ခမ္းတေယာက္ ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္လို႔ၿပီးစီးေတာ့ အဝတ္အစားေတြေလ်ွာ္ၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ထြဋ္ဦးထင္က အရင္ေန႔ေတြကဆိုန႔လယ္စာျပန္စားတတ္သည္။ ဒီေန႔မွာ ခါတိုင္းေန႔ေတြထက္ေနာက္က်သည္။
ဒီအိမ္ေရာက္၄ရက္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခမ္းအတြက္နည္းနည္းေလးေနသားက်လာသည္။ ေနသားမက်စရာအေၾကာင္းလည္းမရွိ။ အရင္အိမ္ႀကီးမွာေနရတာထက္စာရင္ ဒီအိမ္ေလးမွာေနရတာ သူစိတ္ခ်မ္းသာသည္။
ေန႔စဥ္အိမ္အလုပ္ေတြဆိုတာ သူ႔အတြက္မပင္ပန္းလွ။ လုပ္ေနက်အလုပ္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ခမ္းအတြက္မပင္ပန္းေပ။
ခမ္း ဗီရိုေပၚမွာတင္ထားတဲ့ထြဋ္ဦးထင္အက်ႌနဲ႔ပုဆိုးေတြကိုယူၿပီး ေသခ်ာေလးေခါက္ၿပီး ဗီရိုထဲထည့္လိုက္သည္။ ဗီရိုထဲထည့္ၿပီး လမ္းထက္က စကားေျပာတဲ့အသံမ်ားၾကားရတာေၾကာင့္ ထြဋ္ဦးထင္ျပန္လာၿပီဟုထင္ကာ အျပင္ကိုၾကည့္မိေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့လူ၂ေယာက္ေၾကာင့္ ခမ္းခ်က္ခ်င္းထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ခမ္းအသံမထြက္မိေအာင္ ေအာက္နႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းကိုက္ထားမိသည္။ လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္ၿပီး မ်က္နွာျပင္မွာလည္းေခြၽးမ်ားဒီးဒီးက်ေနသည္။
"ကြၽီ..."
တံခါးကဂ်က္မခ်ထားတာေၾကာင့္ တံခါးကိုတြန္းဖြင့္တဲ့အခါၾကားရသည့္အသံ...
တျဖည္းျဖည္း သူ႔ဆီသုိ႔ေလ်ွာက္လာသည့္ ေျခသံ...
ခႏၶာကိုယ္ေလးကိုက်ံဳ႕ထားၿပီး ဒူးေပၚမ်က္နွာအပ္ကာ ခမ္းမ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္။
ေပ်ာ္႐ႊင္စရာအတိမရွိတဲ့ ထိုအိမ္ႀကီးအား သူျပန္မသြားခ်င္ေတာ့...
"ခမ္း..."
နားထဲသို႔စီးဝင္လာတဲ့ ဩဩရွရွအသံပိုင္ရွင္ေၾကာင့္ ဆုပ္ထားတဲ့ခမ္းရဲ႕လက္သီးဆုပ္ဟာ ေျပေလ်ာ့သြားေလသည္။ ေရငတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေရအိုင္ငယ္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။
"ခမ္း မင္းဘာထုိင္လုပ္ေနတာလဲ?..."
"ထြဋ္ဦးထင္ ရွဴး!..."
ESTÁS LEYENDO
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
