ထြဋ္ဦးထင္ ဗီရုိထဲကအက်ႌတစ္ထည္ထုတ္လိုက္ေတာ့ အရင္ကစိုစိစိုစိမွိုနံ႔ရခ်င္သလိုရွိတဲ့ အဝတ္အစားေတြက အခုေတာ့ ပရုတ္လံုးနံ႔ေလးကိုသင္းလို႔...
အဝတ္အစားေတြကိုလည္း အက်ႌသပ္သပ္ ပုဆိုးသပ္သပ္ခြဲထားသည္။ သူ႔အဝတ္အစားေတြကိုေအာက္မွာထားသည္။
ထြဋ္ဦးထင္အက်ႌေလးကိုနမ္းလိုက္ၿပီး ၿပံဳးမိသည္။
ထြဋ္ဦးထင္ၿပံဳးေနရင္းက မေန႔ကေနပိုင္ေျပာသြားတဲ့စကားေတြကိုနားထဲျပန္ၾကားမိေတာ့ ထြဋ္ဦးထင္မ်က္နွာထက္အၿပံဳးေတြကြယ္ေပ်ာက္သြားသည္။
သူတညလံုးစဥ္းစားၿပီးၿပီ သူနဲ႔ခမ္းကဘယ္လိုမွမျဖစ္သင့္ဘူး...
ခမ္းလို ဘယ္ကလာလို႔လာမွန္းမသိတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သူဒီလိုစိတ္ေတြမျဖစ္သင့္ဘူး...
ဒီေန႔ကစၿပီး သူ ခမ္းနဲ႔ေဝးေဝးေနေတာ့မယ္...
ခမ္းရဲ႕အျပဳအမူေတြေအာင္မွာ သူသာယာမေနသင့္ေတာ့ဘူး...
အဝတ္အစားအျမန္လဲလိုက္ၿပီး လြယ္အိတ္ကိုယူကာ ၿခံထဲသြားဖို႔ျပင္လိုက္သည္။
"ထြဋ္ဦးထင္ မနက္စာမစားေတာ့ဘူးလား..."
ဖိနပ္စီးေနတုန္းရွိေသး ခမ္းကအျပင္ထြက္လာၿပီးေမးလာသည္။
"မစားေတာ့ဘူး ငါၿခံထဲမွာစားမွာ..."
"ထမင္းေၾကာ္ေၾကာ္ထားတာကို..."
"မင္းပဲစားလိုက္ေတာ့ ငါသြားေတာ့မယ္..."
ထိုမ်ွသာေျပာၿပီး ထြဋ္ဦးထင္အိမ္ထဲကထြက္သြားသည္။ နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၇နာရီခြဲသာရွိေသးသည္။ အရင္ကဆိုထြဋ္ဦးထင္က ၈နာရီေက်ာ္မွသြားတတ္တာကို ဒီေန႔အေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလို႔လား...
ခမ္း ၿခံတံခါးပိတ္ရန္ အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္ၿပီး ထြဋ္ဦးထင္ရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္။ အေဝးေရာက္သြားၿပီဆိုမွ ခမ္းအိမ္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။ ထြဋ္ဦးထင္အတြက္ ျပင္ေပးထားတဲ့ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကိုသိမ္းလိုက္ၿပီး သူစားဖို႔အတြက္ျပင္ထားတဲ့ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကိုသာစားေနလိုက္သည္။
"အဟြတ္ ဟြတ္..."
ေနေကာင္းခါစဆိုေတာ့ ေခ်ာင္းေတာ့နည္းနည္းဆိုးေနေသးသည္။ ထမင္းေၾကာ္ကိုအျမန္စားလိုက္ၿပီး ထြဋ္ဦးထင္အတြက္ေန႔လယ္စာခ်က္ဖို႔ျပင္သည္။
YOU ARE READING
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
