လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

73.2.လ်ိဳ႕ဝွက္​ေသာဇာဇ္ျမစ္သ႐ုပ္မွန္

ထိုအခ်ိန္တြင္ လီ​ေဝ့ရန္သည္အလြန္စိတ္ပူပန္မိသြားသည္။

ျပတင္းေပါက္ေပၚသို႔ မိုးတစ္​ေဖ်ာက္​ေဖ်ာက္က်သံသည္ အခန္း၏ေလထုအ​ေငြ႕အသက္ကိုပိုမိုအသက္ဝင္လာ​​ေနေစသည္။

သတ္မွတ္ထားေသာေဆးတစ္ပန္းကန္လုံးကိုေကြၽးၿပီးသြားေသာအခါသမား​ေတာ္၏အက်ႌစသည္ေခြၽးမ်ားျဖင့္စိုစြတ္လာသည္ပင္။ ယ​​ေန႔သူသည္ အႏၲရာယ္မ်ားေသာေျခလွမ္းကိုလွမ္းလိုက္မိသည္။ ဤေခ်ာေမာခန္႔ညားေသာေကာင္ေလးသာမ႐ွင္သန္ႏိုင္လွ်င္၊ သူသည္လည္းအသက္ဆုံး႐ႈံးရလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။

လီေဝ့ရန္သည္ေဘးမွေစာင္ကိုယူ၍ လီမင္တိ၏ ခါးေပၚသို႔ျငျငင္သာသာတင္ထား​ေပးလိုက္သည္။ လီမင္တိကမ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ထားလ်က္​ေတာင္ သူ႕မ်က္ခုံးမ်ားကတြန္႔လိမ္လာၿပီးနဖူးကေခြၽးမ်ားျဖင့္စိုစြတ္လာသည္။

ဒါကအလြန္နာက်င္ရမွာပဲ။ လီေဝ့ရန္သည္စိတ္မ​ေကာင္းျဖစ္​ေနမိၿပီးအေစခံ၏လက္ေပၚ႐ွိလက္ကိုင္ပုဝါကိုယူ၍ သူ၏မ်က္ႏွာကိုျငင္ျငင္သာသာသုတ္ေပးလိုက္သည္။ သူမက ဂ႐ုတစိုက္သတိထားၿပီး သုတ္​​ေပးေသာ္လည္းလီမင္တိ၏ကိုယ္သည္တုန္တက္သြားသည္။

မီးခိုးေရာင္ဝတ္ထားေသာလူက တီးတိုး​ေမးသည္။

"ဘယ္လိုလဲ? "

"ေနထြက္တဲ့အထိသာ သူအသက္႐ွင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္သူစိုးရိမ္စရာမ႐ွိ​ေတာ့ပါဘူး"

သမား​ေတာ္ကသူ႕ေခြၽးေတြကိုသုတ္လိုက္ၿပီး

"ေအာင္ျမင္မလား မေအာင္ျမင္ဘူးလားဆိုတာဒီေပၚမွာပဲမူတည္တယ္"

"ျဖစ္ႏိုင္ေျခကဘယ္လို႐ွိလဲ?"

မီးခိုးေရာင္ဝတ္စုံႏွင့္လူက ထပ္မေမးပဲမ​ေနႏိုင္ျဖစ္​ေနသည္။

နာရီဝက္တစ္ခါတိုင္းမွာဒီလူကထပ္ေမးေန​သည္။ သမား​ေတာ္ကထပ္ခါတလဲလဲေမးခံရသျဖင့္ သူ၏စိတ္ကပိုပိုၿပီးစိုးရိမ္လာတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့သူကယုံၾကည္မႈအျပည့္အဝမ႐ွိေပမယ့္သူကေျပာဖို႔မဝံ့သျဖင့္ ဟုတ္ကဲ့ဟုသာျပန္ေျပာႏိုင္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ လီမင္တိ၏မ်က္ဝန္းမ်ားက႐ုတ္တရက္ပြင့္လာၿပီးေနာက္ လီ​ေဝ့ရန္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ၏နာက်င္မႈအရိပ္အ​ေယာင္မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ခဏတာေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးမီးခိုးေရာင္ျဖင့္ထိုလူအား