Part-23(Uni)

8.6K 797 44
                                    


"ဟူး ဗိုက်တင်းလိုက်တာကွာ....."

အဝတ်အစားတွေခေါက်နေတဲ့ခမ်းရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးလာတဲ့ ထွဋ်ဦးထင်...

ခုနလေးတင်ထမင်းစားပြီးတာဖြစ်တာကြောင့် ခြံထဲလမ်းဆင်းလျှောက်ပြီး ခမ်းပေါ်ပေါ်ခေါင်းအုံးပြီး လှဲလာသည်။

"ခမ်းရော ဗိုက်မတင်းဘူးလား..."

"တင်းတယ်...."

"မုန့်တစ်ခုခုစားချင်လား ကိုယ်ဝယ်ကျွေးမယ်လေ..."

"တော်ပြီ ဗိုက်တင်းလို့မစားနိုင်တော့ဘူး..."

"ဟုတ်ပါပြီ..."

ထွဋ်ဦးထင် မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားလိုက်ပြီး ခဏမှိန်းနေလိုက်သည်။ မှိန်းနေရင်း ခေါင်းကိုဖွဖွကိုင်နေတဲ့ခမ်းကြောင့် ထွဋ်ဦးထင်ပြုံးနေသည်။
သူအိပ်ပျော်အောင်ခေါင်းကိုပွတ်ပေးနေတာဖြစ်မည်။

"ထွဋ်ဦးထင်..."

"အင်း......."

"ထွဋ်ဦးထင်..."

"အင်း ခမ်း ပြောလေ..."

"ဒီမှာ...."

'ဒီမှာ´ ဟု ပြောလာတာကြောင့် ထွဋ်ဦးထင်မျက်လုံးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့...

"ဟင် အဲ့တာဘာလဲ? ခမ်း..."

"ဆံပင်ဖြူ  ထွဋ်ဦးထင်ခေါင်းက..."

"ဆံပင်ဖြူ..."

ထွဋ်ဦးထင် မျက်စိရှေ့ကဆံပင်ဖြူကိုကြည့်ပြီး ကြောင်နေမိသည်။ သူခေါင်းမှာဆံပင်ဖြူတောင်ပေါက်နေပြီလား...

"ရှိသေးတယ် ဆံပင်ဖြူတွေ..."

"ရှိသေးတယ်? အများကြီးပဲလား....
အများကြီးပေါက်နေတာလား..."

"နည်းနည်းများများ..."

ထွဋ်ဦးထင် လှဲနေရာကနေထရပ်ပြီး ဗီရိုမှန်ရှေ့မှာသွားရပ်လိုက်သည်။ မှန်ထဲကနေ ဆံပင်ကိုသပ်တင်ပြီးကြည့်နေတော့ ခမ်းပြောသလို ဆံပင်ဖြူတစ်ပင်စ နှစ်ပင်စကိုတွေ့ရသည်။

"ခမ်းပြောတာဟုတ်နေတာပဲ....
ကိုယ့်ခေါင်းမှာဆံပင်ဖြူပေါက်နေပြီ...
အင်းပေါ့ ၃၀ကျော်လာပြီဆိုတော့လည်းပေါက်တော့မှာပေါ့..."

Kham(ခမ္း) (completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora