လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

139.2.အ​ေနာက္မွတ​ေကာက္​ေကာက္လိုက္

လီမင္တိ၏လွပ​​​ေကာ့ၫႊတ္ေသာ မ်က္ခုံးေမႊးမ်ားသည္ တြန္႔​ေကြးသြားၿပီး ဖုံးကြယ္ထားေသာ ရင္နာမႈျဖင့္

"မင္းဘာလို႔ဒီေလာက္န​ေမာ္နမဲ့ႏိုင္ရတာလဲ"

လီ​ေဝ့ရန္က ရပါတယ္လို႔ ေျပာမလိုပင္႐ွိ​ေသး....ေနာက္အခိုက္အတန္႔မွာ သူမက လုံးဝ ထိတ္လန္႔သြားမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိပါ့မလဲ?

လီေဝ့ရန္တင္မကဘဲ ျမင္းရထားေပၚ႐ွိ အျခားေသာ ေကာင္မ​ေလးမ်ားလည္း အံ့အားသင့္သြားၾကသည္။ ျမင္းရထား၏ အတြင္းပိုင္းသည္ အေတာ္ေလးက်ယ္ဝန္းေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ အပူခ်ိန္တက္လာသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ မိုက်ဳးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမ၏မ်က္ႏွာကိုအုပ္လိုက္ေသာ္လည္း သူမ၏လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တိတ္တဆိတ္ေ႐ႊ႕ကာ လက္ၾကားကြက္လပ္ထဲမွ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိသည္မွာ ေက်ာက္ယြဲ႕က သူမတို႔အ​ေစခံ၂​ေယာက္၏ျမင္ကြင္းကိုပိတ္၍ကြယ္မရပ္ခင္သည္ထိပင္။

လီ​ေဝ့ရန္က ယခုထိတိုင္ စကားမေျပာႏိုင္ျဖစ္​ေနတယ္။ လီမင္တိက တကယ္ခ်ည္း သူမ၏လက္ေခ်ာင္းကို စုပ္ယူေပးေနသည္။ သူ႕ပါးစပ္အတြင္းကေႏြးေထြးမႈကို လက္​ေခ်ာင္း​ေလး​ေတြက ခံစားလိုက္ရေတာ့ သူမမွာ​ေျပာစရာ စကားလုံးေတြ ေပ်ာက္႐ွ​ေန​​ၿပီဆို​ေပမယ့္ သူက လုံေလာက္တယ္လို႔ မခံစားရဘဲ သူ႕လွ်ာဖ်ားက သူမရဲ႕အပူ​ေလာင္သြားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ သပ္နမ္းလိုက္သည္။

(T/N: လီမင္တိက​ေတာ့ တစ္ကြက္မကျပ​ေနၿပီေဟ့ hee hee)

မ်က္ႏွာထူထူနဲ႔ ေအးစက္ေသာႏွလုံးသား႐ွိေသာ္လည္း လီေဝ့ရန္၏မ်က္ႏွာမွာ ပူေလာင္လာရသည္။

ဒီလူက အ႐ွက္႐ွိရမွန္း မသိဘူးလား? အ​ေစခံမ်ားအားလုံး ဤေနရာတြင္ ႐ွိေနေသာ္လည္း သူသည္ မ်က္ကြယ္ျပဳထားကာ အျခားမည္သူမွ် မ႐ွိသလိုလုပ္​ေနတယ္! အား! သူမ၏တစ္သက္တာ ဂုဏ္သတင္းသည္ သူ႕လက္ထဲေရာက္မွ ပ်က္စီးသြားရၿပီ။

လီမင္တိသည္ သူမ၏လက္ေလးကို ေ႐ွာင္တခင္ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး

"ေနာက္တစ္ခါ သိပ္န​ေမာ္နမဲ့မလုပ္နဲ႔ေတာ့"ဟုစိတ္​​ေအးသက္သာစြာ​ေျပာလိုက္သည္။