"ခမ္း ခမ္းေရ ထေတာ့ေလ...
မနက္၈နာရီထိုးေနၿပီ..."
"ေခါင္းကိုက္တယ္..."
"ဟုတ္လား အေတာ္ကိုက္ေနလား...."
"ဟုတ္..."
နႈတ္ခမ္းမ်ားေျခာက္ၿပီး ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔ခမ္းပံုစံကဖ်ားေနသည္ပံု။ ညကျပတင္းေပါက္ဖြင့္ၿပီဴအိပ္လိုက္လို႔ဖ်ားတာမ်ားလား....
"ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ခဏေလးလွဲေနလိုက္ေနာ္...
ခမ္းမ်က္နွာသစ္ဖို႔ကိုယ္ေရဇလံုသြားယူလိုက္ဦးမယ္ေနာ္..."
ခမ္းကေခါင္းညိတ္ျပတာေၾကာင့္ ထြဋ္ဦးထင္အခန္းထဲကအျမန္ထြက္ၿပီး ေရဇလံုယူလိုက္ၿပီး သဘက္တစ္ထည္ထည့္လိုက္သည္။
"ခမ္း ခဏထိုင္ဦး...
မ်က္နွာသစ္ေပးမလို႔..."
ထူေပးလိုက္ေတာ့ ခမ္း ေျဖးေျဖးခ်င္းထေလသည္။ ထြဋ္ဦးထင္ သဘက္ကိုေရဇလံုထဲထည့္ကာ ညႇစ္ၿပီး ခမ္းမ်က္နွာကိုသုတ္ေပးေနသည္။
"ကိုယ္ကေလးေလးအေတာ္ကိုက္ေနလားဟင္..."
"အင္း..."
"အဲ့တာေၾကာင့္ ဘီယာဘူးကိုမေသာက္ပါနဲ႔ဆိုတာကို..."
"ဦးထြဋ္ကလည္း..."
ကြဲကြဲရွရွအသံနဲ႔ေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလးက အသံနာေနသည့္ပံု။ စိတ္တိမ္းတိမ္းျဖစ္ေနသည့္နႈတ္ခမ္းေမႊးေလးေတြနဲ႔ ခမ္းကလူပ်ိဳေပါက္စေလးျဖစ္လာၿပီ။ ထြဋ္ဦးထင္မ်က္လံုးထဲေတာ့ ခမ္းကကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပဲျဖစ္ေနသည္။
"ဦးထြဋ္ကမလဲဘူး ထိုင္ေနတာ...
လူႀကီးကမေသာက္နဲ႔ဆိုမေသာက္နဲ႔ေပါ့...
ဟိုေကာင္ေတြကေသာက္ေနက်ဆိုေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး ခမ္းကအခုမွငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ ဘီယာေသာက္ၿပီးဗိုက္ပူလာမွဟုတ္ေပးျဖစ္ေနမယာ..."
ထြဋ္ဦးထင္ေျပာေတာ့ ခမ္းကမ်က္လံုးေလးဝိုင္းၿပီးၾကည့္ေနသည္။ ခမ္းကစိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနတာေၾကာင့္ ထြဋ္ဦးထင္ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"ထြန္းေအာင္ကိုေတြ႕လား ဒီေကာင္ငယ္ငယ္ေလးပဲရွိေသးတာ ဗိုက္ကပူေနၿပီ...
ဘာလို႔လဲသိလား ဘီယာေသာက္လို႔ ဘီယာေသာက္ရင္ဗိုက္ပူေရာ..."
YOU ARE READING
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
