"ငါတိုက္တာအဝေသာက္ၾက..."
မ်ိဳးျမင့္ျမတ္ရဲ႕စကားအဆံုး ခြက္ခ်င္းတိုက္သံမ်ားနဲ႔အတူ ေဘးသို႔လြင့္စင္သြားသည့္ ဘီယာဘူးအခြံမ်ား...
"ကိုျမတ္တို႔ဒီညဒီမွာအိပ္မွာလား..."
"ေအးေပါ့ကြ ငါ့မိန္းမအိမ္မွာအိပ္မွာေပါ့..."
"အဟမ္း အဟမ္း..."
ေဘးဝိုင္းက ညိဳေမာင္ရဲ႕ေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ မ်ိဳးျမင့္ျမတ္ခ်က္ခ်င္းအသံတိတ္သြားသည္။
"ဟ ကိုျမတ္ မိန္းမရတာေတာင္မၾကာေသးဘူး ေယာက္ဖကိုေၾကာက္ေနတာလား..."
"မူးရင္လည္းတိတ္တိတ္ေန...
ေယာက္ဖၿငိဳျငင္လို႔ဒီမွာမအိပ္ရဘဲေနဦးမယ္..."
"ကိုျမတ္ကလည္း ေၾကာက္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ...
ေယာက္ဖဆိုတာေၾကာက္ရမယ့္အမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ၿပီးေတာ့ ကိုျမတ္ကကိုညိဳေမာင္ထက္ႀကီးတယ္္မဟုတ္ဘူးလား ေၾကာက္စရာမလိျေပါင္..."
"ေတာ္ တိတ္...
မင္းတို႔ျပန္ၾကေတာ့..."
"ကိုျမတ္ကလည္း ဘာမွေတာင္မေသာက္ရေသးတာကို..."
"အဲ့တာဆိုတိတ္တိတ္ေနၿပီးေသာက္..."
မဂၤလာပြဲၿပီးသည္နွင့္ ညဘက္တစ္ဝိုင္းတိုက္ခိုင္းသည္မို႔ ညိဳေမာင္တို႔အိမ္မွာပဲတစ္ဝိုင္းတည္းကာ တိုက္သည္။ ေဘးမွာေတာ့ ညိဳေမာင္ကၿခံထဲကအမ်ိဳးသားမ်ားကိုတစ္ဝိုင္းတိုက္သည္။
"ခမ္း ေသာက္ေလကြာ..."
"ခမ္းကမေသာက္တတ္ဘူး..."
ပဲႀကီးေလွာ္နႈိက္စားေနတဲ့ခမ္းကို ညိဳေမာင္ကဘီယာဘူးတစ္ဘူးလွမ္းေပးသည္။ ၾကားထဲကေနၿပီး ထြဋ္ဦးထင္ကထိုဘီယာဘူးကိုျဖတ္ယူထားသည္။
"ကိုထြဋ္ကလည္း တခါတေလပဲေသာက္ပါေစ..."
"မရပါဘူး ခမ္းကအူႏုေလး မေသာက္ရဘူး...
ညိဳေမာင္ မင္းတို႔ဘာသာေသာက္..."
"အဟမ္း အဟမ္း..."
"ေနပိုင္ မင္းလည္းေသာက္ေလ..."
ေနပိုင္က ငါသိတယ္ေနာ္ ဆိုတဲ့အၾကည့္ႀကီးႀကီးနဲ႔ၾကည့္လာတာေၾကာင့္ ထြဋ္ဦးထင္ ယူထားတဲ့ဘီယာတစ္ဘူးကို ေနပိုင့္ဆီကမ္းေပးလိုက္သည္။
CZYTASZ
Kham(ခမ္း) (completed)
Romans'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
