လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

68.2.လမ္းက်ဥ္း​ေလးတြင္​ေတြ႕ဆုံမိၾက

လူတိုင္း၏မ်က္ႏွာေပၚ႐ွိအမူအရာသည္ ၾကည့္႐ႈေနရင္းအလြန္ထိတ္လန္႔သြားၾကၿပီး လီခ်န္းလဲ့ကသူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မ်ားကိုေကာ့ၫႊတ္လိုက္မိသည္။

ေနာက္ဆုံးထိတိုင္​ေအာင္ ေထာ့ပါက်န္းသည္ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ လက္ဖက္ရည္ကိုဆက္ေသာက္ေနလိုက္သည္။ လီမိသားစုအတြင္း႐ွိအတြင္းေရးျပသာနာမ်ားသည္ သူႏွင့္မသက္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္သူဘာမွဝင္မေျပာေခ်။

"ရပ္စမ္း!"

႐ုတ္တရက္ ေကာင္းက်င္း၏လက္ကိုတစ္စုံတစ္ေယာက္ကဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

ေကာင္းက်င္းက ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။

"လီ​ေဝ့ရန္၊ မင္းကမ်ား အတင့္ရဲလို႔!"

"ဝမ္းကြဲအစ္ကို၊ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး​ေတာင္ တတိယ​ေမာင္ေလးကိုဘာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ"

လီ​ေဝ့ရန္ရဲ႕အသံက​ ေခ်ာ​ေမြ႕​ေနသည္။

ေကာင္းက်င္းကေအးတိစက္ေအးစက္ေလွာင္ျပဳံးၿပီး

"ဒါက မင္းကိစၥလား ဘာဆိုင္လဲ!"

လီေဝ့ရန္ကတည္ၿငိမ္စြာပင္

"သခင္မႀကီးက တတိယ​ေမာင္ငယ္​ေလးကို ဟယ္႐ွင္းယြမ္အ​ေဆာင္ဆီသို႔ဖိတ္ၾကားထားပါတယ္။ ဝမ္းကြဲအစ္ကို ဘာမ်ားမ​ေက်မနပ္ျဖစ္စရာ႐ွိလဲ"

ေကာင္းက်င္း၏အမူအရာသည္ေတာင့္တင္းသြားၿပီး တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္အ႐ိုက္ခံရၿပီးေနာက္တြင္ သူကလီေဝ့ရန္အားသူ၏အ႐ိုးမ်ားအတြင္းမွပင္ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ေၾကာက္ေနခဲ့မိသည္။ ဒီ​ေန႔ဒီ​ေနရာတြင္ လူမ်ားမ်ားစားစားသာမ႐ွိ​ေနဘူးဆိုရင္ သူ႕အ႐ိုး​ေတြ​ေပ်ာ့​ေခြသြားမလား​ေတာင္ စိုးရိမ္ရသည္။

ေကာင္းမင္က႐ုတ္တရက္ထြက္လာၿပီး လီ​ေဝ့ရန္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္ကာ

"ရာရာစစ နင္ကမ်ားအတင့္ရဲလို႔ ငါ့ရဲ႕ ဒုတိယအစ္ကိုကိုဒီလိုေျပာရဲဆိုရဲရတာလဲ"

လီေဝ့ရန္၏ေျဖာင့္မွန္​ေသာမ်က္ဝန္းမ်ားက ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျဖင့္သူမကျပဳံးလိုက္ကာ