္မလို​ေသာ​ေလသံျဖင့္

"အ႐ွင္မင္းျမတ္ရဲ႕ မိန္႔ဆိုခ်က္ေတြကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ ဒီမင္းသားကၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ မို​ေဖ့ျပည္ရဲ႕ျမင္းစီးတပ္သား နာမည္ေတြကိုသုံးၿပီး ေဒါသတႀကီးအမႈ က်ဴးလြန္တာေတြ ႐ွိတာမွန္ကန္ပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ မိုေဖ့နယ္ေျမက က်ယ္ေျပာတဲ့အတြက္ အ​ေကာင္းနဲ႔အဆိုးက ဒြန္တြဲေရာယွက္ေနၿပီး အနီးအနားမွာ တာ့လီျပည္က႐ွိ​ေန​ေတာ့ ေဘးဒုကၡမျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔က ေ႐ွာင္ဖို႔ခက္ခဲလွ​ေၾကာင္းပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္လို႔မရတာက က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ မို​ေဖ့ျပည္ပဲျဖစ္​ေန​ေတာ့ က်ဳပ္ တာ့လီျပည္ကို ဒီတစ္ေခါက္ အလည္လာ​ခိုက္ က်ဳပ္ရဲ႕ဖခမည္း​ေတာ္ကိုအၾကံေပးခဲ့ပါတယ္။ အနာဂတ္မွာ တာ့လီရဲ႕ ခရီးသြားကုန္သည္ေတြကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ရင္ မိုေဖ့ရဲ႕ ဥပေဒေတြအရ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးခံရလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး​ေတာ့​ေပါ့”