"ကိုထြဋ္ အထဲကေကာင္ေတြကိုလက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားတယ္..."
"ဟင္...."
တရုတ္ႀကီးရဲ႕အသံကိုၾကားမွပဲ ထြဋ္ဦးထင္ ခမ္းကိုဖက္ထားတဲ့လက္ကိုဖယ္ေပးလိုက္သည္။ တရုတ္ႀကီးက အားလံုးကိုလက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ထြဋ္ဦးထင္မယံုနိုင္လို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ျပန္ႀကိဳးအတုတ္ခံရၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ေနသည့္လူ၂ေယာက္...
တရုတ္ႀကီးဗလအားကိုးနဲ႔ေကြၽးလိုက္ထင္...
တရုတ္ႀကီးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဝတ္လာသည့္စြပ္က်ယ္အေကာင္းက ၿပဲသြားကာနံရုိးမ်ားေတာင္ျမင္ေနရသည္။
ထိုင္ခံုမွာလည္း ေဒၚေမသီကနဖူးကိုဖိၿပီးထိုင္ေနသည္။ ေစာျပည့္ကေတာ့ ဦးေမာင္ေခါင္းကေသြးေတြကို အရက္ျပန္နဲ႔သုတ္ေပးေနသည္။
"ဦးေမာင္..."
ခမ္း အိမ္ထဲကိုအျမန္ေျပးဝင္လုိက္ၿပီး ဦးေမာင္အနားမွာထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"ခမ္း ခမ္း အဆင္ေျပရဲ႕လား...
ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ?....
"ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဦးေမာင္...
ဦးေမာင္သက္သာရဲ႕လား..."
"သက္သာပါတယ္ ခမ္းရယ္...
ဦးေမာင္က ခမ္းတစ္ခုခုျဖစ္မွာပဲစိုးရိမ္တာ...
အခု ရဲစခန္းကိုဖုန္းဆက္ထားၿပီးၿပီ...
မၾကာခင္သူတို႔ကိုလာေခၚသြားပါလိမ့္မယ္..."
"ခမ္း ေမသီတို႔ကိုဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ခြင့္လႊတ္ေပးပါလား သားရယ္...
ေမသီေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"ဟုတ္ပါတယ္ ခမ္းရာ...
ငါတို႔မင္းအနားကိုေယာင္လို႔ေတာင္မလာေတာ့ပါဘူး..."
ခမ္းဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ထြဋ္ဦးထင္မ်က္နွာကိုသာၾကည့္ေနသည္။
"ခမ္း သူတို႔ကိုေထာင္က်ခ်င္လား..."
"ေမသီတို႔ေလာဘစိတ္ေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိတယ္..."
ခမ္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ အားလံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြက ခမ္းဆီမွာ...
"အမုန္းေတြဆက္မျဖစ္ခ်င္ဘူး ထြဋ္ဦးထင္..."
ထိုင္ေနတဲ့ေဘးရပ္ေနတဲ့ ထြဋ္ဦးထင္အနားကပ္ၿပီးခမ္းတိုးတိုးေလးေျပာလာသည္။
YOU ARE READING
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
