"ပူတူး ကိုကိုဘယ္သြားလဲ?..."
ထြဋ္ဦးထင္ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ခမ္းကိုမေတြ့ရတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲတေယာက္တည္း ကားရုပ္ေလးေတြနဲ႔ေဆာ့ေနသၫ့္ ပူတူးကို ထြဋ္ဦးထင္ေမးလိုက္သည္။
"အခန္းထဲမွာ ေဖေဖ...
အိပ္ေနရယ္..."
"ဟုတ္လား ဘာလို႔အိပ္ေနတာလဲ? သား.."
"မေနေကာင္းရို႔ေနမွာေပါ့..."
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သူသိသလိုေလးေျပာလာတဲ့ပူတူးေၾကာင့္ ထြဋ္ဦးထင္အသဲယားကာ ပါးေလးကိုဆြဲဖဲ့လိုက္သည္။
"ထမင္းစားၿပီးၿပီလား ပူတူး..."
"ႏိုး! ေဖေဖရာမွအတူစားမယ္ရဲ့ တိုတိုက..."
"ဟုတ္လား အဲ့တာဆိုေဖ့သားေလးဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့..."
"နည္းနည္း.."
"ဟုတ္ပါၿပီ...
အဲ့တာဆို ေဖေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
ထြဋ္ဦးထင္အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ခမ္းကကုတင္ေပၚမွာလွဲေနသည္။ လွဲေနသည္ကေကြးေကြးေလးပင္။
"ခမ္း ေနမေကာင္းဘူးဆို..."
နဖူးေလးကိုစမ္းၿပီးအနားမွာဝင္ထိုင္ေတာ့ ခမ္းကကုန္းထလာသည္။
"ေကာင္းပါတယ္ ထြဋ္ဦးထင္မလာေသးလို႔ေစာင့္ေနတာ..."
"မ်က္ႏွာေလးက ဘာလို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ပံုေပါက္ေနရတာလဲ?..."
"တကယ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...
ထြဋ္ဦးထင္ေရခ်ိဳးခ်င္ေရခ်ိဳးေတာ့ေလ...
ကြၽန္ေတာ္ထမင္းျပင္ေပးထားမယ္..."
"အင္းအင္း..."
ထြဋ္ဦးထင္အက်ႌခြၽတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္သည္။ ခမ္းကေတာ့ ထြဋ္ဦးထင္အတြက္ထမင္းျပင္ေနသည္။ ပူတူးကလည္း တန္းလ်ားခံုမွဝင္ထိုင္ၿပီး ထမင္းစားဖို႔အဆင့္သင့္ေစာင့္ေနသည္။ ထြဋ္ဦးထင္ သနပ္ခါးေရက်ဲပြတ္လိုက္ၿပီး ခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ေဖ့သားကဆာေနၿပီလား..."
"ဟုတ္..."
ငါးေဥေၾကာ္ကိုခမ္းကဦးဖယ္ထားတာေၾကာင့္ ငါးဥေလးနဲ႔ထမင္းနဲ႔ ပူတူးကိုခြန႔္ေကြၽးလိုက္သည္။
ESTÁS LEYENDO
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
