Trapped in his Wrath (Temptress Series #2)

Chapter 47

My eyes followed his movement as he walks toward the bathroom. Pagod at inaantok na ako. Walang lakas gumalaw. Ni hindi ko maramdaman ang aking hita. I feel sore down there. Gayunpaman, ang inaantok kong mata ay sinundan ang bawat galaw niya hanggang sa tuluyan na itong makapasok sa loob. Lumipad ang mata ko sa digital clock sa side table. Napapikit ako nang makitang mag aalas dos na ng umaga.

Pinulupot ko ang comforter sa aking katawan. I'm so sore to get up and dress myself.

Bumalik ang tingin ko kay Kaleb na lumabas sa banyo. He's now dress to his formal clothes minus the coat. Seryoso siyang tumingin sa akin. Nagtama ang aming mata kaya agad akong nag-iwas. We've been in this setup for almost a month pero hindi pa rin ako nasasanay sa kanyang trato. Minsan naman ay casual lang siya sa akin pero madalas ay seryoso o malamig pa sa yelo. Dumaan ang pait sa aking dibdib habang pinagmamasdan siyang ayusin ang kanyang relo.

I'm still expecting for him to stay after what we did. Kaya naman medyo disappointed ako nang makitang nag-aayos na siya papaalis. It's all sex for him anyway. I'm the only one who's attached. Matagal na akong talo. He only fuck and leave. I'm only his whore kaya bakit naman siya mananatili pa. Why do I expect him to cuddle and say something sweet? It's  a plain sex for him.

Mapait akong ngumiti. I remember us before. Eventhough I'm his whore, I can still feel his care and gentleness. Ngayon, his hard and rough. I'm not complaining though. But sometimes I still want him to be gentle and caring. Pero ano ba naman ako sa kanya. Isa lamang akong puta.. So he treat me like one.

Matagal ko na iyong itinatak sa aking isip pero sadyang matigas ang aking puso. May parte pa rin sa akin na nageexpect. I mean, we haven't seen each other for a week because our work. I miss him so much kaya naman masakit sa akin na hindi man lang siya makitaan ng ganoon. Muli kong pinaalala sa sarili ang setup namin. I should stop expecting him to treat me like before.

"Are we meeting tomorrow?" tanong ko.

Nag angat siya ng tingin.

"No." seryoso niyang tanong.

Tumango na lang ako. That means, baka sa susunod ulit na linggo kami magkikita.

" May flight ako after tommorow. Sunod sunod iyon kaya baka next week pa ako available."

"Okay." maikli niyang sagot. I'm a bit disappointed. Hindi man lang siya magtatanong? Nylah, huwag ka ng magexpect.

It's always been like this ever since our setup began. He rarely talks to me. Wala pa atang kaming conversation na tumagal ng  limang minuto. I tried to initiate conversation but he was dismissive.

Minsan na lang kaming magkita dahil parehas kaming busy. Halos karamihan na kasi sa flight schedule ko ay international kaya naman mahirap magkalugar. Kasi minsan, busy siya sa free time ko..

"I'll go." nilingon niya ako. Hindi na niya ako hinintay pang magsalita at naglakad na papalabas ng hotel room.

Just like our previous meeting, he left me all alone.

The next days, I busied myself with work. Pagkatapos ng flight ko ay nagkaday off din ako. Sinamantala ko iyon upang umakyat ng Baguio.

"Lia, huwag yan." saway ko sa kapatid nang akmang kukuha ito ng isang box ng chocolate. Nakakuha na ito kanina ng ganoon at ngayon kukuha ulit.

Sumimangot ito ngunit binalik din naman. Isinama ko ito para mag grocery. Maiiwan lang kasi ito mag-isa sa bahay dahil may pasok ang dalawa pa naming kapatid at may pinuntahan rin ang nagbabantay sa kanya.

Natigil ako sa pagtulak ng cart nang magvibrate ang phone ko. Bahagyang nanlaki ang aking mata nang makita kung sino ang nagtext.

Galing iyon kay Kaleb. Alam ko na agad ang pakay niya. We don't even text each other.