"မလိုက္ခ်င္ဘူး..."
"မလိုက္လို႔မရဘူး လာခဲ့..."
ခမ္းကိုယ္လံုးကို ပခံုးကေနအတင္းဆြဲဖက္ၿပီး အျပင္ေရာက္ေအာင္ ထြဋ္ဦးထင္ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
"မင္းကိုအဝတ္အစားခ်ဳပ္ေပးဖို႔ လာခဲ့..."
"မသြားခ်င္ဘူး..."
"မသြားလို႔မရဘူး လာခဲ့..."
ခမ္းတေယာက္ ထြဋ္ဦးထင္ဆြဲေခၚရာကိုပါလာခဲ့သည္။ ထြဋ္ဦးထင္သြားေနသည္ကေတာ့ အေဝးႀကီးမဟုတ္ ေဘးအိမ္ကိုပင္။
"ညိဳျပာ ညိဳျပာ..."
"ေၾသာ္ ကိုထြဋ္လာေလ...
ခမ္းပါ ပါတာလား..."
ညိဳျပာကိုေတြ႕ေတာ့ ခမ္းကထြဋ္ဦးထင္လက္ေမာင္းကိုကိုင္ၿပီး အေနာက္မွာေနကာကြယ္လိုက္သည္။
"ညိဳျပာကမင္းကိုဘာမွမလုပ္ဘူး လာခဲ့..."
ခမ္းရဲ႕ပခံုး၂ဖက္ကိုကိုင္ၿပီး အေရွ႕ကိုပို႔လိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ခမ္းကတြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္လုပ္ေနေသးသည္။ သူ႔ကိုေတြတုန္းကက်ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ အိမ္မွာေတာင္ကပ္ေနေသးတာကို။ အျခားလူေတြကိုေတြ႕ရင္ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္ေနရတာလဲ?...
"လာပါ ကြၽန္မမကိုက္စားပါဘူး...
လာ ကိုယ္တိုင္းမယ္ေနာ္..."
"ထြဋ္ဦးထင္..."
ခမ္းက ထြဋ္ဦးထင္လက္ကိုအတင္းဆြဲထားတာေၾကာင့္ ထြဋ္ဦးထင္လက္ကိုျဖဳတ္လိုက္သည္။
"ခဏေလးပဲတိုင္းမွာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
ဆက္မရုန္းေတာ့ဘဲ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနတဲ့ ခမ္း...
ညိဳျပာေပႀကိဳးကို ကိုင္ၿပီးအနားကိုေလ်ွာက္လာသည္။ တကိုယ္လံုးကိုတိုင္းေနတဲ့ညိဳျပာေၾကာင့္ ခမ္းမရိုးမ႐ြျဖစ္လာသည္။
ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနခမ္းကိုၾကည့္ၿပီး ညိဳျပာအသဲယားကာ ပါးေလးကိုလက္ညဳွိးေလးနဲ႔ထိၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ပါးကိုလာထိတာေၾကာင့္ ညိဳျပာကိုငံု႔ၾကည့္လာတဲ့ခမ္း...
"အရုပ္ေလးက်ေနတာပဲ ဟီး....
ခမ္းကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..."
ၠပါး၂ဖက္ကအိအိေလးမို႔ ေပါက္စီေလးကိုင္ေနတဲ့အတိုင္းပင္။
ESTÁS LEYENDO
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
