"႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."
အခန္းထဲဝင္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ကိုၾကည့္ကာ ငိုေနတဲ့ခမ္းကို ဘယ္လိုနွစ္သိမ့္ေပးရမလဲေတာင္မသိေတာ့။
"အီး ေဖေဖႀကီးဆီသြားမယ္ အီး လိုက္ပို႔ေပး ဟင့္ ႐ႊတ္..."
"ေအးပါကြာ ဦးဦးလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ တိတ္ေတာ့ေနာ္..."
"ထု လိုက္ပို႔ အီး...."
လက္ေပၚမွာတင္လူးလိမ့္ေနတဲ့ပူတူးကို ထြဋ္ဦးထင္ မနည္းေပြ႕ခ်ီထားရသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ၃ရက္ကပဲ ခမ္းေဖေဖဆံုးပါးသြားခဲ့သည္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ခမ္းေဖေဖကို ခမ္းျပဳစုခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္တပတ္လံုးလံုး ေဆးရံုမွာေစာင့္ၿပီး ကိစၥအဝဝကို ခမ္းကိုယ္တိုင္ပဲျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။
ေဆးရံုမွာတုန္းကေတာ့ သိပ္မငိုေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အခန္းထဲမွာ တေယာက္တည္းထိုင္ၿပီး ငိုေနသည္။ ပူတူးကလည္း ေဖေဖႀကီးဆီသြားမယ္ဆိုၿပီးငိုသည္။ ကေလးသဘာဝအရ မုန္႔ေလးမ်ားေကြၽးလိုက္ေတာ့လည္း အငိုရပ္သြားသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူအေဖ့ကိုထထေမးသည္။ ထြဋ္ဦးထင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲမသိေတာ့။
"ဦးဦးနဲ႔မုန္႔သြားဝယ္စားမယ္ေနာ္ ပူတူးကလိမၼာပါတယ္..."
"စားဝူး စားဝူး ေဖေဖႀကီးဆီသြားမယ္ အီး ထု လိုက္ပို႔...."
"ပူတူးကလည္းကြာ လိမၼာပါတယ္....
ဦးဦးနဲ႔မုန္႔သြားဝယ္စားမယ္ေနာ္..."
ထြဋ္ဦးထင္ မုန္႔ဆိုင္ကိုေခၚသြားဖို႔ျပင္ေနေပမယ့္လည္း ပူတူးကလူးလိမ့္ေနတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွေခၚသြားလို႔မရ။
"ပူတူး...."
ပူတူးကငိုေနေတာ့ ခမ္းကအခန္းထဲကထြက္ၿပီး ပူတူးအနားမွာလာရပ္သည္။
"ေဖေဖကေသသြားၿပီ မင္းလိုက္သြားလို႔မရဘူး..."
"ဟင့္အင္း ေဖေဖႀကီးေသဝူး ေဖေဖႀကီးဆီသြားမွာ ဟင့္..."
ထြဋ္ဦးထင္လက္ထဲမွာငိုေနတဲ့ပူတူးကို ခမ္းကလက္လႊဲယူလိုက္ၿပီး ေအာက္ကိုခ်ေပးလိုက္သည္။
"သြားေလ သြား မင္းသြားတတ္ရင္သြား...
ေဖေဖေသၿပီလို႔ကိုကိုဘယ္နွခါေျပာရမလဲ?...
မင္းဆက္ငိုေနမယ္ဆို လမ္းေဘးမွာသြားျပစ္ထားလိုက္မွာေနာ္...
လမ္းမွာဘာေတြရွိလည္းမင္းသိတယ္မဟုတ္လား...
မင္းေၾကာက္တဲ့ေခြးေတြေရာ အေကာင္ေတြေရာ မင္းကိုဝိုင္းကိုက္ၾကမွာ..."
KAMU SEDANG MEMBACA
Kham(ခမ္း) (completed)
Romansa'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
