"ခမ္း ကိုယ္ေျပာမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္..."
ထြဋ္ဦးထင္ကဘာေျပာမယ္မသိတာေၾကာင့္ ခမ္း စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနသည္။
"ကိုယ္ ကိုယ္ခမ္းကိုခ်စ္တယ္..."
"အင္း..."
ဒါ ခမ္းသိေနတာပဲေလ...
ထြဋ္ဦးထင္က ခမ္းကိုခ်စ္တာ ခမ္းသိတာေပါ့...
"ထြဋ္ဦးထင္ဘာေျပာခ်င္တာလဲ?..."
ေျပာဖို႔ကိုဟန္ျပင္ေနတဲ့ထြဋ္ဦးထင္ စကားတစ္ခြန္းကိုေတာ္ရံုနဲ႔ထြက္မလာေပ။
မေနနိုင္တဲ့ခမ္းကပဲေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
"ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ၾကရေအာင္ ခမ္း.."
"ဗ်ာ...."
ခမ္းတကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းသြားကာ မ်က္လံုးမ်ားပင္ျပဴးသြားေလသည္။ ထြဋ္ဦးထင္ဆီက ဒီလိုစကားမ်ိဳးမေမ်ွာ္လင့္ထားေပ။
"ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ၾကရေအာင္..."
"ထြဋ္ဦးထင္..."
"ခမ္းကိုသူမ်ားေတြေျပာမွာကိုယ္မလိုလားဘူး...
အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔လက္ထပ္ရေအာင္..."
"မေစာဘူးလား ဦးထြဋ္..."
"မေစာပါဘူး ေနာက္ေတာင္က်ေနတာ...
ခမ္းကငယ္ေသးေပမယ့္ ကိုယ္ကအသက္ႀကီးသြားမွာေလ...
ကိုယ့္ကိုမသနားဘူးလား..."
"ဦးထြဋ္..."
ထြဋ္ဦးထင္ေျပာလိုက္ေတာ့ ခမ္းမ်က္နွာေလးရဲၿပီးတဖက္ကိုမ်က္နွာလႊဲထားသည္။
"ကိုယ့္ကိုလက္ထပ္မယ္မဟုတ္လားဟင္ ခမ္း...
ခမ္း ၿပန္ေျဖဦးေလကြာ..."
ခမ္းကျပန္မေျဖဘဲ ၿပံဳးစိစိလုပ္ကာ ေခါင္းကိုသာညိတ္ျပေနသည္။
"ခမ္းသေဘာတူတယ္ေပါ့..."
"အင္း..."
ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ထြဋ္ဦးထင္ရင္ဘက္ကိုေခါင္းမွီလာတဲ့ခမ္းရယ္ပါ...
"ဟက္ ဝမ္းသာလိုက္တာ...
ခ်စ္လိုက္တာ ခမ္းငယ္ရယ္..."
"ဦးထြဋ္ကိုလည္းခ်စ္တယ္..."
"Yayyyyyyyyy!
တို႔ကိုထြဋ္ႀကီးစြံၿပီကြ..."
"Congratulations ငထြဋ္..."
VOCÊ ESTÁ LENDO
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
