"ခမ်း ခမ်း...
တော်သေးတာပေါ့ ရှာတွေ့ခဲ့လို့..."
ထွဋ်ဦးထင် ခမ်းကိုကုန်းပိုးပြီး ခြံထဲဝင်တော့နေပိုင်အပါအဝင်အားလုံးက သူတို့အနားကိုရောက်လာကြသည်။
"ခမ်းအဆင်ပြေရဲ့လား ကလေးကဘာလို့ငိုလာတာလဲ?...."
မကြူကအနားလာပြီး ခမ်းမျက်နှာလေးကိုကိုင်ပြီးပြောလာသည်။
"အထဲရောက်ရင်ဖြေပါ့မယ်ဗျာ...
နေပိုင် ခမ်းကိုကြည့်ပေးပါဦး...
ချောင်းတွေတအားဆိုးနေတယ်..."
ထွဋ်ဦးထင် အခန်းထဲရောက်မှ ခမ်းကိုကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်တော့ ခမ်းကသူ့ကိုမကြည့်ဘဲ တဖက်ကိုလှည့်နေသည်။
"လက်ဖျားတွေအေးစက်နေတာပဲ...
ခမ်းကဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ?..."
"ဘုရားအနောက်ဘက်မုခ်မှာထိုင်နေတာ...
ငါလည်းခမ်းကိုရှာမတွေ့တာနဲ့ဘုရားပေါ်မှာသွားထိုင်တာ...
ချောင်းဆိုးသံကြားမှကြည့်လိုက်တော့ ခမ်းဖြစ်နေတာ...
သမံတလင်းပေါ်မှာဘယ်အချိန်ကတည်းကထိုင်နေလဲမသိဘူး အေးစက်နေတာပဲ..."
"အဖျားကအကင်းမသေးသေးတာကို အအေးပတ်တော့ပိုဆိုးတာပေါ့...
ဆိုးတယ်နော် ခင်ဗျားလေးကဘာလို့အိမ်ကထွက်သွားတာလဲ?..."
နေပိုင်မေးလိုက်တော့ ခမ်းက ထွဋ်ဦးထင်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောဘဲတဖက်ကိုလှည့်သွားသည်။
"အဟွတ် အဟွတ်..."
"ချောင်းတွေအရမ်းဆိုးနေတယ် ဒီရက်တောတွင်းအအေးမခံနဲ့...
ညကျမှ ဆေးအိတ်ယူပြီးလာခဲ့မယ်...
ဆိုးတဲ့ကလေးကိုဆေးထိုးအပ်ြ်ကြီးကြီးနဲ့ထိုးရမယ်..."
"ကလေးမဟုတ်ဘူး........ကျွန်တော်က.."
ခမ်းရဲ့စကားကြောင့် အားလုံးအကြောင်သားဖြစ်သွားသည်။
"ဟက်! ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ...
ခမ်း မင်းကိုယ်မင်းသာကလေးမဟုတ်ဘူးပြောတာ မင်းအပြုအမူလေးတွေကကလေးတစ်ယောက်လိုပဲဆိုတာသိရဲ့လား..."
ထွဋ်ဦးထင်က ထရယ်ပြီး ခမ်းပါးကိုဖဲ့ပြီးပြောတာကြောင့် အားလုံးရဲ့အကြည့်တွေက ထွဋ်ဦးထင်ဆီမှာ...
ESTÁS LEYENDO
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
