"အင္း! ဖယ္..."
ခမ္း ညကထန္းရည္ေတြေသာက္ၿပီးမူးကာ အေစာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ ဦးထြဋ္ေက်ာေပၚတင္ၿပီးေခၚလာခဲ့တာကိုေတာ့သတိရသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူမမွတ္မိေတာ့။
ခမ္းကိုယ္ကိုလႈပ္ၾကည့္ေပမယ့္ လႈပ္လို႔မရတာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ထြဋ္ဦးထင္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္။
"ထြဋ္ဦးထင္ လႊတ္..."
ထြဋ္ဦးထင္က အတင္းဖက္ထားတာေၾကာင့္ ခမ္းအတင္းရုနားေနေပမယ့္ ရုန္းလို႔မရေပ။
"ထြဋ္ဦးထင္ ဖယ္..."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနခမ္းရာ...
ကိုယ္အိပ္ခ်င္ေသးတယ္..."
"ဖယ္ေပး မေနတတ္ဘူး..."
"မရဘူး ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္ ဖက္လံုးေလး..."
"ဖက္လံုးမဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္ပါ..."
ထြဋ္ဦးထင္က ခ်စ္စနိုးနဲ႔ဖက္လံုးေလးလို႔ေခၚလိုက္တာကို ခမ္းကေတာ့ ဖက္လံုးမဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ပါ ဆိုၿပီးေျဖရွင္းေနသည္။
"ဖက္လံုးမဟုတ္ဘူး ခမ္းပါ ခမ္းပါဆို လႊတ္ေပး..."
"ဟက္! ခ်စ္လိုက္တာကြာ..."
"ဟာ ထြဋ္ဦးထင္ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ? လႊတ္ေပး..."
"မလႊတ္ေပးဘူး..."
ထြဋ္ဦးထင္ရဲ႕အေနွာင့္အသြားမလြတ္တဲ့စကားေၾကာင့္ ခမ္းနား႐ြက္ဖ်ားေလးရဲသြားကာ ထြဋ္ဦးထင္ကိုယ္ကိုအတင္းတြန္းေနသည္။
"ထြဋ္ဦးထင္ ထမင္းခ်က္ရဦးမွာ လႊတ္ေပး..."
"ဒီမနက္ မုန္႔ဟင္းခါးဝယ္စားမယ္..."
"ပိုက္ဆံကုန္တာေပါ့..."
"ကုန္ပါေစ..."
"ထြဋ္ဦးထင္ လႊတ္ေပးေနာ္..."
"ပါးကိုနမ္း.."
"ဟာ ထြဋ္ဦးထင္ကလည္း..."
ထြဋ္ဦးထင္ ေဆးအစားမွားထားတာလား...
ညက ထန္းရည္ေတြေသာက္ၿပီး တခုခုျဖစ္သြားတာလား...
ထြဋ္ဦးထင္ရဲ႕အခုပံုစံ သူ႔ကိုႀကိဳက္ေနတာမ်ားလား...
အို.....မျဖစ္နို္င္တာ ထြဋ္ဦးထင္မွာ ခ်စ္ရမယ့္မိန္းကေလးေတြမ်ားေနတာ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး....
ESTÁS LEYENDO
Kham(ခမ္း) (completed)
Romance'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
